„Scud” – stany rakieta zbójeckie i terroryści?

Radzieckie pociski balistyczne, opracowany i przyjęty do służby już w latach pięćdziesiątych, martwi dowodzenia i politycznych przywódców krajów zachodnich dzisiaj. Dekady minęło, w miejscach nośnych dawno zajął miejsce innych, bardziej nowoczesnych systemów, Nowy rozwiniętych i media nadal wspomnieć słowo „Scud”.

Rakiety R-11 „Elbrus” został po raz pierwszy z powodzeniem wprowadzony w 1953 roku, radzieckie siły zbrojne otrzymał ją w 1957 roku. Według dzisiejszych standardów, jest to bardzo proste urządzenie, głowica nie jest oddzielone, urządzenia sterujące umieszczone pomiędzy utleniacza i paliwa zbiorników. Dokładność kontakt jest słaba, co jest częściowo kompensowany przez potężnego ładunku wybuchowego i tym, że niespalone paliwo do stworzenia dodatkowego efektu uderzające.

Wkrótce te bronie otrzymał symbol SS-1, NATO, czy "Scud". Pocisk został dostarczony do krajów, które na przełomie lat 50. i 60. zostały uznane za przyjazne i nawet sprzymierzonych. Iran, Irak, Egipt, Korea Północna, Syria, Libia, coraz najpóźniej w momencie broń stały się właścicielami ważki argument w sporach z sąsiadami. Zarówno Jemen (Północna i Południowa) zastrzelił siebie Radziecki P-17 i P-11. Ponadto kadra inżynierska, gdy przeszkolony jak większość w sowieckich uczelniach zaczęły modernizować, poprawy i zbadania możliwości zorganizowania produkcję podobnych próbek własnych.

Co jest tak straszne, że stare i niedoskonałe „Scud”? Rakieta stał się tak popularny w krajach, które nie posiadają duży potencjał naukowy i techniczny dla dwóch głównych powodów.

Pierwszym z nich jest charakterystyczna dla wszystkich radzieckiego sprzętu bojowego prostoty i niezawodności. Aby zrozumieć Urządzenie główne zespoły mogłyby Korea Północna i komuniści irański i fundamentalistyczne i egipskich nacjonalistów. Ale nie z tego powodu była najważniejsza.

Mało kto w świecie nowoczesnego uzbrojenia, które byłyby tak skryty jako „Scud”. Pocisk odbywa się na platformie, trudno, a jeszcze trudniej obalić. Podczas „Operacja Pustynna Burza”, pomimo przytłaczającej dominacji samolotów US Air Force, nie byli w stanie zniszczyć Ziemię w każdej jednej z wyrzutni. O sytuacji przed podsłuchem było lepiej niż latających celów, ale nie dużo. Kompleksy „Patriot” zapukał około co piąty pocisk, reszta poszła kordony izraelski rakiet, Arabii Saudyjskiej i Bahrajnie. Skuteczny sposób, aby zapewnić zniszczenie „Scud” obecnie nie istnieje.

Nabycie technologii rakietowej tendencję nie tylko państwa zbójeckie, które twierdzą, regionalnego lidera, ale również organizacje terrorystyczne. Po wycofaniu się wojsk radzieckich z Afganistanu, siły rządowe kraju otrzymaliśmy kilka kompleksów „Elbrus”. Talibowie chwycił broń. Jego los jest nieznany, ale wiadomo, broń Czechowa, R-17 pocisk może być zwolniony tylko raz. W jakim kraju się wydarzy, którzy będą nacisnąć przycisk „start”: kurdyjskich separatystów, Al-Kaida Fighter czy afgańskich mudżahedinów?

Korzystanie z armii rosyjskiej w lewo „Scud” z upływającym trwałość w czasie walk w Czeczenii wykazały ogromną niezawodność starej technologii Radzieckiego. Nie było ani jednej awarii.