Podsumowanie „zegar ludzki” (Leskowa N. S.)

Po raz kolejny mamy do czynienia z rosyjskich klasyków – Leskov „Człowiek na zegarze” (podsumowanie następuje poniżej). Utwór został napisany i opublikowany w 1887 roku, ale jego nazwisko brzmiało inaczej – „ocalić to, co zginęło” Następnie autor zmienił tytuł, aby pokazać czytelnikowi, że opowieść – to nie tylko zabawne, w niektórych przypadkach nawet ciekawy przypadek codziennie, z których z czasem może być zapomniane, a głębokie pytanie, co jest obowiązkiem człowieka, a dla kogo lub co trzeba wykonać, a może i nie trzeba …

Podsumowanie: „Człowiek na zegarze” Leskovéj N. S.

Było to w 1839-ty. Zima tego roku była ciepła. Śnieg topi się stopniowo w ciągu dnia słychać krople i lodu na Neva stał się bardzo cienka.

Strażnik w Pałacu Zimowego, gdzie mieszkał cesarz Mikołaj I, wziął towarzystwo „Izmaylovo” pod dowództwem Millera. Jest czas był cichy, spokojny, więc łatwo było znieść patrol. Jedyną rzeczą, która musiała zostać przeprowadzona w sposób ścisły, – to na pewno stać na straży.

Było cicho, spokojnie noc. Pałac zasnął. Strażnicy umieszczone. Ale nagle cisza została przerwana przez odległe wołanie tonący w rzece. Co robić? Proste żołnierze Postnikov nie odważył się opuścić swoje stanowisko. To był straszny naruszenie Karty i grozi surową karą nawet do strzelaniny. Ale krzyki nie zatrzymał, i przynieśli razem w osłupienie. Był wrażliwy człowiek, i nie mógł uścisnąć rękę z pomocą cierpienia, ale jednocześnie rozumiejąc argumenty mówiąc odwrotnie – on jest żołnierzem a jego obowiązkiem jest w pełnym posłuszeństwie zamówień. Ale jęki z sag rzeki bliżej, już usłyszał rozpaczliwy brnąc umiera. Postnikov zwrócił jeszcze raz – nie duszą się, nie mógł się powstrzymać i opuścił swoje stanowisko.

Podsumowanie „Człowiek na zegarze” nie kończy.   Zapisywane i ratowników były całkowicie mokre. Nie może być bardzo przydatna jazdy oficer nabrzeża. Trudno wyjaśnić, co się stało, Plotnikov podał rozumie nic z ofiary w rękach Pana, wziął pistolet i szybko wrócił do kabiny.

Funkcjonariusz, widząc, że zapisana osoba ze strachu nic nie pamięta i nie rozumie, postanowił zabrać go do policjanta i powiedzieć, że to właśnie on uratował tonącego zagrożenie dla życia. Raport policyjny został sporządzony, ale byli zaskoczeni z podejrzeniem im właściwe, sam pan oficer wyszedł z wody na sucho?

Cła czy zaszczyt?

Kontynuując podsumowanie „Człowiek na zegarze”, z powrotem do głównego bohatera: mokrych, dreszcze Postnikov został zastąpiony ze stanowiska i przeniesiony do Głównego Millera. Nie wyznał wszystko, a na koniec dodać, że oficer wziął uratowany osobę w ramach Admiralicji. Nikołaj Iwanowicz Miller wiedział, że nad nim wisiał straszny problem: urzędnik powie szczegóły noc wypadku do komornika, a komornik niezwłocznie zgłosić incydent szef policji Kokoshkin, a to z kolei będzie zwrócić uwagę cesarza, i będzie „Fever”, a fly „głowa”, która jest sprzeczna z Kartą.

Nie było czasu na kłótnie długo, i wysłał alarmujący uwaga Svinyin podpułkownik dowódca batalionu … był w rozpaczy. Jedyne, co mógł zrobić w tej sytuacji – jest natychmiast umieścić w izolatce Postnikov i przejść, aby oddać hołd generałowi Kokoshkin.

Ale szef policji nic nie wiem. Komornik postanowił nie przeszkadzać generał. Ten incydent nie był niczym niezwykłym, a poza tym on nie podoba, że utonięcie nie jest policjant wyjął część i oficera pałacu.

Kokoshkin był zaszczycony, że Svinyin przyszedł do niego po radę, i postanowił mu pomóc. Brał funkcjonariusz chwalenie-zbrojarzy wręczył mu medal, a sprawa została zamknięta. Ale co zrobić z Postnikov? Postanowił ukarać go rózgą, nie sto to „chronić się na wypadek, gdyby później.”

Gdy zdanie zostało przeprowadzone, Svinyin odwiedził żołnierzy w szpitalu, i kazał mu przynieść trochę cukru i herbaty. Współczujący godzin był zadowolony, bo siedzi w areszcie przez trzy dni, że spodziewałem się dużo gorzej …

Podsumowanie „Człowiek na zegarze”: wniosek

Pod koniec tej historii autor mówi o sprawiedliwości Boga i ziemskiej. prosta dusza Postnikov pokorny żołnierz. Przed nim był trudny wybór, który z zamieszania „hierarchii” długów zostać spełnione w pierwszej kolejności: obowiązek żołnierski lub obowiązek człowieka? Wybrał to drugie, i czynienie dobra przez wzgląd na dobre, bez oczekiwania jakiejkolwiek nagrody. Leskov ale żałuje, że ważność Ziemi znajduje się po przeciwnej stronie oglądania Boga, a on nie miał dość wiary, aby przyjąć w tym przypadku, radość Bożą „zachowanie stworzył mirra duszę Postnikov …”. Podsumowanie „Człowiek na zegarze” (Lešková N. S.), oczywiście, nie może oddać subtelności i głębi działki, dlatego zaleca się, aby przeczytać oryginał.