Narcyzizm – co to jest? Negatywne cechy osoby. Narcyz

Każdy lubi się w ten czy inny sposób. I to jest poprawne, normalne. Jednak takie zjawiska często wykraczają poza pewne granice i narcyz mówi o osobie. To, co jest w tym stwierdzeniu, pojęcie "narcyzmu" – co to jest i kiedy należy go poprawnie zastosować – o tym wszystkim i chciałby szczegółowo opisać w tym artykule.

Wyznaczenie terminu

Przede wszystkim musisz zrozumieć samą koncepcję. Więc narcyzm – co to jest? Na samym początku chciałbym powiedzieć, że termin pochodzi od imienia greckiej młodzieży Narcyz (według mitów), który przez cały czas podziwiał pełne zachwytu i zmarł z tej miłości (jako kara za odrzucenie miłości pięknego nimfa). Jeśli zwrócimy się do języka naukowego, to jest to pewna cecha charakteru osoby (jest określana jako negatywna), która polega na całkowitym narcyzmie. Warto wspomnieć, że w psychiatrii nie ma jednej dokładnej i prawidłowej nazwy tego państwa, ponieważ często jest to rozważane w dwóch różnych odmianach:

1. Jako ochronna reakcja na relacje niekorzystne dla ludzi.
2. Jako manifestacja wrogości wobec innych.

Naukowcy

Co naukowcy studiowali takie zjawisko jak narcyzm? Freud i Abraham – są to ludzie, których prace często wspominają o tym pojęciu. Warto wspomnieć, że studiowali je równolegle, aktywnie prowadząc korespondencję, a później ściślej mówiąc ze sobą o tym. Freud (który przyjął to określenie od Paul Nacke i Havelock Ellis, który traktuje go jako postrzeganie własnego ciała jako przedmiotu seksualnego), powiedział, że wszelkie przejawy narcyzmu są rekompensatą niewystarczającej miłości do matki, która objawia się Takie dziwne postaci narcystyczne.

Co Abraham mówił o takiej koncepcji jak "narcyzm"? Co to jest z jego punktu widzenia? Uważał ten stan u pacjentów z schizofrenią, którzy odwrócili się od jakiejkolwiek innej miłości i skupili się na sobie. Ten stan miał dotychczas nazwę autoerotyzmu, którą Freud lubił bardzo. Postanowił dalej rozwinąć ten opis, opisując wszystkie jego myśli w artykule "Na narcyzm", pracę "Wprowadzenie do narcyzmu" itp.

Trochę więcej o Freuda

Warto wspomnieć, że Freud wyodrębnił pierwotny narcyzm i drugorzędny. Co to znaczy? Krótko mówiąc, podstawową formą tego stanu jest naturalny etap rozwoju każdej osoby, która występuje we wczesnym dzieciństwie i jest normalnym sposobem rozwijania relacji między obiektami (według Freuda). Drugorzędowy narcyzm (zgodnie ze stwierdzeniami tego rysunku naukowego) jest regresywny, tzn. Człowiek wybiera się jako miłość.

Informacje o widokach

Zrozumieć koncepcję "narcyzmu" (co to jest i jak go poprawnie zastosować), warto zwrócić uwagę na fakt, że istnieje kilka rodzajów tego zjawiska. Ponadto w tej kwestii jest kilka klasyfikacji przedstawionych przez różnych naukowców. Pierwszy z nich składa się z terapeutki Gestalt Elinor Greenberg:

1. Zdrowy narcyzm. Kiedy człowiek kocha się wystarczająco, to państwo nie przekracza pewnej linii i nie jest narcyzmem. Jest to pewna pewność siebie, pragnienie władzy, podziw. Jednocześnie podstawą jest normalne zdrowe dzieciństwo z ukształtowanymi opiniami o sobie i innych.
2. Ochronny narcyzm. Można powiedzieć, że to poczucie wyższości, które nie odpowiada rzeczywistości. Jako przykład: pragnienie władzy za wszelką cenę, częsta zmiana celów, zastąpienie ideałów. Podstawą jest często "niezdrowe" traumatyczne dzieciństwo z psychologicznego punktu widzenia.
3. Patologiczny narcyzm. Często występują u osób z różnymi chorobami psychicznymi lub zaburzeniami, na przykład takimi jak schizofrenia.

Typy: inna klasyfikacja

Warto jednak podkreślić, że często w tym problemie decydująca rola odgrywa nieprzytomna, tzn. To, co pochodzi z dzieciństwa. I w zasadzie narcyzm jest niszczącym zjawiskiem, które blokuje rozwój "ja osobowości" osoby.

1. Konstruktywny narcyzm. Można powiedzieć, że jest to uznanie własnej wartości jako osoby, opartej na zdrowych relacjach interpersonalnych. Jeśli zastosujesz powyższą klasyfikację, to jest tak zwany zdrowy lub normalny narcyzm.
2. Niszczycielski. Jest to patologiczne zniekształcenie konstruktywnego narcyzmu, co prowadzi do tego, że osoba po prostu błędnie lub niedostatecznie ocenia siebie w stosunku do innych.
3. Brak. Należy powiedzieć, że jest to słabo rozwinięty stan konstruktywnego narcyzmu. Jest to pewien rodzaj niezdolności do pełnego doświadczenia samowystarczalności, autonomii, niemożności utworzenia kompletnego, całościowego spojrzenia na swoją osobowość. Przyczyną tego stanu jest często zimna lub obojętna atmosfera w rodzinie w okresie kształtowania się osobowości i pierwsze kroki adaptacji w społeczeństwie.

Składniki żonkile

W 2007 roku naukowcy Foster i Campbell przeanalizowali różną literaturę dotyczącą "narcyzmu". Znaki osobowości narcystycznej są bardzo interesującą klasyfikacją, podaną w ich wnioskach:

1. Ludzie z tym zaburzeniem myślą, że są lepsi od innych.
2. Osoby takie nie oceniają odpowiednio w stosunku do innych, ich wizja nie odpowiada rzeczywistości.
3. Narcyzy mają tendencję do wyolbrzymienia ich wiedzy w tym czy innym obszarze.
4. Osoby z tym zaburzeniem postrzegają się wyłącznie jako wyjątkowe, specjalne osoby.
5. Jeśli jest jakiś wybór między interesami, narcyz będzie musiał wybrać, położył je nad obcymi.
6. Często celem narcyzmu jest sukces.
7. Żonkile mają tendencję do demonstrowania wyższości nad innymi.

Podobne negatywne cechy

Należy stwierdzić, że narcyzm jest z natury chorobą, odchyleniem w ludzkiej psychice. Są jednak podobne warunki, które są nieodłączne dla ludzi na drodze do tego zaburzenia. Jakie negatywne cechy są podobne do tego zaburzenia? Więc przede wszystkim jest dumna. Jedna z zabójczych grzech według wersji religijnej, gdy człowiek jest w stanie wychować się za dużo, jego sukcesy i zasługi. Drugą taką jakością jest narcyzm. Jest to pierwszy krok w kierunku narcyzmu, który może pozostać jedynym. Człowiek kocha się tak bardzo, że po prostu niewystarczająco skoreluje swoją osobowość z innymi, jakościowo izolując tylko siebie samego.

Jakie inne negatywne cechy można rozważyć? Więc jest to pewność siebie. W normalnych ilościach jest to dobry, ale patologiczny pewność siebie jest już stanem bliskym zaburzeniu umysłu. W życiu codziennym pojęcie narcyzmu jest często skorelowane z tymi negatywnymi cechami wrodzonymi w tej czy tej osobie.

Wpływ na życie

NaleŜy równieŜ powiedzieć, Ŝe narcyzm (zarówno pierwsze etapy jego manifestacji, jak i późniejsze) w pełni wpływa na Ŝycie osoby. Należy zaznaczyć, że zaburzenie osobowościowe (w rzeczywistości i inne podobne zaburzenia) charakteryzuje się trzema cechami:

1. Ma w pełni wpływ na wszystkie sfery i obszary działalności człowieka.
2. To zaburzenie nie opuszcza, utrzymuje stabilność w czasie.
3. Narcyzowi towarzyszy towarzyszyć niekorzystna sytuacja społeczna.

O powodach

Jak powstaje narcyzm? Psychologia, psychiatria mówią, że przyczyny leżą we wczesnym dzieciństwie osoby, a mianowicie w jego związku z matką. Predyspozycja, oczywiście, może być genetyczna, ale najważniejsze są pierwsze miesiące życia dziecka. Różne pozbawienia, próby, niewątpliwie pozostawiają bardzo głęboki ślad w duszy dziecka i prowadzą do deformacji rdzenia "ja osobowości". W rezultacie duma dziecka pozostaje w powijakach, co prowadzi do powstania pesymistycznego podejścia, a celem osoby w przyszłości jest utrzymywanie poczucia własnej wartości w sposób ciągły (osobowość nie jest tworzona w tym samym czasie). Warto jednak wspomnieć, że najwcześniejsza komunikacja między matką a dzieckiem jest nadal wewnątrzmaciczna – jest to jedna z pierwszych faz powstawania kompleksu narcyzmu u dziecka (czy dziecko jest pożądane, jaka jest treść matki z ciążą itd.). Jeśli matka i dziecko zjednoczy się w ich miłości, rodzice dają wystarczająco dużo czasu i troski, pomagają przystosować się do "wielkiego świata", możemy powiedzieć z całą pewnością, że dana osoba ma problemy z "identyfikacją".