Kultura chińska

Około 1871 roku socjologowie, antropologowie i naukowcy tworzą różne klasyfikacje kultur, które ostatecznie manifestowały się w strukturze klasycznej, zgodnie z którą 164 zjawiska w historii ludzkości należą do makroskopowej definicji kultury. Jest to ujednolicenie materialnych i duchowych skarbów, dziedzictwa ludzkości, powstałych w procesie rozwoju historycznego i społecznego. Jest to szczególnie związane z aspektami duchowymi, takimi jak literatura, malarstwo, nauka, filozofia.

Chińska kultura – Zhonghua Wenhua, zwana także Huasya Wenhua (Huasya – starożytna nazwa kraju) jest unikalnym zjawiskiem, które określa zestaw specyficznych aspektów Chin: sposób myślenia, idee, idee i ich uosobienie w życiu codziennym, polityka, sztuka, literatura, malarstwo , Muzyka, sztuki walki, kuchnia.

Charakteryzuje się bardzo ważnymi cechami – starożytnością, ciągłością, tolerancją.

Jest to najstarsza w dziejach ludzkości istniała już ponad 5000 lat. Kultura chińska krystalizowała się z trzech źródeł: cywilizacji Żółtej Rzeki, cywilizacji Wielkiej Rzeki (Jangcy), północnej kultury stepowej.

Pozostaje niezmieniona od samego początku. W dziejach świata wiele wielkich cywilizacji, uwielbionych bogatymi kulturami, ale nie zachowanych do naszych czasów, w przeciwieństwie do Chin.

Wszystkie obce wpływy harmonijnie asymilowane w chińskiej kulturze. W dziejach Imperium Ciemnego nie było wojen na dużą skalę na terenie religijnym. Trzy religie (buddyzm, islam, chrześcijaństwo) rozprzestrzeniły się swobodnie na całym terytorium imperium.

Kultura tego kraju jest podzielona na następujące kategorie: elity, starożytne, nowoczesne i popularne.

Elita chińska kultura – rodzaj tematyczny. Jest to związane z wybitnymi osobowościami w historii kraju, co przyczyniło się znacząco do jej rozwoju.

Starożytna kultura Chin, która jest najważniejszym segmentem kultury chińskiej jako całości, jest klasyfikowana według okresów (lub dynastii), począwszy od panowania trzech dynastii Xia-Shang-Zhou i aż do roku 1840 (początek pierwszej wojny opiumowej). Również w typowych cechach: chińskie tradycje, kaligrafia, malarstwo, muzyka i opera, edukacja, filozofia, ekonomia, nauka, polityka i tak dalej.

Od pokolenia do pokolenia naukowcy zgadzają się, że obecna potęga ekonomiczna kraju zależy bezpośrednio od tego, że w czasach starożytnych Chiny mogły tworzyć i utrzymywać wielką kulturę, dzięki której istnieje społeczeństwo wieloetniczne w stabilności i harmonii.

W Chinach mieszka 56 narodowości, każda ma własną kulturę, poświęconą przez wieki. Muzyka ludowa, tańce, rytuały i wierzenia, mity i legendy, malarstwo i architektura.

Kultura starożytna i współczesna chronologicznie dzieli początek wojny opiumowej między Imperium Brytyjskim a Chinami pod rządami dynastii Qing (1636-1911). Kamieniem milowym w klasyfikacji jest korelacja z początkiem współczesnej historii kraju, gdy po raz pierwszy nastąpiła ingerencja w sprawy wewnętrzne przez obce państwa.

Współczesna kultura chińska jest "mózgiem krwi mieszanej", wspólnym "wykształceniem" lokalnych i zachodnich tradycji.

Jaka jest kwintesencja kultury chińskiej?

1. Po pierwsze, to jest etyka konfucjańska, która jest uważana za najwyższy przejaw kultury chińskiej. Szerokie zastosowanie w filozofii konfucjańskiej i postkomuccy otrzymało klasyczną definicję "Lee".

"Li", która nie obejmuje konkretnego obiektu, a raczej abstrakcyjnego pomysłu, odnosi się do jakiejkolwiek świeckiej funkcji społecznych życia codziennego, co przypomina zachodnią myśl "kulturę". Są to zwyczaje społeczne, rytuały, tradycje, etykiety i zwyczaje. Ważne jest, aby pamiętać, że chociaż słowo "li" jest tłumaczone jako "rytuał", to ma szczególne znaczenie w konfucjanizmie (w przeciwieństwie do tradycyjnych znaczeń religijnych). W konfucjanizmie działania w życiu codziennym są uważane za rytuały. Nie muszą być usystematyzowane, ale to normalne rozkazie, monotonna, wykonana mechanicznie praca, coś, co ludzie świadomie lub nieświadomie angażują się w ich normalnym życiu. Rytuały ("Li") organizują zdrowe społeczeństwo, które jest jednym z głównych celów konfucjanizmu.

2. Podstawowe pojęcia o naturze ludzi, sformułowane przez Mencius, który utrzymywał, że życzliwość jest wrodzoną jakością osoby, która potrzebuje tylko pozytywnego wpływu społeczeństwa.

3. Nauczanie o uniwersalnej miłości Mo-tzu.

4. Tao i Te to dwie pierwsze zasady filozofii Lao Tzu.

5. Widoki na kształtowaniu zasady Han Fei.

Wszystkie te teorie rozwijały się na podstawie konkluzji dotyczących wyłączności człowieka i natury. Kultura duchowa Chin pochodzi z różnych filozoficznych i ideologicznych tradycji. Szamanizm miał wielki wpływ na życie zakonne w pierwszych dynastiach. Jego idee miały wpływ na późniejsze manifestacje kulturowe, takie jak kult przodków i filozofia naturalna.