Cukier buraczany: właściwości, zawartość kalorii

Na półkach nowoczesnych sklepów widać nie tylko trzciny cukrowe, ale także buraki cukrowe. Ten słodki składnik znalazł szerokie zastosowanie w gotowaniu. Przygotowuje wiele potraw. Po przeczytaniu dzisiejszego artykułu dowiesz się o użytecznych właściwościach i właściwościach związanych z produkcją tego produktu.

Krótkie historyczne odniesienie

Pierwsze próby zwrócenia uwagi na dość wysokie stężenie cukru w buraku były dokonywane przez francuskiego botanika Oliviera de Serre'a. Niestety, jego działania nie zostały ukoronowane sukcesem i nie wzbudziły zainteresowania szerokim spektrum osób. I dopiero wiele lat później, w 1747 r. Niemiecki chemik Markgraf zdołał uzyskać twardy cukier buraczany. Zgłosił to otwarcie podczas jednego z jego kolejnych występów, ale jego praca pozostawała bez należytej uwagi.

Dopiero w 1786 roku jego twórczość kontynuowała Francuz Charles Akhard. Głównym zadaniem jego eksperymentów rolniczych, prowadzonych w niewielkim majątku w pobliżu Berlina, było znalezienie najlepszej odmiany buraków, która jest optymalna dla produkcji cukru. Trzy dziesięciolecia później wyniki jego badań zostały przedstawione królowi pruskiemu. W 1802 r. Została otwarta pierwsza fabryka produkcji tego produktu.

Skład

Należy zauważyć, że cukier buraków cukrowych to nic więcej niż zwykła sacharoza. Kiedy wchodzi do ludzkiego ciała, natychmiast dzieli się na glukozę i fruktozę. Później substancje te są wchłaniane do krwi i dostarczane do każdej komórki, dostarczając im energii.

Ze względu na dużą szybkość rozbicia na poszczególne składniki, cukier odnosi się do strawnych węglowodanów. Wartość energetyczna sto gramów produktu wynosi 390 kilokalorów.

Przydatne właściwości

Ci, którzy nie wiedzą, jaki kolor nierafinowany cukier buraczany, będzie interesujące, że ten produkt praktycznie nie jest używany do jedzenia. Na początku przechodzi przez etap oczyszczania, dzięki czemu dostajemy to, co widać na półkach naszych sklepów. Rafinowany produkt odnosi się do węglowodanów, które są cennymi składnikami odżywczymi, które nasycają nasze ciało energią niezbędną. Sacharoza, szybko rozdziela się w przewodzie pokarmowym na dwa składniki, wchodzi do krwiobiegu i rozprzestrzenia się do wszystkich narządów i tkanek.

Glukoza zapewnia większość kosztów energii. Ponadto, wspiera funkcje barierowe wątroby. Dlatego często zaleca się podawanie dożylnie pod kątem zatrucia i innych problemów zdrowotnych. Ponadto buraki cukrowe są z powodzeniem stosowane w medycynie. Jest on używany do produkcji syropów, które są podstawą do produkcji płynnych lekarstw.

Produkt szkodliwy

Cukier zawiera dużą liczbę pustych kalorii, które można uzyskać z innych źródeł. W przeciwieństwie do tego słodkiego piasku, w innych produktach są witaminy i pierwiastki śladowe.

Nie zapominaj, że cukier buraków cukrowych, spożywany w nieuzasadnionych dużych ilościach, jest zły dla zębów. Wynika to z faktu, że wiele bakterii żyje w ludzkim ustach, pod wpływem których ten produkt staje się kwasami, niszcząc szkliwo i przyczyniając się do rozwoju próchnicy.

Technologia produkcji

Od razu zauważamy, że cukier buraczany cukrem nie jest wyrafinowany z odpowiednich upraw rolnych. Surowcem do produkcji jest produkt łatwo psujący się, więc zakłady przetwórstwa są zbudowane w bezpośrednim sąsiedztwie plantacji. Technologia produkcji składa się z kilku etapów. Obejmuje ekstrakcję, oczyszczanie, odparowanie i krystalizację.

Suszone wstępnie buraki pocięte na małe frytki i wysyłane do dyfuzora. Pobiera cukier z masy roślinnej za pomocą gorącej wody. W wyniku tego procesu otrzymuje się sok, składający się z 15% sacharozy. Pozostałe odpady (masa buraczana) mogą być wykorzystywane do karmienia zwierząt gospodarskich. Następnie sok dyfuzyjny wprowadza się do nasycenia. Tam łączy się z mlekiem wapiennym. Jest to konieczne do oddzielenia ciężkich zanieczyszczeń, które osadzają się na dnie. Następnie ogrzany roztwór traktuje się dwutlenkiem węgla i sączy. Rezultatem jest tak zwany oczyszczony sok, w którym występuje 50-65% cukru.

Uzyskaną ciecz poddawano krystalizacji prowadzonej w dużym zbiorniku próżniowym. Wynik tego procesu jest utfel. Jest to melasa mieszana z kryształami sacharozy. W celu oddzielenia tych składników substancja ta jest poddawana wirowaniu. Otrzymany w ten sposób cukier nie wymaga dodatkowego oczyszczania. Jest w pełni nadaje się do późniejszego wykorzystania.

Pozostałe melasy są wysyłane do odparowywania, co powoduje mniej czyste kryształy, które następnie są rozpuszczane i wyrafinowane.