Jaki jest przedmiot. Kilka uwag filozoficznych

W filozofii, pojęcie obiektu końcu powstaje tylko w połowie IV wieku pne, w epoce klasycznej Platona i Arystotelesa. Wcześniej, liczne badania filozoficzne zajmowała się głównie wyjaśniając kosmologiczne i etycznych problemów. Kwestia wiedzy o świecie nie jest szczególnie ograniczona. To ciekawe, że przed narodzeniem idealnego świata Platona jedną z greckich mędrców nie podzielił świat, w którym człowiek żyje, i indywidualne postrzeganie świata. Innymi słowy, okoliczne atrakcje, wydarzenia i działania ludzi w epoce doplatonovskuyu nie były „zewnętrzne” do starożytnego filozofowania obserwatora. W związku z powyższym, nie istnieje dla każdego obiektu przedmiotu – a gnosiological, metafizycznych lub etycznych implikacji tych pojęć.

Platon wykonane również rewolucję umysłową, gdy w stanie wykazać, że w rzeczywistości współistnieją trzy niezależne od siebie świat: świat rzeczy, świat idei i świat wyobrażeń o rzeczy i idei. Takie podejście jest wykonany w inny sposób, aby rozważyć zwykły kosmologiczną hipotezę. Zamiast określania oryginalne źródło życia na pierwszym miejscu znajduje się opis świata oraz wyjaśnienie, w jaki sposób postrzegamy świat. W związku z tym konieczne staje się wyjaśnienie, w jaki obiekt. I co stanowi jego percepcję. Według Platona, obiekt jest czymś wzrok osoby jest kierowany, że jest „zewnętrzne” w stosunku do obserwatora. Indywidualne postrzeganie obiektu traktowanych jako przedmiot. Dlatego uznano, że dwie różne osoby mogą mieć przeciwstawne poglądy na ten temat, ale dlatego, że świat na zewnątrz (obiekty świata) są postrzegane subiektywnie. Cel lub idealny, to może być tylko światem idei.

Arystoteles z kolei ustanawia zasadę zmienności. Podejście to różni się zasadniczo od Platona. Przy ustalaniu, co jest obiektem, okazało się, że świat substancji (rzeczy) dzieli się jakby na dwie części: formy i materii. I „niezależnie od” oznaczało tylko fizycznie, który jest opisany wyłącznie poprzez empiryczne doświadczenia przy czym forma została wyposażone we właściwości metafizycznych i odnosi się wyłącznie do problemów epistemologii (teoria wiedzy). W związku z tym, celem jest świat fizyczny i jego opis.

Taki podwójny rozumienie przedmiotu – fizyczne i metafizyczne – nie uległa zmianie w ciągu najbliższych dwóch tysiącleci. Mam tylko postrzeganie akcentami. Weźmy, na przykład, średniowieczną mentalność chrześcijańską. Świat jest – przejaw woli Bożej. Pytanie, co obiekt nie jest zagrożona w ogóle: celem oko może mieć tylko Boga i ludzi, z powodu ich niedoskonałości były tylko prywatną stanowisko. Dlatego rzeczywistość materiał, nawet jeśli jest ona uznawana za taką (Frensis Bekon), wciąż mają subiektywny, podzielone na oddzielne, niezależne od siebie substancji. Pojęcie obiektu urodziły się później, w czasach współczesnych i epoka klasycyzmu, gdy otaczająca nas rzeczywistość nie jest już postrzegana wyłącznie jako przedmiot filozofowania. Świat stał się celem dla szybko rozwijającej się nauki.

Dzisiaj, stawiając pytanie: „Co jest celem?” Jest metodologiczna aniżeli filozoficzny. Obiekt jest ogólnie rozumiane kierunek studiów – a to może być jako obiekt lub rzeczy, a niektóre z jego właściwości, a nawet abstrakcyjnego rozumienia własności. Inną rzeczą jest to, że często przedmiot opisany przez pozycjach podmiotowych, szczególnie w określaniu charakteru nowych zjawisk. Nawiasem mówiąc, rozważ to: społeczności internetowych i sieci internetowych – co w tym przypadku jest przedmiotem, a temat?

W tym sensie, to jest jasne: kwestia co obiekt jest zredukowane wyłącznie do problematyki naukowej legitymizacji. Jeśli proponowana koncepcja lub teoria zyskuje akceptację, możemy być świadkami narodzin nowego obiektu. Albo odwrotnie, deobektivizatsii rzeczy lub zjawisk. W tym świecie wszystko jest względne.