Paul Antokolsky: biografia i twórczość

Radziecki poeta Pavel Antokolsky, biografia i twórczość zasługuje na kontrolę, żył długo i bardzo ciekawe życie. W jego pamięci były rewolucje, wojny, eksperymenty w sztuce, tworzenie literatury radzieckiej. Antokolsky wiersze – to tętniące życiem, utalentowany opowieść o doświadczeniach poety, życia w kraju, o jego odbicia.

pochodzenie

19 czerwca 1896 w Petersburgu urodził Antokolskiy Pavel Grigorevich. Był najstarszym z czworga dzieci i jedynym chłopcem. Jego ojciec, dobrze znane, ale niezbyt udany adwokat, stale plany, w jaki sposób zmienić swoje życie na lepsze. Ale pracował w przeważającej części asystent adwokata, w czasach sowieckich – drobny urzędnik w różnych instytucjach. Wszystko troska dziecko leżało na ramionach matki. Chłopiec stanowiły grandnephew słynnego rzeźbiarza Marc Antokolsky, co w pewnym stopniu Pavlov przekazał zdolności artystyczne. Pomimo faktu, że rodzina miała żydowskie korzenie, w życiu narodowości poety nie odgrywały żadnej roli.

dzieciństwo

Dzieciństwo Paul Antokolsky odbyła się w Petersburgu, a kiedy miał 8 lat, rodzina przeniosła się do Moskwy. Głównym hobby dzieciństwo, w słowach Antokolsky był rysunek z kredek i akwarel. Jego ulubionym przedmiotem był obraz głowy – ilustracja do „Ruslan i Ludmila” A. S. Puszkina. Później nastąpił drugi ulubiony przedmiot – obraz Ivana Groznogo, która przypominała figurkę dziadka Antokolsky. Przeprowadzka do Moskwy chłopiec zapamiętał dobrze: po spokojny i majestatyczny Petersburg Pokazała mu krępy, hałaśliwe i brudne. Ale stopniowo przyzwyczaić się do Moskwy i zaczął to jego rodzinnym rozważyć. Rewolucja 1905 roku pozostaje żywy wrażenie w pamięci chłopca, sprzeciw ludzi i władz by później stać się jednym z tematów jego refleksji.

nauka

Paul Antokolsky studiował w Moskwie High School, którą ukończył w 1914 roku. Nauka była dla niego łatwe, ale generowane trochę entuzjazmu. W rok po maturze, Paul wszedł Uniwersytetu Moskiewskiego, Wydział Prawa. Już w pierwszym roku widział w korytarzach Moscow State University na mchu zapowiedzi obudowy zestawu w studiu dramatycznym studenta pod kierunkiem aktorów Moskiewskiego Teatru Artystycznego Od tego momentu rozpoczęła się innego życia Antokolsky. Czasy były burzliwe i jakoś Paweł stopniowo porzucił studia, najpierw w celu podjęcia pracy w rewolucyjnej milicji, ale ostatecznie do pracowni, która staje się coraz bardziej ważne dla niego.

teatr

Teatr Studio MSU prowadził wówczas mało znanego reżysera Jewgienij Wachtangow było do niego i uderzył Paul Antokolsky. Jego biografia drastycznej zmianie wraz z pojawieniem się w teatrze, Paul pierwszy spróbował swoich sił w działaniu jednostki, ale jego talent nie wystarczy. W ciągu trzech lat studiów w studiu, który zamienił się w „ludzi teatru” Antokolsky starał się we wszystkich możliwych zawodów teatralnych, sceny z edytora do reżysera i scenarzysty. Na studia, napisał trzy sztuki, w tym „Doll infantki” i „zaręczyny we śnie.” W 1919 roku przenosi się on z dala od Wachtangowa, ale nadal pracuje w moskiewskim teatrze, gdzie do dyrektora aktorskiej połowie lat 30-tych. Później wrócił do teatru Wachtangowa z nim pracować nad rozwojem budynku na Arbacie. Po śmierci wielkiego założyciela teatru sam i we współpracy z innymi reżyserami Antokolsky umieścić na sztukach. Z teatru Vahtangova Pavel Grigorevich jedzie na tournee w Szwecji, Niemczech i Francji. Wycieczki te pomogły mu dowiedzieć się więcej na temat świata i siebie, jest bardziej świadomy siebie to radziecki człowiek. Późniejsze wrażenia z tych przejazdów będą zawarte w wierszu, w szczególności w książce „Zachodu”. Teatr zawsze pozostał ważną kwestią życia dla Antokolsky nawet gdy on wybrał inną drogę.

poezja

Jego pierwsze wiersze Pavel Antokolsky pisze w młodości, ale ten zawód poważnie należał. W 1920 roku jest coraz bliżej do grupy pisarzy, którzy zebrali się w Moskwie na poetów kawiarni na ulicy Tverskaya. Jest to spotkanie z Antokolsky Bryusov, który lubił poezję początkujący autor, aw 1921 roku opublikował swoją pierwszą prace. Bryusov był nie tylko wybitnym poetą, ale także doskonały organizator, pod jego kierownictwem rozwinęła poetycką organizację literacką w Moskwie, co było bardzo przydatne dla młodego Antokolsky. Tu był gromadzenie umiejętności i wierzą w jego nowej misji. Wczesne utwory poety były pełne romantyzmu i pasji do teatru. Na przykład wiersz „Fransua Viyon” oraz kolekcji „Znaki” przekazać marzenia i emocje teatru. Ale stopniowo nabywa słowa Antokolsky tonem cywilnego. Stopniowo dojrzałość, nabył swój własny styl i tematykę ostrości autora.

W dniu Wielkiej Wojny Ojczyźnianej Pavel Antokolsky złożyć wniosek do wstąpienia w szeregi partii komunistycznej, od tego momentu, powiedział, nowe życie. Okropności wojny naciskają pióra poety, pisze dużo w tych latach. Oprócz poezji, tworzy szkice, pracując jako korespondent wojenny, przemieszcza się do przodu z zespołem aktorów i jako dziennikarz. Po wojnie Antokolsky nadal pisać dla ważnych społecznie tematów, są tam książki z wierszami „Siła Wietnamie”, „Poeta i czas”, „Opowieść minionych lat”, który stał się wzorem poezji radzieckiej cywilnego.

twórcze dziedzictwo

Podczas swego długiego życia twórczego, Paul Antokolsky którego zdjęcie jest w każdej encyklopedii literatury radzieckiej, napisał dziewięć książek poezji, niektóre wiersze i opublikował cztery zbiory artykułów. Każda książka poety – jest integralną praca, przepojona głębokich emocji i myśli autora. Najbardziej znanym jest stworzenie Antokolsky wiersz „Syn”, napisano o bohaterskiej śmierci zmarłego w przedniej jego syna. Poemat przyniósł międzynarodową sławę poety oraz nagroda Stalina. Niewątpliwą odsetki są dzieła pisane pod wpływem francuskiego rewolucyjnego ducha: wiersz o Fransua Viyone, na terenie gminy, w wierszu „Robespierre i Gorgony”, „sankiuloci”. Ostatni zbiór wierszy „The End of the Century”, wydanej w 1977 roku i jest swego rodzaju podsumowaniem wyników życiowych.

Tłumaczenia

Paul Antokolsky większość swojego twórczego życia poświęconego pracy tłumacza. Nawet w drugiej połowie lat 30. Antokolsky odwiedzenie siostrzanych republik – Armenia, Azerbejdżan i Gruzja – i jest zainteresowany w ich kulturze. Następnie rozpoczyna swoją pracę tłumaczenia poezji narodowej tych krajów w języku rosyjskim. Przede wszystkim jest on zaangażowany w tłumaczeniu w latach 60-tych i 70-tych. Oprócz dzieł gruzińskich, Ukrainy, Armenii i Azerbejdżanu poetów, wkłada dużo literatury francuskiej. W jego tłumaczeniu zbiorów upadku „poezji cywilnego Francji”, „Od Bernazhe do Eluard” fundamentalnej antologii „Dwa wieki poezji we Francji.”

życie osobiste

Poeta żył dość bogatą i długą żywotność. To była znajomość z współpracowników jak Marina Tsvetaeva K. Smionov E. Dolmatovsky, Tikhonov V. Kataev. Antokolsky był dwukrotnie żonaty. Pierwsza żona – Natalia Shcheglova – urodziła się jego córka Natalia i syn Włodzimierza, który zmarł w 1942 roku na froncie. Później stał się także malarz i poeta Leon ożenił Toom. Antokolsky wnuk Andrew został profesorem fizyki, pracuje w Brazylii. Druga żona – Zoya Konstantinovna Bazhanova – był artystą, ale całe swoje życie poświęcił służbie dla swego męża. Paul Antokolsky, żony, dzieci i wnuki zawsze były związane z główną przyczynę swojego życia – poezję. Dom był prawdziwy kult Mistrza. Pod koniec życia Antokolsky sam, jego żona zmarła, moi znajomi mieli życie. Spędził większość swego czasu w kraju. Poeta zmarł 09 października 1978 roku został pochowany na cmentarzu w Moskwie Vostryakovsky.