Stara rosyjska literatura – co to jest? Dzieła dawnych literatury rosyjskiej

Stara rosyjska literatura – co to jest? Pracuje 11-17 wieków to nie tylko dzieła literackie, ale także tekstów historycznych (kronika historie i kronik) Wyszczególnienie (zwany chodzenia), mieszka (opowieści o życiu świętych), kazania, listy, próbki oratorskich gatunku, a także Niektóre teksty zawartości biznesowej. Tematy starej rosyjskiej literatury, jak widać, jest bardzo bogaty. Wszystkie prace są elementy oświetlenia życia emocjonalnego, sztuka.

autorstwo

W szkole uczniowie uczą się, co Old Rosyjska literatura, zarys podstawowych pojęć. Pewnie wiesz, że większość dzieł należących do tego okresu, nie pozostały oryginalne nazwy. Literatura starożytnej Rusi w dużej mierze anonimowe, a zatem jest podobna do doustnego sztuki ludowej. Teksty były pisane ręcznie i dystrybuowane za pośrednictwem korespondencji – w górę, w związku z czym często przerobione, aby pasowały do nowych smaków literackie, sytuacji politycznej, jak również w połączeniu z umiejętnościami literackimi i osobistych preferencji kopistów. Dlatego produkt przyszedł do nas w różnych wydaniach i wersjach. Analiza porównawcza z nich pomaga naukowcom odtworzyć historię zabytku i zawierania która z opcji jest najbliżej źródła, autora tekstu, a także prześledzić historię jego zmian.

Zdarza się, że w bardzo rzadkich przypadkach, mamy opcję autorskich, a często w późniejszych listach można znaleźć najbliżej oryginalnych zabytków Starego rosyjskiej literatury. Dlatego powinny one być badane na podstawie wszystkich dostępnych opcji działa. Są one dostępne w dużych metropoliach bibliotek, muzeów i archiwów. Wiele tekstów zostało zachowane w dużej liczbie list, niektóre – w sposób ograniczony. Jedyna opcja przedstawiona, na przykład, „Opowieść o niedoli i nieszczęść”, „instrukcja” Władimira Monomacha, „Lay”.

„Etykieta” i powtarzalność

Należy zauważyć tej funkcji starożytną literaturę jako powtarzalność w różnych tekstów dotyczących różnych okresów, pewnych cech, sytuacji, przymiotników, metafor, porównań. Działa nieodłącznym tzw etykiety: bohater zachowuje się lub działa taki czy inny sposób, ponieważ wynika pojęcia czasu, jak zachowywać się w różnych okolicznościach. I zdarzenia (na przykład w bitwie) są opisane z wykorzystaniem stałych form i obrazów.

Literatura 10. wieku

Nadal mówić o tym co Starego rosyjskiej literatury. Nakreślić główne punkty, jeśli boisz się czegoś zapomni. Literatura starożytnej Rusi majestatyczny, uroczysty, tradycyjny. Jego pochodzenie odnosi się do 10 wieku, a dokładniej do jej końca, gdy po przyjęciu chrześcijaństwa jako religii państwowej w Rosji zaczęły się pojawiać teksty historyczne i oficjalnych pisemnych w scs. Przez pośrednictwo Bułgaria (co było źródłem tych produktów) Starożytnego Rus dołączyła do literatury bizantyjskiej i rozwiniętą południową słowiańskich. państwo feudalne kierowany przez Kijów do realizacji swoich interesów musiałby tworzyć własne teksty, wprowadź nowe gatunki. Z pomocą literatury planowane wykształcenie patriotyzmu, zatwierdzenie jedności politycznej i historycznej ludzi i dawnych książąt, ich wypowiedzenie walki.

Literatura 11 – początku 13 wieku.

Tematy i zadania literatury tego okresu (walki z Połowców i Pieczyngów – wrogów zewnętrznych, kwestii łączności rosyjskiej historii z ogólnoświatowej walce o tron książąt Kijowie, historii państwa) określił charakter stylu czasu, który D. S. Lihachev zwanego monumentalną historyzm. Chronicles pojawienie się w naszym kraju jest połączony z początkiem literatury rosyjskiej.

Należy również zwrócić uwagę na produkt, który można znaleźć w podręczniku „Old Rosyjska literatura” (klasa 6). Ten „Tale minionych lat”, który ma przyjść do nas w ramach późniejszych kronikach. Została opracowana publicysta i historyk mnicha Nestora w około 1113 roku. W sercu tej historii są najwcześniej kronika, które nie przetrwały. Tutorial "Old Rosyjska literatura" (klasa 6) zawiera także inny interesujący produkt czasu – "Legend of the Kozhemyako".

11th century

Pochodzi z pierwszych życiu Wiek: Teodozjusz Pechersky, Borys i Gleb. Charakteryzują się one uwagi na problemy Dziś doskonałości literackiej, witalność.

Patriotyzm, dojrzałość myśli politycznej, dziennikarskiej i wysokie umiejętności zabytków oratoryjnych oznaczone „Słowo o zakonie i łasce”, napisany przez Hilarion w pierwszej połowie 11 wieku, „Słowa i nauczanie” Kirilla Turovskogo (1130/82 gg.). „Instrukcja” Władcy Rusi Kijowskiej Włodzimierza Monomacha, który żył w okresie od 1053 przez 1125., przepojona głębokim ludzkości i troską o losy państwa.

"Lay"

Bez wzmianki o tej pracy nie można uniknąć, gdy tematem artykułu jest Old Rosyjska literatura. Co to jest „Lay?” Jest to największe dzieło dawnej Rosji, stworzony przez nieznanego autora w latach 80-tych 12 wieku. Tekst jest poświęcony konkretnemu tematowi – nieudaną kampanię w tej połowieckich stepie w 1185 roku, książę Igorya Svyatoslavovicha. Autor jest zainteresowany nie tylko losy ziemi rosyjskiej, wspomina również wydarzenia z teraźniejszości i przeszłości, więc prawdziwych bohaterów „Słowa” – nie, Igor i Światosław, który również poświęciła wiele uwagi w pracy, a ziemia Rosyjskiej, ludzie – coś na których opiera się Stara rosyjska literatura. „Słowo” wiele cech związanych z narracji tradycji swego czasu. Ale, jak w każdej pracy geniuszu, zawiera oryginalne cechy, która objawia się w rytmiczne wyrafinowanie, bogactwo języka, stosowanie technik charakterystycznych dla folkloru, i przemyślenia, patos i liryzm cywilnego.

Narodowo-patriotyczny motyw

Podnosi podczas tatarskiego jarzma (od 1243 roku aż do końca 15 wieku) Stare literatury rosyjskiej. Czym jest patriotyzm w pracach tym razem? Spróbujmy odpowiedzieć na to pytanie. Styl monumentalny historyzm nabywa pewną wyrazistą niuans: teksty różnią liryzm, mieć tragiczny patos. Idea silnej centralnej władzy księcia dostaje w tym czasie wielkie znaczenie. W niektórych opowiadań i kronik (na przykład w „The Tale zniszczenia Riazań Batu”) informuje o okropnościach inwazji wroga i odważnej walce z ciemiężycieli ludu rosyjskiego. To przejawia się patriotyzm. Obraz Ziemi Defender, idealny książę odzwierciedlenie najbardziej wyraźnie napisane w latach 70-tych 13 wieku pracy „Życie Aleksandra Newskiego”.

Czytelnik „Tale of ruiny rosyjskiej ziemi” Picture otwiera wspaniałość przyrody, książąt władzy. Ta praca – nie tylko w pełni zachowany fragment tekstu. Dedykowana jest do wydarzeń z pierwszej połowy 13 wieku – w czasie ciężkiego jarzma tatarskiego.

Nowy styl: wyraziste i emocjonalne

W okresie 14-50-tych. 15 wieku zmienia starej rosyjskiej literatury. Co jest wyrazisty i emocjonalny styl, które pojawiły się w tym czasie? To odzwierciedla ideologię i wydarzenia stowarzyszenia wokół Moskwy północno-wschodniej części Rosji i powstanie scentralizowanego państwa rosyjskiego. Następnie literatura zaczął wykazywać zainteresowanie osoby, ludzkiej psychologii i jego wewnętrznego świata duchowego (choć to tylko w ramach świadomości religijnej). Doprowadziło to do wzrostu w pracach subiektywnej początku.

I nowy styl – wyrazisty i emocjonalne, w którym należy zaznaczyć, wyrafinowania i słowny „tkanie słów” (czyli zastosowanie ozdobnych prozy). Te nowe techniki zostały zaprojektowane tak, aby odzwierciedlić pragnienie obrazie uczuć jednostki.

W drugiej połowie 15 – początku 16 wieku. Istnieją opowieści, które sięgają w swojej historii do powieściowej charakteru opowieści ustnych ( "The Tale of Merchant Basarge", "The Story of Dracula" i inne). Znacząco wzrosła liczba przetłumaczonych dzieł o charakterze fiction, bardzo często w tym czasie jest legenda gatunku (na przykład „The Tale of książąt Włodzimierza”).

„Opowieść Piotra i Fevronia”

Jak wspomniano powyżej, działa od Starego rosyjskiej literatury i pożyczać pewne cechy legendy. W wieku 16 Ermolai mid-Erasmus, starej rosyjskiej dziennikarki i pisarki, tworząc słynne „Tale of Peter and Fevronia”, który jest jednym z najbardziej znaczących tekstów literatury rosyjskiej. Jest on oparty na legendzie o tym, jak z powodu jego inteligencji chłopskiej dziewczyna stała się księżniczką. Szeroko stosowane w produkcie wspaniałych sztuczek, dźwięków i motywów społecznych.

Charakterystyka 16-wiecznej literaturze

W 16 wieku oficjalny charakter tekstów jest zwiększona, cechą literatury staje powagi i przepychu. Powszechne są takie prace, celem którego – rozporządzenie życiu politycznym, kulturowym, prawnym, a codziennym. Znamiennym przykładem – „Wielkie Saints Lives”, jest kompilacją tekstów, składający się z 12 tomów, które zostały przeznaczone do użytku domowego czytania dla każdego miesiąca. Jednocześnie tworzy „Domostroy”, który określa zasady zachowania w rodzinie, zawiera wskazówki dotyczące gospodarstwa domowego, a także na relacje między ludźmi. Historyczne dzieła okresie coraz bardziej przenika wynalazku w celu uczynienia historia narracja zabawne.

17th century

Dzieła dawnych literatury rosyjskiej 17 wieku przekształcił się znacząco. To zaczyna się tworzyć tzw sztukę nowego czasu. Jest to proces demokratyzacji, rozszerzenie prac tematycznych. Jest zmiany roli osobowości w historii dzięki wydarzeń wojny chłopskiej (koniec 16. – początku 17 c), jak również jako czas smuty. Dzieje Borisa Godunova, Ivana Groznogo, Vasiliya Shuyskogo oraz inne postacie historyczne wyjaśnione są teraz nie tylko woli Bożej, ale także cechy osobowości każdego z nich. Jest to specjalny gatunek – Demokratyczna satyra, który szydził Kościołowi i porządku publicznego, postępowania sądowego (na przykład „A Tale of sądu Shemyakin”), praktyka kościelna ( „Kalazin Petycja”).

„Życie”, Habakuk, historia domowego

W 17 wieku jest napisane autobiograficzny żył w okresie od 1620 do 1682 lat. Awwakum – „Życie”. Jest to opisane w książce „Old Rosyjska literatura” (stopień 9). Cechą charakterystyczną tego tekstu jest bogaty, żywy język, codzienne rozmowy, wysoki regał.

W tym okresie stworzył i codziennie historia Frol Skobeyev, Sawa Grudtsyn i innych, odzwierciedlając odróżniającego charakteru Starego rosyjskiej literatury. Nie przelicza zbiory opowiadań i powieści rycerskich. Rozwija prozodii (znane autorom – Sylvester Miedwiediew, Symeon Polotskits, Carion Istomin).

17th century ukończył historię literatury starożytnej, a przychodzi następny etap – literatura z czasów współczesnych.