Apokalipsa – proroctwo, które się spełniło

Objawienie – jest to ostatnia księga Biblii. Jego autorem był jednym z uczniów Jezusa Chrystusa – Jan Apostoł. Pisał go w ciągu około 90 lat od narodzin Chrystusa, podczas gdy na wygnaniu na wyspie Patmos.

Ujawnienie tajemnic Bożych

Zdarza się, że ta książka jest nazywany Apocalypse, bo to brzmi jak to jest przetłumaczone z greckiego słowa „Revelation”. Byłoby błędem sądzić, że objawienie Boże jest zawarte tylko w tej ostatniej księdze Biblii. Cała Biblia jest inicjacja do tajemnic Bożego celu. Ta ostatnia książka – to zakończenie, syntezą wszystkich prawd boskich „obsadzone” w pierwszej księdze Biblii – geneza, rozwój i konsekwentnie w kolejnych rozdziałach Starego, a zwłaszcza Nowy Testament.

Proroctwo Pisma

Objawienie – jest to również książka proroctwa. Wizje, które autor otrzymał od Chrystusa, w głównym, są przyszłościowe. Chociaż w oczach Boga istnieje poza czasem, wszystkie te wydarzenia miały miejsce i wyświetla jasnowidza. Dlatego historia jest używając czasu przeszłego czasowników. Jest to ważne, jeśli czytasz Objawienie nie jest z ciekawości do przewidywań, a będąc częścią Kościoła Chrystusowego, który ostatecznie pokonał szatana, a tutaj był wspaniały Nowa Jerozolima. Wierzący mogą wdzięcznością zawołać: „Chwała Panu! Wszystko nastało ".

Podsumowanie Apokalipsie św Ioanna Bogoslova

Ostateczna księga Biblii mówi nam, urodził się w ziemi Antychrysta (ucieleśnieniem szatana), przyszedł po raz drugi Pan Jezus Chrystus, jak doszło do bitwy między nimi a wrogiem Boga, został wrzucony do jeziora ognia. Objawienie mówi o tym, jak doszło do zagłady i wyrok na wszystkich ludzi, oraz w jaki sposób Kościół stał się Nowe Jeruzalem, wolna od smutku, grzechu i śmierci.

siedem kościołów

Pierwsza wizja Jana był Syn Człowieczy (Iisus Hristos) pośród siedmiu złotych świeczników, które symbolizują siedem kościołów. Poprzez słowa Jana Bóg przemawia do każdego z nich, opisując jej istotę i dając obietnicę. Wśród nich siedem to jeden kościół w różnych okresach jej istnienia. Po pierwsze, Efez – jest to początkowy etap, drugi – w Smyrnie – charakteryzuje kościół chrześcijański w okresie prześladowań, trzecim, Pergamonu, odpowiada czasowi kiedy zbór Boży stał się zbyt przyziemne. Po czwarte – Tiatyra – przedstawia kościół, odchodząc od spraw Bożych, zwrócił się do aparatu administracyjnego. bibliści twierdzą, że odpowiada średniowiecznego katolickiego systemu religijnego. Natomiast piąty kościoła w Sardes przypomina reformacji Martina Lyutera. Kongregacja w Filadelfii symbolizuje powrót do prawdy, że wszyscy odkupieni krwią Chrystusa – członkami Jego Kościoła powszechnego. Po siódme, Laodycei, to czas, kiedy wierzący „wygaszone” w swej gorliwości, brzmiały: „Nie zimno i nie gorąco.” Od chorego Kościoła Chrystusowego, jest gotów do niego „rzygać z ust” (Ap 3,16).

Kto wokół tronu

Z czwartego rozdziału Objawienia (Apokalipsy) rozmowy o tym, co widział w niebie tron z nim siedzącą na Baranka (Jezus Chrystus) otoczony 24 starszych i czterech zwierząt, oddać Mu pokłon. Starsi reprezentują anioły i zwierzęta – żywe istoty na Ziemi. Każdy, kto przyjmuje postać lwa, symbol dzikich zwierząt, jak cielę – hodowla. Jeden, który ma „ludzką twarz”, jest ludzkość, i jak orzeł – Bird królestwa. Brak gady i zwierzęta, które żyją w wodzie, bo w nadchodzącym królestwie Bożym, oni też nie będzie. Odkupiciel godzien rozwiązać siedem pieczęci z zapieczętowane aż do czasu zwoju.

Siedem pieczęci i siedem trąb

Pierwszy druk: Biały koń z jeźdźcem symbolizuje ewangelię. Druga pieczęć – czerwony koń z jeźdźcem reprezentuje niezliczonych wojen. Po trzecie – czarny koń i jeźdźca przepowiedzieć głód, czwarty – blado koń jeźdźca stanowią rozprzestrzeniania śmierci. Pieczęć piątą – Martyrs to wołanie o pomstę, szósty – złości, smutku, żyjącego ostrożność. I wreszcie, Siódma Pieczęć jest otwarta ciszę i wtedy głośno chwałę Pana i wypełniania swojego celu. Siedem anioł zatrąbił w siedmiu trąb, dokonując osądu na ziemi, wody, luminarzy na istotach ludzkich. Siódmy trąbka ogłasza wiecznego królestwa Chrystusa, wyroku śmierci, nagrodę proroka.

wielki dramat

Na 12. rozdziału Apokalipsy pokazuje wydarzenia przeznaczone wydarzy. Apostoł widzi żona, obleczona w słońce, która cierpiała przy porodzie, to prowadzi czerwony smok. Kobieta – pierwowzorem Kościoła, dziecko – Chrystus, smok – Szatan. Babe wciągnąć do Boga. Jest to wojna między młotem a archanioła Michała. Nieprzyjaciel Boga zrzucony na ziemię. Smok goni kobietę, a drugi „z jej nasion.”

trzy żniwa

Potem jasnowidz mówi o dwie bestie wyłonił się z morza (Antychryst) i ziemi (fałszywy prorok). Jest to próba uwieść żywych diabła na ziemi. Oszukani ludzie podejmują liczbę Bestii – 666 idzie na powiedzieć o trzech symbolicznych zbiorów, symbolizujące sto czterdzieści cztery tysiące wstąpił do Boga sprawiedliwego przed wielkim ucisku, sprawiedliwy vnyavshih ewangelia podczas ucisku i podziw za to Bogu. Trzeci żniwa – poganinem opuszczony w „wciśnięty wściekłości Boga.” Pochodzi widzenie aniołów niosących Ewangelię ludziom, ogłosił upadek Babilonu (symbol grzechu), ostrzegając tych, którzy wielbią bestię i otrzymał jego uszczelnienie.

Koniec starych czasów

Te wizje jak następuje wylewanie siedem miskę gniewu na impenitent Ziemi. Szatan zwodzi grzesznikami iść do walki z Chrystusem. Pochodzi Armageddon – ostateczna bitwa, po której „wąż starodawny” zostaje rzucony w przepaść i zamknął się tam na tysiąc lat. Wtedy John pokazuje, jak wybrańcy świętych na tysiąc lat, aby osądzić ziemię z Chrystusem. Wtedy szatan zostanie zwolniony, by omamić narody, która występuje ostatnia bunt nie przedstawi ludziom Boże, badaniu żywych i umarłych, a ostatecznym zniszczeniem Szatana i jego zwolenników w jeziorze ognia.

Boży plan do skutku

Nowe Niebo i Nowa Ziemia są pokazane w dwóch ostatnich rozdziałach Apokalipsy. Interpretacja tej części książki wraca do pomysłu, że królestwo Boże – Jeruzalem niebieskiego – zbliża się do Ziemi, a nie odwrotnie. Miasto święte, nasączone natura Boga, staje się siedliskiem Boga i Jego odkupionych ludzi. Tu przepływa rzeka wody życia, rośnie drzewo życia, bardzo rzeczą, która była kiedyś zaniedbane Adam i Ewa, i dlatego zostali oddaleni od niego.