Konfucjusz i jego nauki: fundamenty tradycyjnej kultury chińskiej

Kung Fu Tzu, albo, w westernizacji postaci Konfucjusza – chiński filozof, którego nazwa stała się synonimem. To symbolizuje kulturę głównych przepisów Chiny. Możemy powiedzieć, Konfucjusza i jego nauki są skarbem chińskiej cywilizacji. Filozof był otoczony cześć nawet w czasach komunistycznych, choć Mao Tszedun i starał się przeciwstawiać swoje własne teorie. Wiadomym jest, że główne idee państwowości, stosunki społeczne i interakcje między ludźmi tradycyjny Chiny zbudowany właśnie w oparciu o konfucjanizmu. Zasady te zostały ustanowione w szóstym wieku przed naszą erą.

Konfucjusz i jego nauki stały się popularne wraz z filozofii Lao Tzu. Ten ostatni, w oparciu o jego teorii wprowadziła ideę sposób uniwersalny – „dao”, które tak czy inaczej jako ruchomy zjawiska i istoty żywe, a nawet nieożywione rzeczy. Filozoficzne nauki Konfucjusza jest całkowitym przeciwieństwem idei Lao Tzu. Nie był bardzo zainteresowany abstrakcyjnych idei o charakterze ogólnym. Przez całe swoje życie poświęcił na rozwój zasad praktyki, kultury, etyki i polityki. Jego biografia mówi nam, że filozof żył w bardzo burzliwym czasie – tak zwany „epoce Walczących Królestw” kiedy ludzkie życie i dobrobyt całych społeczeństw zależy od przypadku, intrygi, szczęścia wojskowych, a nie stabilności, nawet w zasięgu wzroku.

Konfucjusz i jego nauki stał się tak sławny myśliciel bo rzeczywiście nietknięte tradycyjną moralność religijną Chińczyków, ale dał mu opływowy charakter. W ten sposób starał się ustabilizować relacje zarówno publicznych, jak i interpersonalnych. On opiera swoją teorię na temat „pięciu filarów”. Podstawowe zasady nauk Konfucjusza – „Ren i Li Zhi Xin”.

Pierwsze słowo grubsza oznacza, że Europejczycy będą tłumaczone jako „ludzkości”. Jednak głównym konfucjańskiej cnota jest raczej zdolność do poświęcenia własnego dobra dla społeczeństwa, to kompromis swoje interesy dla dobra innych. „I” – pojęcie, które łączy w sobie sprawiedliwości, obowiązek i poczucie obowiązku. „Lee” – konieczne w społeczeństwie i kulturze obrzędów i rytuałów, które dają życie i siłę kolejności. „Ji” – wiedza niezbędna do zarządzania i podbój natury. „Grzech” – zaufanie, bez którego nie może istnieć prawdziwa moc.

Zatem, Konfucjusza i jego nauki legitymizować hierarchii cnót, towarzyski, według filozofa, bezpośrednio z prawem nieba. Nic dziwnego, że filozof uważał, że rząd ma boską naturę i linijki – przywilej Istoty Najwyższej. Jeśli państwo jest silne, ludzie powodziło. To, co myślał.

Wszelkie władca – monarcha, cesarz – jest „synem niebios.” Ale może to być opisane tylko jako pan, który nie tworzy oburzenie i wykonuje polecenia niebiosa. Następnie Boże prawa będą miały zastosowanie do społeczeństwa. Cywilizowanego społeczeństwa, a wyrafinowana kultura, a więc są dalej od natury. Dlatego sztuka i poezja musi być coś specjalnego, pyszne. Jak podnieść człowieka różni się od prymitywnych i kultura różni się od raunch że nie śpiewa z pasją i uczy powściągliwości.

Ta cnota nie jest przydatny tylko w rodzinie i sąsiedzkich stosunków, ale również dobre dla gospodarki. Państwo, rodzina (zwłaszcza rodziców) i społeczeństwo – to musi myśleć przede wszystkim członkiem społeczeństwa. Własnością tej samej pasji i uczucia, musi on utrzymać w ścisłych ram. Aby móc słuchać, słuchać starszych i przełożonych, i powinien pogodzić się z rzeczywistością każdego cywilizowanego człowieka. Są krótko to główne idee słynnego Konfucjusza.