Działa Tiutczew. Analiza: „Nie, że marszczyć cię, natura …”

Fedor – jeden z najbardziej znanych poetów w literaturze rosyjskiej, jego nazwisko jest ściśle związane z działalnością polityczną i tekstów filozoficznych i wirów życia.

Fiodor Tiutczew – poeta-myśliciel

W zgadliście myśliciela. On jest pamiętany, pomimo faktu, że pozostawia trochę: kilka artykułów, tłumaczenia i oryginalne wiersze, nie wszystkie z nich udany. Ale między innymi są perełki myśli, głębokie i subtelne obserwacje, nieśmiertelne wyrażenie, ślady wielką inteligencję i inspiracji. Przez całe życie pisał poezję, aby odnaleźć siebie, aby lepiej zrozumieć ich świat wewnętrzny, tak że jego czytelnik jest świadkiem duchowej twórczości poety samopoznania. Fiodor Tiutczew napisał, czując potrzebę wyrażania siebie. On jest bardzo wrażliwy na naturę. Jego zwinność w radzeniu sobie z obrazami katastrofy – jest to dar, który można dostrzec gołym okiem. W wierszu gapić poety ładne, ich ciekawe studium, rozbierać – zdjęcia ucieleśnieniem wielu ukryty sens, dlatego tak fascynująca analiza. „Nie, że gniotą cię, natura …” – wiersz napisany w 1836 roku, Tiutchev, niesie ważną myśl poety. Ale co z tego? To właśnie staramy się dowiedzieć.

Myślałem, że geniusze są zbieżne

Przed rozpoczęciem analizy wierszy Tiutchev, należy zapoznać się z wydarzeniami, które wpłynęły na jego wygląd i służyły jako inspiracja dla poety. Większość ma podobieństwa z ideą filozofii naturalnej Fridriha Shellinga, niemiecki filozof. Twórczy związek między nimi prześledzić kilka razy, zainteresowanie jego pracy urodził się w czasach, gdy poeta dołączył przyszłych słowianofilów, który podzielił estetykę i romantyczne metafizykę literatury niemieckiej, w szczególności Schelling. Tiutchev nie był plagiatorem, nie kraść pomysłów sami, tylko zwrócić uwagę na oświadczenie człowieka i przyrody, relacji człowieka i wszechświata, do duchowych Kosmosu, a koncepcja uniwersalnej duszy. Rosyjski poeta, był jednym z najwierniejszych zwolenników idei niemieckiego i od dawna odbywają koncepcji Schelling. Również ten wiersz F. I. Tyutcheva – Heine eseje protestacyjne, które zostały opublikowane we Francji i skrytykował stanowisko Friedrich Hoffman i Novalis i filozofię przyrody.

Rola leczenia w poemacie

Jeśli zwrócić uwagę, to wszystko jest wiersz skonstruowany jako odwołania do czytelnika – to jest to, co powinno rozpocząć analizę. „Nie to, marszczyć ty, natura …” – to przesłanie poety do nas. Jeśli zjawisko globalizacji, cała literatura można nazwać twórcą dialogu i jego czytelnika. Jeśli w niektórych pracach nie jest oczywiste, nie ma Fedor Tiutchev zadaje nam pytania, oferując się do znalezienia odpowiedzi i myśleć o pytania, które mogą wydawać się wieczne. Zabieg sprawia, że czujemy obecność poety, jeśli jest on naszym towarzyszem, a jednocześnie pozwala być sama z siebie, spojrzeć w głąb swojego wewnętrznego świata i refleksji na temat proponowanego tematu. Nie widzimy liryczny temat i liryczny, w której znajdują się linie Tiutchev, bo był blisko tego rodzaju rozumowania musiał. Dzięki leczeniu buduje dialog bohatera lirycznego – czytelnika, dzięki czemu wiersz dostępne, to ożywia go.

Doskonalić i opanować znaczenia

Analiza werset Tiutchev nie byłaby kompletna, jeśli nie ignorować obecność osełki. Zamiast tego, były wiersze, ale niezależnie od powodów, zostały zajęte przez cenzurę. Po zakończeniu tej procedury, są one zazwyczaj zagubiony i rzadko spotykane. To, co stało się z poematu. Jednak pomimo faktu, że niektóre kawałki są brakuje, wiersz nie stracił swoje znaczenie. Jego główną ideą – temat relacji między człowiekiem a naturą. Podkreśla znaczenie zdolności danej osoby do czuć, bo jeśli ktoś jest „głuchy”, że nie żyją wcale. Jeśli natura nie ma znaczenia dla tych ludzi nie ma znaczenia, nie człowiek, to ważne jest dla Tiutchev jest „matką samego głosu.” Że obrazy przyrody poeta wyraża najgłębsze emocje, ustawia jego obawy, szuka odpowiedzi na coś oryginalnego. Tiutchev nie tylko biorąc pod uwagę charakter, podziwiając to, to popycha go do filozoficznych rozważań, to widzi poeta żyjący organizm z jego uczuć, z jego duszy i życia, że przepisy nie zawsze są w stanie zrozumieć ludzi.

Obraz natury w lirycznej Tiutczewa

Natura – jeden z głównych bohaterów wierszy Tiutchev. I tam to często nie jest jako tło do refleksji, jak i aktorem, w charakterze jego poezji ma twarz, mówi, myśli, czuje. Wszystko wydaje się Fedor kompletny szczególnym sensie, że stara się doprowadzić osobę. Ale ludzie nie zawsze słychać naturę. Aby zrozumieć, co ona mówi, że jest konieczne, aby nie słuchać z uszy i serca, pozwalając wszystko przez jego duszy. Analiza poetycki ( „Nie, że marszczyć cię, natura …”) nie mogą być budowane bez odniesienia do tego obrazu, który odgrywa kluczową rolę. Uosobieniem natury czyni go jeszcze bardziej jak duże żywego organizmu, który jest ściśle związany z każdym z nas, ale każdy może rozmawiać z nim w tym samym języku, wymaga odpowiedniego wykształcenia duchowego, miękkość serca i duszy. Natura jest zróżnicowane: może to być silny, niebezpieczny, nie zna kompromisu i może być podobny do wspaniałego i jasnym dziecka.

Lekkie wersy Tiutchev: jaki jest sekret?

Po kilku wierszy pozostaje dziwny osad jakiś ciężar, gdy nieprzyjemne myśli zaczynają się roić w głowie. Ale po liryczny Tiutczewa ta nie jest przestrzegana – ma jakieś niejasne łatwość. To nie oznacza, że osoba ta nie jest po to jest zanurzony w medytacji, jeden poetycki analiza toleo ( „Nie, że marszczyć cię, natura …”) dowód, ponieważ jest to synteza myśli, rozumowanie, uczenie subtelności poematu. Wystarczy Fedor Tiutchev zaprasza nas, że każdy rozumie, obrazy, które nie wymagają szkolenia, są bardzo jasne i proste, ponieważ wszystkie pomysłowe. Natura – to tajemnica i że otacza nas od urodzenia, co może być nam bliższy? Duchowe powinowactwo między człowiekiem a naturą – to jest klucz, który tak sprawnie obsługiwane poetę. Temat relacji znanego każdemu z nas, że został zbudowany na uczucia i emocje, a nie coś, naukowej i niedostępnej. Każda nowa analiza Tiutchev werset zbliża nas do natury, którą tak kochał, szanowanego i uduchowić poetę.