Samo poświęcenie jest … Przyczyny i główne typy poświęcenia

Samoocenstwo … Jakie skojarzenia daje to słowo? Oczywiście, zaprzeczanie sobie ze względu na wysoki ideał, heroizm, ratowanie życia i stały na straży wartości moralnych, altruizmu i szlachty. Trudno się z tym sprzeciwić. Ale czy jest poświęceniem zawsze szczerego powrotu, czy można nazwać moralnością i wielkością duszy? Czy jest to fałszywa i bezwartościowa rycerskość? Spróbujmy zrozumieć.

Mentalność słowiańska

Wielki pisarz i honorowy akademik Lev Nikolaevich Tołstoj, który żył w XIX wieku, powiedział kiedyś, że ofiara jest najbardziej obraźliwą formą samolubstwa. Był mądry filozof, wiedział, o czym mówił. Tolstoi zwracał uwagę na mentalność słowiańską: od urodzenia, w każdym z nas, pragnie poświęcić swoje życie wyższym celom. Z natury nie jesteśmy indywidualistami. Ponadto państwa słowiańskie są zachęcane i wykształcone z poczucia dążenia do poświęcenia w dzieciństwie: na rzecz sąsiada, ojczyzny, idei.

Jasne jest, że poświęcenie w czasie wojny jest uzasadnione. Gdyby w czasie II wojny światowej nie działały dziadki, nie wiadomo, jakie problemy i kłopoty czekają na nasz naród. Jeśli chodzi o poświęcenie dla dobra bliskiej osoby, wielu uważa go za dobry znak. Dzieci nie mogą nawet pamiętać: jest zdania, że kobieta jest po prostu zobowiązana do życia na ołtarzu zachcianek i pragnień dzieci. Chociaż jak możesz się cieszyć, wiedząc, że ktoś obok ciebie musi to cierpieć.

Podstawa poświęcenia

Uważa się, że podstawą tej cechy charakteru, zachowania i wiary jest miłość. Molo, głębokie uczucia popychają nas do wyczynów: chcę poświęcić się bezpłatnie na drugą połowę, dzieciom, aw niektórych przypadkach nawet kolegom i ukochanej przyczynie jako całości. Ale psychologowie twierdzą, że jest to mit. Problemem poświęcenia jest to, że jego podstawa jest zupełnie nieatrakcyjna – to niepewność i strach.

Wątpliwy, człowiek nie czuje w sobie siły, siły, jędrności. Osoba ta uważa, że sam w sobie nie jest w stanie zasługiwać na czyny, dlatego zaczyna żyć przez osiągnięcia i problemy innych ludzi. Ponadto, jest pewny, że w przypadku niepowodzenia, nie powinien być nawet protekcjonalny dla społeczeństwa. W końcu zaczyna walczyć o lokalizację krewnych, a jednocześnie dostaje rękawiczki – atut – ofiarę, która staje się instrumentem manipulacji. Strach wzbudza się z obawy przed utratą bliskiej osoby.

Poczucie winy jest punktem wyjścia

Najbardziej smutną rzeczą w tej historii jest to, że dalej idziesz głębiej w labiryncie poświęcenia, tym gorsze dla ciebie. Konsekwencje mogą być nawet tragiczne. Rozejrzyj się – wiele przykładów: dorośnięte dzieci, silnie strzeżone przez rodziców, nie dzwonią do nich od miesięcy, a żony, które porzuciły karierę i komunikują się ze swoimi przyjaciółmi w celu dbania o swoich bliskich pozostają opuszczonymi mężami lub kończyć życie, zdradzając zdradę. Nie spiesz się marnować zdrajców, bo w obecnej sytuacji tylko winieneś.

Na niewdzięczność bliskich jest głównym problemem poświęcenia. Argumenty, które słyszysz od ludzi, będą niezaprzeczalne: "Kto cię zapytał?" I będą miały rację. Nikt nie błagał cię o rezygnację z własnych zainteresowań i pragnień, sam dokonałeś wyboru. Przykładowo, oskarżając dziecko o niemożność ustanowienia życia osobistego z powodu wiecznej opieki nad nim, zastanów się nad tym, czy zmienia się odpowiedzialność za własne błędy i niepowodzenia w relacjach z przedstawicielami płci przeciwnej. Dlatego poświęcenie jest czystą egoizmem. W końcu osoba działa w sposób wygodny i opłacalny dla niego, nie myśląc o tym, czy jest to konieczne dla jego krewnych.

Złego pokolenia

Jeśli poświęcenie ma miejsce na poziomie pojedynczej rodziny lub zbiorowości, jego destrukcyjne skale nie są tak globalne. Gdy wpływ interesów ogromnej potęgi, ludzi lub dużej grupy osób jest dotkniętych, konsekwencje mogą być bardzo niekorzystne. Problem samozagrobalności, którego argumenty mają na celu ochronę i ochronę przedmiotu, często stanowią podstawę terroryzmu. Przecież ci, którzy osłabiają siebie i zakładników, szczerze wierzą, że umierają z powodu religii.

Bardzo wyraźnie i wyraźnie podobna logika wynika z aktów terrorystów, którzy wyznają islam. Członkowie Hamasu lub Hezbollahu, na przykład zabijając setki ludzi, nie czują się winni. Mówią, że robią akt ofiarny, za które zostaną wynagrodzeni w następnym życiu. Tylko z tego przykładu możemy stwierdzić, że poświęcenie się nie zawsze jest dobrą rzeczą. Czasami może prowadzić do tragicznych wydarzeń i niewinnych ofiar.

Typy poświęcenia

Wielu psychologów jest pewne, że nie każda osoba jest zdolna do takiego działania. Według niektórych naukowców, dziedziczenie jest przekazywane przez samego siebie. Oznacza to, że pragnienie oddania życia innym jest określane na poziomie genetycznym. On wnosi swój wkład i wychowanie: dziecko, które dorastało w rodzinie, gdzie matka daje ostatnie pieniądze na cele charytatywne, uważa, że ten wzorzec zachowań jest poprawny, ponieważ nie natrafił przeciwnie. Tworzy światopogląd i zbiorowe zombie, które są często śledzone w sektach religijnych lub innych wspólnotach.

Niezależnie od źródła, poświęcenie jest świadome i działa na podświadomym poziomie. Pierwszym jest zrozumienie osoby poświęcenia i jego ceny, znaczenia i ostatecznego celu. Żołnierz, opadająca klatka piersiowa na nieprzyjaciela, w ostatnich sekundach życia wie, że jego zachowanie ratuje towarzyszy od pewnej śmierci. Taka ofiara jest warta szacunku, jest naprawdę heroiczna. Jeśli chodzi o nieprzytomne, to sytuacje, o których wspominaliśmy. Nieuzasadnione, poświęcające się nikt nie musi stać się pułapką, gdzie człowiek, który próbuje manipulować swoim zachowaniem i marzeniami, aby powstrzymać rozwój osobnika na wygodnym poziomie, dla niego zaostrza osobę.

Samoocena w literaturze

Wielu rosyjskich pisarzy, będących prawdziwymi Słowianami, często dotyka tego tematu w swoich pracach. Przykłady poświęcenia są śledzone, na przykład, w pracy Dostojewskiego. Bohaterki jego powieści "Przestępstwo i kara" Sonechka Marmeladova i Dunya Raskolnikov poświęcają się dla dobra drogich ludzi. Pierwsze zajęcia w ciele, zarabiające rodzinę na jedzenie. Cierpi, ale ona nawet nie ma prawa do banalnego samobójstwa, ponieważ jej krewni pozostaną bez kawałka chleba. Druga będzie poślubiać niekochanego, ale bogatego człowieka, aby pomóc biednym bratowi.

Maxim Gorky często opisywał przypadki poświęcenia. Na przykład w "Old Woman Izergil" jego przykładem jest Danko. Romantyczny bohater, prowadzący ludzi przez las, zgarnął klatkę piersiową i wyciągnął serce, oświetlając go jak latarkę, ścieżkę w ciemności. Zwolennicy podążyli za nim i pokonali trudną drogę. Danko został zabity, ale ludzie szybko zapomnieli swojego bohatera. Powstaje pytanie: czy potrzeba ta ofiara? Pomyśl o tym, zanim wrzucisz własne marzenia i aspiracje do stóp innej osoby.