Rozpoznanie różnicowe w klinice chorób wewnętrznych

Diagnoza z chorób wewnętrznych narządów komplikuje fakt, że wiele z nich cechuje uporczywych objawów. Ta sama choroba może objawiać się w różnych objawów u poszczególnych pacjentów. Należy dodać, że te same objawy występują w wielu patologii. Dlatego szczególne znaczenie w rozpoznawaniu choroby jest diagnostyka różnicowa.

W ramach tego rodzaju diagnozy zrozumieć rozpoznanie choroby u poszczególnych pacjentów, pomimo podobieństwa objawów klinicznych z innymi chorobami. Diagnostyka różnicowa obejmuje trzy etapy obowiązkowe.

Pierwszy etap polega na rozmowie lekarza z pacjentem, podczas którego badane wszystkie skargi o historii zdrowia powstania i rozwoju choroby, i wiele innych zagadnień związanych ze stanem zdrowia pacjenta. Podczas rozmowy z lekarzem pacjenta pojawia się jeden lub inną hipotezę diagnostyczną, zgodnie z którym istnieje interpretacja i stwierdzono objawów.

Diagnostyka jest kontynuowane w drugim etapie. Lekarz dokonuje starannej kontroli pacjenta i analizuje je z podstawowymi technikami: badanie palpacyjne, perkusyjnych i osłuchiwanie. Jest to ważny etap określania choroby, zwłaszcza w tych przypadkach, kiedy trzeba pilnej pomocy dla pacjenta i nie ma czasu na przeprowadzenie dalszych badań. Revealed objawy choroby są pogrupowane zgodnie z ich przewagą i ewentualnego związku ze sobą. Diagnostyka różnicowa jest znacznie uproszczone, jeśli zidentyfikowane objawy mogą być zgrupowane w zespołach. Staje się łatwe w przypadku, że wśród zidentyfikowanych objawów można określić cechy typowe dla danej choroby. Jednak takie przypadki są w praktyce terapeutycznej są bardzo rzadkie. Najczęściej objawy występujące w obiektywnym zbadaniu pacjenta nie są specyficzne dla jednego, ale kilku patologiach.

W następnym kroku stosować instrumentalne i laboratoryjnych metod badawczych. Dane uzyskane podczas dodatkowych metod badania, przyczynić się do wyjaśnienia i potwierdzenia informacji na temat choroby, uzyskanych w ciągu pierwszych dwóch etapach badań diagnostycznych. Na przykład, diagnostyka różnicowa zapalenia płuc kończy się uzyskaniem wyniki badania rentgenowskiego definicji typowego zaciemnienia obrazu.

Punktem wyjścia dla określenia choroby jest najbardziej istotne, wiodącym objawem. Na przykład, różnicowaniu niedokrwistości rozpoczyna niskich poziomach hemoglobiny. Następnie przywołać listę wszystkich możliwych chorób, które mogą wystąpić, gdy wskazanie, dla których jest to ogólnie. Przez porównanie wzorca choroby z kolei z opisem wszystkich patologii, która przypomina w tym objaw, starają się znaleźć żadnych różnic między nimi. Na podstawie wykrytych różnic stopniowo wyeliminować tę chorobę, która została pierwotnie sądzono, zawężając zakres tego wyszukiwania. Wreszcie, jeśli podczas porównania obrazu choroby u tego pacjenta miał więcej podobieństw i różnic mniej niż z jakąkolwiek patologią, stwierdzić, że w tej grupie pacjentów nie jest chorobą. W ten sposób metoda ta poprawności o wstępnej diagnozy wyłączając wszystkie inne możliwe chorób.

Diagnostyka różnicowa jest prawdziwą manifestacją sztuki uzdrawiania. Osiągnąć wysokość w tego typu patologii nie jest łatwe do ustalenia. Tylko praktyczna praca lekarza, pewna doświadczenie pozwala na opanowanie tej techniki.