Klasztor żeński Iver, Samara: uwielbienie, adres, opinie

Biblijna mądrość naucza, że nie może znieść stopnie, które nie mają co najmniej trzy spośród sprawiedliwych. To jest prawdziwa moc nie jest w kadrze i władzy wojskowej i pomocy Boga, wysłany przez modlitwy świętych. Rosjanie są dobrze znane, a zatem nie szczędził pieniędzy i pracy na budowie świętych klasztorów, to nie tylko ostoją prawosławia, lecz także niewyczerpanym źródłem duchowej czystości i moralności. Na jednym z tych klasztorów, zbudowany nad brzegiem Wołgi, a będzie nasza historia.

Miasto twierdza Samara

Dziś Samara – jedno z największych miast na Bliskim Wołgi. Jego historia sięga ponad czterech stuleci. W 1586 roku za panowania cara Fodora Ioannovicha, został założony nad brzegiem Wołgi twierdzy – miasto Samara. Czas był gorączkowy i że potrzebne przedmurza watchdog, blokując drogę koczowników stepowych. Powstało również i święte mieszkanie, nazwany Zbawicielem Przemienienia klasztor. Warriors byli z bronią w ręku na przełomie ziemi rosyjskiej, i siostry zakonne modlił o zwycięstwie złoczyńców.

Dopiero w 1764 roku, kiedy to niewielka liczba mniszek klasztoru został zniesiony. Brak bardzo potrzebne nie może wpłynąć do życia centrum duchowym. W pierwszej połowie przyszłego – XIX wieku, w społeczeństwie wzrosła skłonność do schizmy. Ponadto, powszechnie stosowany różnych sekt, z których najbardziej czynnych członków tzw mołokanie herezji.

Konieczność utworzenia klasztoru

Aby przeciwdziałać takim zjawiskom, konieczne było, aby stworzyć potężny bastion prawdziwego prawosławia. W tym celu, mieszkańcy Samary zwrócił się do Świętego Synodu inicjatywy w otwarciu klasztoru, mające około stu zakonnic. Wspieranie idei Samartsev Synod przywództwa, jednak wymaga szczegółowych informacji na temat tego, co fundusze są planowane do przeprowadzenia budowy klasztoru.

Ten problem został rozwiązany w staromodny sposób – oświadczył wśród mieszkańców miasta, aby zbierać datki na budowę klasztoru. Szczególnie respektowane a obywatele religijnych poglądach miasta dokonały zarząd powierników, którzy przejęli część organizacyjnej przedsiębiorstwa, a kilku przedstawicieli najbogatszych społeczeństwa miejskiego wykonany duże datki i, co ważniejsze, aby wypisać na budowę terenu klasztornego należącego do nich.

Tworzenie żeńską wspólnotę

Za datę założenia klasztoru jest uważany za 1850, kiedy została zbudowana kaplica, które zostały wykonane całonocne czuwania. Do wyjazdu zostało zaangażowane dwie przypowieści następnie istniejących w mieście świątyń – Katedra Kazan i Trinity Church. Z biegiem czasu wokół kaplicy zbudowano osiem komórek, które rozliczane tych, którzy chcieli poświęcić swoje życie służbie Boga.

Z pierwszych sióstr w 1852 roku była to mała społeczność, za pokarm, który został mianowany ksiądz. Ksieni to była pobożna dziewczyna Mariya Yanova. Wybór ten był bardzo udany od tego czasu okazało się być energiczny i utalentowany organizator. Ze względu na jej trud poszedł do intensywnego procesu społeczności przesiedlenia.

Transformacja żeńskiej wspólnoty w klasztorze

Trzy lata później został zbudowany i konsekrowany pierwszy kościół przyszłej klasztoru i wkrótce w jego parter otworzył swoje podwoje dla innych parafian, został konsekrowany na cześć Matki Bożej w Jerozolimie. Stało się to w lipcu 1857 roku. Jednak to był dopiero początek intensywnych prac budowlanych. Rok później Rada Nadzorcza dotyczy władz diecezjalnych i przeorysza społeczności został wybudowany duży kamienny kościół w imię Ofiarowania Pańskiego.

Oczywiście, ten zapał ze strony osób, które poświęciły się tej pobożnej przyczyny i tak intensywnym tempie społeczności nie mógł sobie przypomnieć, układ pozytywnej reakcji Świętego Synodu instrukcji. Rezultatem była transformacja w 1860 roku wspólnoty kobiet w klasztorze, który został nazwany Iver klasztor. Samara więc otrzymał bardzo potrzebne jej bastion duchowości i edukacji religijnej.

Organizacja życia gospodarczego nowego klasztoru

Na krótko przed tym uroczystym wydarzeniu przeorysza społeczności Maria Janov wziął śluby zakonne z imieniem Maragarita i, ze względu na jego zasługi, został wyniesiony na godność Matki Przełożonej nowej klasztoru. Wkrótce popełnione tonsurę i innych sióstr. Z zachowanych dokumentów jasno wynika, że w 1860 roku w Samarze Iver klasztor zamieszkany dwadzieścia zakonnic i nowicjuszy dziewięćdziesiąt. Do nowo otwartego klasztoru jest dość dużo. Wiadomym jest, że wiele klasztorów u jego podstawy liczyła znacznie mniej mieszkańców.

Od pierwszych dni istnienia Iver klasztor (Samara) był samowystarczalny istnieć. Fakt, że należał do kategorii gminnych klasztorów awaryjnych i nie otrzymują żadnych dotacji za jego treść. Oczywiście, niektóre z potrzebnych środków dobrowolnych dawców pochodzą w formie płatności z różnych przedmiotów religijnych, takich jak długoterminowej pamięci o zmarłych, Psalmy przeczytać w prywatnych domach i więcej. Ale główny dochód z sióstr stała się pieniądze zarobione przez nich w wielu warsztatach, które są otwarte w klasztorze.

Wiadomym jest, że tutaj malowane ikony i wybite na nich odzieży, szycia i zdobione szaty ich umiejętne złota szycia, tkania dywanów i szycie eleganckich ubrań dla mieszkańców miasta. Nawet czysto męskie rzemiosło jako obuwia oraz introligatorskie, były w mocy rękach kobiet. To dzięki ich ciężkiej pracy, siostry i hojność darczyńców Iver Monastery (Samara) żyli i rozwiniętych.

Ksieni Antonina i jej pisma

Od 1874 roku, matka przełożona klasztoru zamiast na emeryturę po dwudziestu pięciu latach służenia Margarity matka stała ksieni Antonina. W dawnych czasach, że wykonywane obowiązki skarbnika klasztornym. Podobnie jak jego poprzednik, matka Antonina wniósł nieoceniony wkład w organizację życia w klasztorze. Jako konsekwencja przymocowane do jej wysiłków w 1882 roku rozpoczął budowę kamiennego kościoła w imię ciepłym Twerze Matki Bożej. Sześć lat później kościół został konsekrowany w to rozpoczęło regularne usługi.

Ale jeden z głównych innowacji, inicjatorem której był ksieni Antonina została budowa dużym dwupiętrowym szpitalu w klasztorze. Ten projekt został zrealizowany dzięki hojne datki Samara kupca P. Shikhobalova wymienione w Iver Monastery (Samara) wszelkich niezbędnych środków. Dwa lata później, w 1889 roku, działa również w ksieni klasztoru otworzył szkołę parafialną, która jest stale wyszkolony około stu dziewcząt z rodzin mieszczan i chłopów, a kiedy został on ustanowiony schronienie dla osieroconych dziewcząt.

Ostatnie lata rewolucji

Ksieni Antonina udał się do Pana w 1892 roku i został pochowany w kościele Matki Bożej Matki Twerze, do budynku, który włożyła tyle siły psychiczne i fizyczne. Jego miejsce zajął w taki sam sposób, jak to zrobiła, który występował przed posłuszeństwo skarbnik Feofania zakonnicy, ale po sześciu latach został on usunięty z tego stanowiska i ustąpiła kapłańskiego wdowa A. V. Milovidovoy, który przyjął imię zakonne Seraphim. W kolejnych latach udało jej klasztoru, umiejętnie łącząc duchowego i działalności gospodarczej. Pod jej dowództwem Iver Monastery (Samara) spotkał się dramatyczne wydarzenia z 1917 roku.

Należy zauważyć, że w tym czasie klasztor osiągnąć wiele w ich rozwoju. Na jego terenie znajdują się cztery kościoły. Obsługa w klasztorze Iberyjskiego (Samara) uczestniczyli w klasztorze sióstr i samych mieszkańców miasta. Ponadto, klasztor był słynie z dobrze zorganizowanych charytatywnych, wśród nich: szpital, szkoła kościół, schronienie dla osieroconych dziewcząt i hospicjum. Łączna liczba osadzonych w klasztorze w 1917 roku przekroczyła czterystu ludzi.

Okres prześladowań religijnych

W latach po rewolucji październikowej, klasztor podzielił los wielu rosyjskich klasztorów. W 1919 roku została pozbawiona swojego statusu instytucji religijnych. Z dziesięciu mieszkań najlepsza część została oddana do mieszkań komunalnych dla lokalnych pracowników.

Oddzielne budynki kościelne, pierwotnie udzielone kazań lokalnej społeczności prawosławnej, zostały przebudowane na potrzeby gospodarstw domowych, a centralny kościół klasztorny – Katedra Wniebowzięcia – i jej 65-metrowa dzwonnica wysadzony. Przez wiele lat przerwał operacji Iver Monastery (Samara). Harmonogram usług w tych latach wskazywały na kontynuację posługi modlitewnej we wspólnocie religijnej, podczas gdy klasztor został zlikwidowany.

Ożywienie świętej siedziby

Ożywienie świętego klasztoru rozpoczęła się w latach dziewięćdziesiątych, kiedy kraj wrócił cały kościół wszystko, co było nielegalnie zabrane niej podczas trudnych czasach. W 1991 roku został ponownie zorganizowana społeczność kobiet, w których posiadaniu kościoła pokój refektarzu. Od tego czasu zaczęliśmy intensywne prace konserwatorskie. Tyle że musiał być przebudowany przez odtworzenie wyglądu zapisywanie zdjęć i wspomnień dawnych mieszkańców miasta.

Były piękno stoi teraz nad Wołgą Iver Monastery (Samara). Recenzje odwiedził go pielgrzymi i turyści wskazują, że robotnicy budowlani, konserwatorzy i po prostu wolontariuszy, którzy chcą uczestniczyć w jego narodzin, a nie na próżno. W 1994 roku społeczność kobieca utworzone na jego terytorium, otrzymał oficjalny status klasztoru. Od tego czasu do dzisiaj jest kierowany przez Przełożonej świętego Jana (Kapitantseva).

dzisiaj

W pełni wypełnione duchowego życia Iver Monastery (Samara). Harmonogram usług, dokonywanych tam codziennie, pokazuje kompleksowe usługi Zgodności roczny cykl ustawiony przez Kartę Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej. Przepływ pielgrzymów, którzy przybyli, aby modlić się w jego murach, rośnie z dnia na dzień. Do artykułu dołączony schemat wyraźnie pokazuje, gdzie znajduje się Iver Monastery (Samara). Adres siedziba: Samara, Volzhsky perspektywa, 1.