Rodzina Bołkońskiego i rodzina Rostów. Cechy porównawcze Rostów Bołkońskiego

Czy człowiek może się przekonać "zaznajomić się z rosyjską kulturą narodową", nie dotykając powieści-epopei "Lwa Tołstoja" "Wojna i Pokój"? Jasne kreski na tym obrazie przedstawiają Rostów i Bolkonskich. Jak przeanalizował głębi jego twórczości, dowodem jest jego odpowiedź na M. Gorky'ego, który spotkał się z nim i zapytał: "Co to jest" wojna i pokój "? Odpowiedź Lewina Nikołajewicza była krótka:" Iliada ". Narodziny tej wybitnej pracy nie było łatwe. Nie tylko, że było wielokrotnie uruchamiane i odkładane, to "wyciągano" całkowicie z innego projektu, jako owoc twórczego wyszukiwania Tołstoja.

Idea stworzenia powieści

Ideą, która doprowadziła klasycznego pisarza do wzięcia pióra w 1856 roku było znalezienie historycznych doświadczeń w celu przezwyciężenia obecnego podziału w społeczeństwie rosyjskim. Połowa reformy chłopskiej podgrzewała napięcia między chłopami a właścicielami. Choć nawet wówczas istniały właściciele ziemscy, np. "Rostow i Bolkonskie", harmonizujący społeczeństwo rosyjskie.

Tolstoy rozpoczął swoje twórcze poszukiwania integrującej idei narodowej z epoki dekami. Jego powieść zaczęła się od powrotu wygnanego Decembrista Pierre'a Bezukhova wraz z żoną Natalią i rodziną. Artystyczne pojmowanie działki kierowało jego poszukiwania do 1825 roku (rok powstania Decembrist). Jednakże Pierre podszedł świadomie do Placu Senackiego, który kierował Levem Nikolaevichem do zabytków jego życia: najpierw w 1812, a następnie w 1805, kiedy wszystko się zaczęło. Od 1863 do 1869 – od 7 lat – stworzył tę nowatorską epikę.

Rodzina i historia

Klasyczna w epickiej powieści zawiera ponad 800 znaków, z czego ponad 500 zostało potwierdzonych historycznie. Ludzie w jego opisie nie wyglądają jak zbierane pozbawione facetów dodatki, są typowe, są powiązane przez relacje rodzinne i miłosne. Badania proroków są badane przez niego przez pryzmat kontaktów rodzin. Rodzina Bolkonskiego, Kuraginsa i Rostowa demonstrują w trzech pokoleniach nie tylko przez wizerunki swoich indywidualnych przedstawicieli, ale także przez charakterystyczny plemię, cechy "klanu", ich stosunek do Ojczyzny, ludzi i społeczeństwa.

Dla Tolstoy rodzina jest alfa i omega społeczeństwa. Dlatego jako twórca wojny i pokoju korzysta z siły demiurgisty, aby "wynagrodzić" swoich najbardziej ukochanych bohaterów z silnymi rodzinami opartymi na miłości i szacunku.

"Zdrowe siły" szlachty

W trakcie ciężkiego procesu dla Rosji (i jest to mistrzowskie przedstawienie w powieści), rodzina Bolkonskich i rodzina Rostowa "połączyła się w jeden strumień" z ludźmi, które likwidują bezlitosny "klub wojny narodowej" przeciwko armii napoleońskiej. Są szczegółowo opisane przez Tolstoy w każdym szczególe, ponieważ te dwa rodzaje nie są jedynie obrazami artystycznymi, które "ożywić powieść" to dwa typy szlachty poświęcone Ojczyźnie, które są gotowe oddać wszystko za swoją wolność: własność i życie.

Rostow Ilya Andreevich

Rostow, dziedziczne rosyjskie bojowniki, nadal żyją sposobem ostatniego stulecia. W swych działaniach kierowano nimi nie przez rozum, lecz przez impulsy duchowe. Rodziny Bolkonskiego i Rostowa są nie tylko odmienne pod względem łagodności, ale także ich poglądów.

Głowa rodziny, Ilya Andreevich Rostov, ma wielkich znajomych, jest gościnnym i hojnym gospodarzem, który regularnie rzuca piłeczki i kolacje. On woli wszystko rosyjski, lubi mieszkać w kraju. Z duszami dusza do duszy. On rozumie wszystkich, kocha, jest delikatny, wesoły, wesoły. Z pańszczyznami jest demokratyczny – ciekawostki. Bezradny zarządca Mitka, ufając kapitanowi, okradł go. Ilya Andreevich nie ma świadomości biznesowej, nie jest oszczędny w wydatkach, a jego dobrobyt staje się coraz bardziej wątpliwy.

Mistrz jest pewny siebie, a nie degenerujący. Na przykład, gdy myśliwy-rolnik, w swej bezmyślności w sercu, przeklinał go za spóźnienie w polowaniu, potraktował to z ironią, milcząc i robiąc okropne spojrzenie. Być może, dla tego patriarchalnego stylu życia, przynależności do tradycji i życzliwości, dziedzińce naprawdę kochają Rostów, a nie "pracują dla nich", ale "pomagając im utrzymać dom", ponieważ pomogłyby ludziom tubylczym.

Ilya Andreevich można nazwać człowiekiem honoru. Kiedy jego syn Nikolenka stracił w kartach za 43 tysięcy rubli. Pozbawiony skrupułów i zdruzgotany Dolohov, jego ojciec, w trudnej sytuacji materialnej, natychmiast wydał pieniądze. Zrobił to w oparciu o fundamenty swojej rodziny: miłość i zaufanie.

Rodzina emerytów generała-anshefa i rodzina rosyjskiego mistrza

Jak wspomniano wcześniej, rodzina Bolkonskich i Rostów mają różne wytyczne. Jeśli Rostowowie to cywile, zarośnięta przez wiele pokoleń przez "korzeni" w ziemi moskiewskiej, Bolkonski są servicemen. A służba dla Ojczyzny dla nich nie jest wyścigiem szeregu i nagród.

Nie przyszło mu na myśl, że książę Nikolai Andreevich Bolkonsky przybył do osiedla, ale po jego haniebności. Ucierpiał z powodu swojej bezkompromisowej natury, gdyż nie mógł zginać pleców przed przełożonymi. Czy lubił świat wokół niego? Do pewnego stopnia, na poziomie podświadomości – tak.

Gospodarka Rostowa i Bolkonska

Starszy generał wycofał się z posiadłości, jako mur obronny, z reszty świata. Gardzi życiem świeckim, ale jego gospodarka "działa jak zegar". Książę kupuje rzeczywiście importowany sprzęt rolniczy, osobiście nadzoruje pracę rolniczą. Stary Bolkonsky troszczy się o chłopów. Nie kraść, ale wiedzą, że praca będzie za to zapłacona, a jeśli zajdzie taka potrzeba, książę Nikolai może oczekiwać pomocy. Ludzie go szanują, a nie kochają go.

Rodziny Bolkonskich i Rostów są na różne sposoby. Jeśli Rostowowie coraz bardziej upadają, stary Bolkonsky posiada nici kontrolne z mocną ręką, otrzymuje dochody i umieszcza je w maszynach rolniczych i samokształceniu. Jego posiadłość, a nawet sam liczy, żyć ściśle według codziennej rutyny, na wzór jednostki wojskowej.

Cechy porównawcze Rostowa i Bolkonskiego

Jednak czytelnik zdaje sobie sprawę, że książę Nikołaj, dominujący w rozumie i ekonomii, jest gorszy od Ilyi Andreyevich "moc duszy". Stary Bolkonsky nie pojmuje "instynktu swojej duszy", nie czuje przepływu dusz bliskich ludzi, ich aspiracji. Ale to mocny punkt Rostów. Affection to ich wzruszająca relacja między sobą.

To często oszczędza rodzinę. Kiedy wrócił do domu, "przeklinany i upokorzony" Nikolenka Rostow, przegrany łotra Dolokowa z pieniędzy, wtedy siostra Natasha uratowała go, może z powodu samobójstwa. Słyszał za ścianą swoją muzykę grającą i śpiewającą, a potem przez to "emocjonalne uczucie" zrozumiał, że całe zło na świecie nie jest warte miłości, która kręci się wokół jego rodziny.

Krótko mówiąc, porównawcze cechy Rostów i Bolkonskich w kryterium duchowości stosunków rodzinnych nie są oparte na emeryturze generałów Suworowa. Rostowowie mogą być krótkowzroczni i słabo wykształceni, ale są szczęśliwi, w stałej komunikacji, żyją w duchowych impulsach, pokonując miłość i wzajemne zrozumienie wyzwań okrutnego świata wokół nich.

To, co objawia się tyranią Prince Nicholas

Książę Mikołaj, który zdołał wykształcić swoje dzieci przez instynkt patriotyzmu, jest zażenowany jego uczuciami, uważając je za słabość. Należy zauważyć, że w rzeczywistości starszy Bolkonsky jest zupełnie inny. Ale jest zepsute przez "maskę wojownika".

Na przykład pożegnanie swojego syna, jakby zakłopotany, prosi go o "pozostanie przy życiu", dodając, że "zostanie ranny", jeśli zostanie zabity. Potem pośpiecha, aby ukryć łzy. W tym krótkim zdaniu jest wszystko: dusza zmarłego ojca, miłość do syna, błogosławieństwo służenia.

Jego dzieci: szlachetny oficer Andrzej Bolkonsky i córka księżnej Marii – są niezadowoleni z niedoboru rodzicielskiego ciepła. Jeśli jednak książę Andrew sam buduje swoją karierę, księżniczka mieszka na tym terenie "z ojcem". Stary książę, będąc inteligentną osobą, podświadomie rozumie brak szczerości, ale "maska wojownika" jest silniejsza, a on jest zaangażowany w tyranię. Bez wątpienia książę Nikołaj sam nie wie, dlaczego dorosła dziewczyna na pustkowiu studiowała geometrię. Jednak po ustaleniu takiego zlecenia monitoruje jego wykonanie.

Pod koniec życia książę staje się prawdziwym tyranem w stosunku do jego córki, z jakiegoś powodu "szkoląc ją z należytą starannością" i moralnie traktując go w militarny sposób, który wygląda jak bezpośrednie kpiny. Jednak duchowa księżniczka Maryja pokonuje kompleksy ojcowskie z mocą swojej miłości, a on, na jego łożu, prosi o jej przebaczenie.

Zastanówmy się, czy cechy rodziny Bolkonsky'ego i Rostowskich są tak zróżnicowane. Być może, ma wspólne cechy.

Często w Rostowie i Bolkonskim

Mimo odmiennego sposobu życia: "z serca" i "z umysłu" – głęboki rdzeń tych dwóch rodzin jest taki sam. "Rosjanin", miłość do ziemi i oddanie Ojczyzny.

W czasie wojny wymieniając karierę na dowódcę pułku, służy Andrei Bolkonsky. On, podobnie jak prawdziwy bohater w ataku z banerem w dłoniach, jest poważnie ranny, a potem umiera na ranie. Oczywiście młodszy Bolkonsky odziedziczył po ojcu "odwagę" Suworowa.

Uścisk młodzieńczego impulsu, młody Petya Rostow podbiega do przodu po swoim bracie, Nikołaju. Ojciec i matka błogosławią go. Bezlitosna wojna, jak pisał Tołstoj, – działanie, które stoi w sprzeczności z "ludzkim rozumem" i "ludzką naturą" – zabija zbłąkłą kulę tego romantycznego i jasnego chłopca.

Stoyko walczy z francuskim Nikołajem Rostowem, nie ukrywa się w centrali. Na ryzyko życia, w pobliżu zaawansowanych jednostek francuskich, Marya księżniczka, która później została jego żoną, ratuje się.

Prawdziwą, nie bohaterską historię fanfaretyczną określa wojna i pokój. Rostowowie i Bolkonskie (a mianowicie cywilna część rodzin) pozostają w swoich posiadłościach aż do ostatniej chwili przed zdobyciem przez Francuzów. Rostowowie jednocześnie obracają swój dom w szpitalu dla rannych. A gdy wróg się zbliża, hrabia Ilya Andreevich Rostow świadomie podchodzi do jego ruiny, aby ocalić swoich rodaków. Nakazuje wycofanie nabytych rzeczy z przygotowanych do ewakuacji wagonów i zabranych przez nich rosyjskich żołnierzy. On nie może zrobić inaczej.

Książę Nikolai Bolkonsky postanawia oprzeć się francuskiemu partyzantowi, wyposaży swe chłopstwo w Łysy Góry i staje się szefem milicji. Jednak ciężka wiadomość, którą otrzymał dzień wcześniej – kapitulacja Smoleńska, już zniweczył jego siłę, a jego serce nie wytrzymało. On umiera.

Natasha Rostov i Andrei Bolkonsky

Książę Andrzej, grymas jego "pięknej twarzy", reagujący na świecką rozrywkę, ironizował piłkę w Natasze Rostowie. Dlaczego jest taki oburzony świeckością? Był rozczarowany. To smutna historia: za miłość Andrew Bolkonsky poślubił szlachetną dziewczynę Lizę. Kochała go, ale mentalnie byli daleko. Wraz ze swoją młodą żoną, z zamiarem zadowolenia, uczestniczył w meczach piłki i imprez, gdzie siedział na uboczu. Szczęście rodzinne nie nastąpiło, wkrótce nastąpiło nieszczęście – śmierć Lisi w chwili narodzin. Jego żona, "mała księżniczka", dała Andrei syna. Został wychowany przez ojca.

Niespodziewana znajomość Natasha Rostova przy piłce, niczym oddech świeżego powietrza, pobudziła młodego księcia. Natasha, zdaniem młodego Bolkonskiego, miał to, czego pozbawiono – mądrości serca. Jakie były nasze bohaterowie przed tym spotkaniem? Odpowiedź na to pytanie pomoże nam porównać rodzinę Bolkonskiego i Rostowa.

Natasha Rostova, faworyt, nie potrafiła fizycznie komunikować się z bliskimi. Nie chciała być sama, myślała. To coś w rodzaju radosnego, pełnego pęcherzyków wiosennych potoków. Przypomnijmy sobie scenę powrotu z wojny Mikołaja Rostowa. Jak Tolstoy przedstawia Natashę, która spotyka swojego brata? Nie jako człowiek, ale jako wir, strumień radosnej, wrzącej energii: "coś, jak burza, wyleciało". I to coś obejmowało i "zaczął go pocałować".

To nie przypadek, że w pracy Tołstoja spotkała Natasha Rostow i Andrei Bolkonsky, "lód i płomień". I płomień topnieje lód, historia ich miłości jest prawdziwym ozdobą wielkiej powieści. Spotkanie Andrzeja Bolkonskiego z Nataszą wpłynęło na księcia. Stał się zauważalnie młodszy. Jego zimna rozezność roztopiła się, jego oczy nabrały połysku, a kombinacja uczuć dwóch zupełnie różnych osób zdarzyła się. Wcześniej pozwolił sobie być tylko małym kręgiem ludzi. Natasha natychmiast, od pierwszego spotkania wpadła do tego kręgu.

Jak to się stało (i wkrótce), że łajdak Anatol Kuragin pociągnął Natashę z nudy z nim, zakochując się w sobie, gdy zaczął się oszustwo z uprowadzeniem? Odpowiedź jest łatwa do znalezienia. Natasha zawsze żyła uczuciami, uczucia wywołane kłamcami są zwodnicze. Jednak przechodząc przez zrozumienie i pokutę, zrozumiała, że kochała młodego Bolkonskiego, ale głęboko oburzony postanowił poświęcić się tej służbie.

Głębokość wizerunku Andrieja Bolkonskiego

Andrei Bolkonsky jest jednym z najlepszych i najgłębszych obrazków w literaturze rosyjskiej. Leo Nikolayevich Tołstoj z wargami MI Kutuzowa dał mu opis: jego droga jest ścieżką waleczności, sposobem służby.

Dziedziczny oficer ma wszystkie dane za wspaniałą karierę: umysł, zdrowy rozsądek, zrozumienie istoty spraw wojskowych, rozeznanie. Na początku jest samolubny, niepohamowany. Jednak szczerze czystość, chęć służenia Ojczyzni, bycia troskliwym i stanowczym dowódcą regimentu powierzonego mu określają ewolucję pozycji życiowej Andreiego Bolkonskiego.

Aby zrozumieć siebie jako człowieka, przychodzi po rannym, umierającym. W ciągu kilku lat wojny zdał sobie sprawę z jego własnej natury o tyle głębokiej znajomości, którą przestrzegali od dziesięcioleci. On rozumie, czym jest Boża miłość.

Księżniczka Marya

W krytyce literackiej i różnych pismach często można stwierdzić, że ukochaną kobietą Tołstoja jest Natasha Rostova. To nieprawda.

Ulubiony obraz klasycystycznej – księżniczka Mary. To w niej pisarz położył najdroższe dla siebie – sposób, w jaki sam reprezentował swoją matkę.

Leo Nikolayevich nie pamiętał jej. Zmarła, rodząc siostrę Lyovy, gdy miał zaledwie 2 lata. Od dzieciństwa i przez całe życie obraz matki był święty dla klasyków. Kiedy próbował jej wyobrazić, wyobrażała sobie delikatny, czysty, miękki, promienny spojrz. Klasyczne przyznało, że nawet w "wieku", w grobowej godzinie "modlił się za jej wizerunek", a moja matka pomogła.

Nie będziemy mieszkać w relacjach między Maryją a ojcem (zostały już objęte powyżej). Zauważmy, że księżniczka Marya to dziewczynka skłaniająca się do odosobnienia, do medytacji, do dobrobytu. Na zewnątrz jest "zwyczajna", dopóki rozmówca nie spogląda jej w oczy, prawdziwe piękno pochodzi z jej duszy. Wdzięczność, którą wyraziła Nicholasowi Rostovowi, który pomógł jej uciec przed francuską zdobyczą, głęboko zatopił to w jej sercu. W ich małżeństwie dołączyły się rodziny Bolkonskiego i Rostowa.

Porównywanie klasyków tych dwóch godnych rodzin, oczywiście, ozdobiło jedną z najlepszych powieści w literaturze światowej.

Wnioski

Powieść "Wojna i pokój" Lwa Tołstoja to książka, która sprawia, że myślisz i analizujesz. Jest to szczególnie prawdziwe, gdy otaczające życie wypełnia cygre, stereotypy. Dziś często przedstawiciele jednej grupy społecznej wyobrażają sobie przedstawicieli innego pierwotnego uogólnienia.

Człowiek myśli zawsze musi widzieć prawdę. Jako argument "za" uważne badanie natury ludzkiej może być "wojna i pokój", gdzie na przykładzie szlachty widać wyraźnie, że są różne, w szczególności w ich środowisku są Bolkonsky, Dolokhovs, Rostovs i Kuragins.