Orientacja według lokalnych cech: sposoby i przykłady

Osoba pójść do lasu, trzeba wiedzieć, jak określić strony horyzontu. Orientacja jest bardzo przydatną umiejętnością; W lasach Rosji jest bardzo łatwa do zgubienia. Nie ma sensu polegać na nowoczesnych środkach komunikacji, ponieważ w wielu obszarach nie ma zasięgu sieci.

Nie bój się

Najbardziej wiarygodne sposoby orientowania – na niebiańskie ciało: Słońce, Księżyc lub gwiazda polarna. Jednak nie zawsze jest możliwe ich użycie. Gęste niskie chmury ingerują najczęściej. W takim przypadku konieczne jest umiejscowienie w oparciu o lokalne cechy natury.

Wszystkie metody podane w specjalistycznej literaturze szkoleniowej są wyrażone w wyrafinowanej formie i uwzględniane w idealnych warunkach. W rzeczywistości wszystko jest znacznie bardziej skomplikowane. Znaki mogą być sprzeczne, w obecnym lesie istnieją liczne i różne czynniki wpływające na te znaki: ulga, warunki pogodowe, wiatry itp. Dlatego osoba, która zna serce zna wszystkie sposoby orientowania się na lokalne cechy, bardzo trudno jest właściwie określić strony świata.

Podstawowe zasady

Aby uniknąć awaryjnego trybu awaryjnego, konieczne jest szkolenie. Możesz się nauczyć samodzielnie: po pierwsze, osoba decyduje, gdzie znajdują się północ, południe, zachód i wschód, prowadzone przez różne naturalne cechy, a następnie sprawdza się na kompasie.

Ludzie, którzy żyją w naturze lub spędzają dużo czasu poza miastami mają rozwinięte poczucie. Czasami nie potrafią ustalić, jak porozmawiać o przyczynach ich decyzji, ale okazuje się słuszna. Faktem jest, że często muszą polegać tylko na własnej obserwacji, a to jest również szkolenie, tylko podświadomie. Dlatego warto zaufać sądom lokalnych mieszkańców.

Orientacja według lokalnych cech nie jest łatwym zadaniem. Przede wszystkim trzeba będzie cierpliwości. W żadnym wypadku nie można polegać na 1-2 przypadkowych oznakach. Muszą mieć co najmniej 5 lat.

Innym ważnym punktem jest obserwacja. Konieczne jest nie tylko znalezienie oznakowań, ale także porównanie ich z naturalnymi warunkami , aby dowiedzieć się, gdzie jest zbieg okoliczności, a gdzie nie.

Zdrowy rozsądek pomoże oddzielić ziarno od plewnika i wyciągnąć właściwe wnioski dotyczące położenia horyzontu.

Wpływ ciepła i światła słonecznego na drzewa

Orientacja na lokalne cechy przyrodnicze w lesie odbywa się w kierunku północ-południe. Wynika to z faktu, że świat roślin reaguje bardzo dobrze na ciepło słoneczne. Szczególnie zauważalny jest wpływ światła na drzewa, więc mieszkańcy turek często uciekają się do tych oznaczeń.

Po południowej stronie kora drzew jest miększa i lżejsza niż po stronie północnej. Ale nie wszystkie gatunki drzew wyraźnie wykazują tę zależność. Przede wszystkim warto zwrócić uwagę na brzozę, osik i modrzew. Po pierwsze, zależność ta można śledzić nawet w gęstym lesie.

W lesie iglastym łatwo orientować się na naturalnych cechach: warto przyjrzeć się wydzielaniu żywicy na pniach. Po południowej stronie są dużo bardziej obfite.

Pines po deszczu deszcz wynika, było zauważone przez wielu, ale nie wszystkie zwracają uwagę, że zaciemnia głównie z północy. Wynika to z faktu, że drzewa iglaste mają cienką warstwę wtórną. Bardziej intensywnie, jego formacja idzie w zacienioną stronę: tam jest grubsza, gęsta i wznosi się wysoko wzdłuż tułowia. Kiedy jest wilgotny lub padający na zewnątrz, podnosi wodę, pęcznieje i przyciemnia. Po północy prawie nie ma światła słonecznego, a kora pozostaje przez co długa i ciemna.

Wpływ ciepła na inne rośliny

Istnieją różne przykłady orientacji na terenie lokalnym. Na przykład w świecie roślinnym.

Większość mchów i porostów będzie rosła po północnej stronie kamieni i drzew. Wynika to z faktu, że jest to cień i roślina kochająca wilgoć. W zacienionym mchu wilgoć jest bardziej wilgotna.

Możesz zwrócić uwagę i trawę. Na południowych stokach polan i na skraju polany trawa rośnie grubsza, a wiosną pojawia się wcześniej.

Rosa zostaje dłuższa na trawie rosnącej na północ od drzew. Roślinność zachowuje tu nowy wygląd przez dłuższy czas.

Jagody rumienią się najpierw od strony południowej, tk. Jest narażony na dłuższe działanie promieni słonecznych. Dlatego w okresie dojrzewania nie jest trudno ustalić, gdzie znajduje się północ.

Mogą być śledzone wzorce grzybów. Okazuje się, że wolą północną stronę.

Jednak oznaki te nie są wyraźnie widoczne w gęstym lesie lub częściej. Orientacja według lokalnych cech jest prawie niemożliwa do przeprowadzenia tutaj. Są one praktycznie niewidoczne ze względu na warunki mikroklimatu. Szukaj znaków, których potrzebujesz w rzadkich obszarach, w pobliżu polan. Szczególnie wyraźnie widoczne są wszystkie powyższe znaki na osobnych drzewach stojących. Ale nie można ufać poszczególnym znakom. Dyskusja o dowolnej orientacji jest możliwa tylko przy regularnie powtarzanych znakach. Zaleca się podwójne sprawdzenie wszystkich otrzymanych informacji.

Znaki orientacji w stepie

Najtrudniejsze do określenia kierunku w terenie. Jednak nawet tu są asystenci. Orientacja na lokalne cechy naturalne może być przeprowadzona za pomocą niektórych roślin.

Pole chwastów chwastów może pomóc w określeniu boków horyzontu. Jest nawet nazywany "kompasem stepowym". Faktem jest, że jego liście są usytuowane w pionie, a żeberka będą skierowane wzdłuż kierunku północ-południe, a samoloty będą wyglądać na zachód i wschód.

Słonecznik jest kolejnym wspaniałym pomocnikiem. Faktem jest, że jest bardzo termofilny. Dlatego zawsze wyciąga się na słońce, a w ciągu dnia kwiatowa nakrętka powtarza swoją drogę. Przed wschodem słońca i wczesnym rankiem, słonecznik będzie wyglądał na wschód, po 12 – na południe i po zachodzie słońca – na zachodzie. Oczywiście, kiedy nasiona już dojrzewały, nie odwraca głowy, ale kapelusz będzie skierowany na południowy wschód.

Natura okolicy

Anteny są zazwyczaj zlokalizowane na południowej stronie kikuta lub drzewa. Więc więcej światła słonecznego i ciepła. Samodzielny mrowisko pokazuje, że jego południowe zbocze jest bardziej płaskie.

Natura roślinności może się różnić w zależności od tego, na którą stronę rośnie. Taiga wielokrotnie zauważyła, że południowe zbocze są bardziej bezpłatne, można je łatwo przejechać. Tutaj drzewa są szeroko rozpowszechnione, jest kilka krzewów. Zbocza pokryte są trawą. Po stronie północnej trudniej jest jechać. Las tu rośnie, dużo krzaków, a trawa, wręcz przeciwnie, nie wystarczy.

Rozprzestrzenianie się niektórych gatunków roślin pomoże również w orientacji lokalnych przedmiotów. Należy jednak uprzednio znać takie cechy. Na przykład na południu tajgi przybrzeżnej, południowe zbocza pokryte są dębem, a na północy rośnie drzewo aksamitu.

Wąwozy i wąwozy mają również własne cechy. Zwykle jedna strona jest bardziej gładka i nachylona, na niej rośnie trawa. Naprzeciwko – stromy, pęknięty, goły, z skrawkami, praktycznie bez roślinności. Pierwsza to strona południowa, druga strona północna.

Jeśli zbocza wyglądają tak samo, pusta jest skierowana na północ-południe, a boki skierowane są na zachód i wschód.

Przejścia leśne

Jeśli utracona osoba wędruje na polanie, będzie szczęśliwy. Aby określić kierunek w tym przypadku nie jest trudne. Orientacja przez lokalne cechy w tym przypadku jest bardzo prosta w obsłudze. Faktem jest, że w leśnictwie istnieje zwyczaj dzielenia tajgi na kwartały. W tym celu sadzonki są cięte. Przechodzą z zachodu na wschód iz północy na południe. Na skrzyżowaniach są zainstalowane kwartalne kolumny. Ich górna część wykonana jest w charakterystyczny sposób: w formie twarzy. Pokazuje się na nich liczba przeciwnych bloków. Numer 1 jest zainstalowany w północno-zachodnim narożniku, ostatni – na południowym wschodzie. Aby nie patrzeć na post początkowy, należy pamiętać o prostych zasadach: kąt pomiędzy dwoma najmniejszymi cyframi wskaże kierunek na północ.

Wyjątkiem jest jednak powyższa zasada: w rzadkich wypadkach rozliczeń dokonuje się bez odniesienia do boków horyzontu. Co do zasady, jest to ułatwione przez złożony teren lub pewne względy ekonomiczne.

W osadach

Jeśli są wioski w drodze, nawet porzucone, nadal jest bardzo dobrym poparciem. Orientacja na terenie terenu tutaj jest dużo łatwiejsza. Przede wszystkim budowle religijne są interesujące, ponieważ Zawsze mają ścisłą orientację na całym świecie.

W prawosławnych kościołach ołtarz jest zawsze skierowany na wschód, a dzwonnice na zachodzie. Krzyże na kopułach kierowane są w orientacji północ-południe. Tutaj jest jeszcze jedna sprawa. Dolna krawędź dolnego belki poprzecznej wygląda na południe, a podniesiona na północ.

Budynki klasztoru budowane są przez fasady na południe.

Mieszkania również mają własne wzorce lokalizacji. Tak więc, w jurtach zjazd jest kierowany na południe.

Na północnych elewacjach i stokach dachowych porasta porost. Również po zacienionym brzegu, deski są zwykle ciemniejsze i dłużej wilgotne po deszczu.

Kilka zasad orientacji na zimę

Kiedy wszystko jest pokryte śniegiem, trudniejsze jest określenie lokalizacji i odnalezienie brzegów horyzontu. Ale nawet tutaj jest wiele prawidłowości. Metody orientacji są następujące:

1. Więcej śniegu gromadzi się od północy drzew i budynków.
2. Po południowej stronie zaczyna się topić wcześniej, proces ten jest szybszy.
3. W górach śnieg najpierw schodzi z południa.
4. W wąwozach, wąwozach, kanałach, wszystko dzieje się na odwrót. Po pierwsze, odwilż po stronie północnej.

Nieporozumienie # 1

Istnieją obie udowodnione orientacje, a niektóre nie bardzo dokładne sposoby określania boków horyzontu. Jednym z nich jest to, że roczne pierścienie po stronie południowej są szersze niż te z północy. Jednak ten znak nie może być prowadzony, ponieważ To nie jest jednoznaczne. Rozszerzenie rocznych pierścieni może wystąpić z dowolnej strony i jest bardziej prawdopodobne z powodu cech dzielnicy, mikroklimatu, niż oddziaływanie belek słonecznych. Niedokładność tego oświadczenia została udowodniona ponad 100 lat temu, ale nadal jest żywa i używana.

Innym problemem, który może się pojawić, jeśli ktoś używa takich metod orientacji jest to, że w tajdze praktycznie niemożliwe jest znalezienie dużej liczby starannie wyciętych drzew, gdzie wzór byłby wyraźnie widoczny. Jeśli widzisz drzewo w kilku miejscach, widać, że szerokość rocznych pierścieni może się zmieniać niezależnie od kierunku, a czasami w przeciwnych kierunkach.

Liczba nieporozumień 2

Próby określenia kierunku gęstości korony także nie mogą być ukoronowane sukcesem. Faktem jest, że wraz ze swoją formacją światło słoneczne nie jest jedynym czynnikiem, a tym bardziej nie jest determinujące. Dlatego twierdzenie, że korona jest grubsza po południowej stronie, może okazać się błędna. W lesie gałęzie zawsze rosną w kierunku, gdzie jest więcej wolnej przestrzeni. Natomiast w otwartych przestrzeniach czynnikiem decydującym będzie dominujący kierunek wiatru. Jeśli są silni, widać gięte gałęzie z ciągłego uderzenia. Gęstość korony, raczej cechy pomocnicze.

Najbardziej niezawodny sposób

Orientacja według lokalnych cech nie jest wystarczająco wiarygodna. Najlepsze wyniki uzyskuje się przy użyciu ciał niebieskich w celu określenia boków horyzontu. Dlatego konieczne jest znać podstawowe prawa ich lokalizacji.

Słońce wschodzi na wschód i ustawia się na zachodzie. W południe jest na południu. Najkrótszy cień jest o 13 rano. Zostanie skierowany na północ. Jeśli pogoda jest mętna, możesz spróbować założyć nóż na gwoździe: ledwie dostrzegalny cień nadal będzie się wydawać, a wraz z nim kierunek i położenie słońca stanie się jasne.

Korzystając z zegara można również określić strony horyzontu. W takim przypadku należy wysłać wskazówkę godzinową do Słońca. Pomiędzy nim a figurą 1 powstaje kąt, który należy podzielić na pół. Bisector wskaże kierunek: południe będzie wyprzedzać, a północ z tyłu. Rano rano kąt będzie na lewo od 1, aw drugim – w prawo.

Gwiazda polarna na naszej półkuli znajduje się na północy. Aby go odnaleźć, musisz najpierw znaleźć konstelację Ursa Major. Przypomina to duże wiadro. Poprzez dwie najznakomniejsze gwiazdy musisz narysować linię, przesuwać się 5 razy na odległość. Na końcu będzie Polar. Jeśli staniesz pod nią, będzie zmierzać na północ.

Księżyc ma również szereg prawidłowości lokalizacji. W pełni księżyca jest zrównana z Słońcem i szuka podobnych boków horyzontu. Trzeba jednak wziąć pod uwagę, że sprzeciwia się głównym oświetleniom.

Jeśli stracisz punkt orientacyjny

Jeśli wszystkie te same podróże zostaną utracone, w żadnym wypadku nie należy dalej się ruszać. Najpierw musisz znaleźć boki horyzontu. Orientacja powinna być przeprowadzona niezwłocznie, a następnie wrócić do swoich utworów, do miejsca, w którym lokalizacja była zupełnie jasna. Jeśli próbujesz pójść dalej, mając nadzieję, że wkrótce wszystko zajdzie, możesz się zgubić i jeszcze bardziej zagubić. Wybierz w tym przypadku będzie niezwykle trudne.

Gdy tylko stało się jasne, że grupa straciła drogę, trzeba było natychmiast zatrzymać się i uważnie przyjrzeć się. Cóż, jeśli w pobliżu jest wysokie wzgórze. W tym przypadku można rozejrzeć i porównać widoczne tereny z mapą, możesz spróbować wyznaczyć lokalne cechy natury.