Dla naukowców wykwalifikowany człowiek (Homo habilis) jest jednym z najbardziej niejasnych przedstawicieli gatunku ludzkiego. Wynika to z faktu, że nawet z wieloma znaleziskami paleontologicznymi nie mogli definitywnie określić jego miejsca na drzewie ewolucyjnym. Niemniej jednak, na dzień dzisiejszy jej bezpośrednia relacja z osobą pozostaje bezkrytyczna.
Niesamowite znalezisko małżonków Lika
Louis i Mary Leakey byli antropologami do rdzenia. Ich przyjaciele często żartowali o tym, kim bardziej kochają – naukę czy siebie nawzajem. W istocie rodzina naukowców spędzała cały czas na badaniach szczątków kopalnych i na wielu wykopaliskach archeologicznych przeprowadzonych we wszystkich zakątkach planety.
W listopadzie 1960 r. Natknęli się na to, co później stanie się jednym z najbardziej kontrowersyjnych odkryć XX wieku. Będąc na wykopaliskach w wąwozie Olduvai (Tanzania), małżonkowie wykopali dobrze zachowany szkielet tygrysa szablowego. Wydaje się, co może być interesujące w takim znalezisku? Ale nie, obok tego leżało, co sprawiło, że ich serce biło sto razy szybciej.
Kilka kroków od tygrysa, zobaczyli szczątki nieznanej nauki o hominidzie. Wśród nich był fragment czaszki, łopatki i część nóg. Po dokładnej analizie kości małżonkowie Leakeya doszli do wniosku, że mieli dziecko w wieku 10-12 lat, które zmarły ponad 2 miliony lat temu, co najprawdopodobniej było przodkiem całego rodzaju ludzkiego.
Homo habilis: charakterystyka gatunku
Odkrycie Louisa i Mary było pierwszym, ale nie ostatnim. Wkrótce inni archeolodzy również zaczęli wykopywać pozostałości Homo habilis. Warto zauważyć, że niemal wszystkie kości hominidów znaleziono na terenie Afryki Południowej i Wschodniej. W związku z tym naukowcy doszli do wniosku, że gatunki te pojawiły się dokładnie na tych ziemiach i migrowały na inne ziemie tylko przy spadku jego istnienia.
Biorąc pod uwagę wiek znalezionych pozostałości, staje się jasne, że pierwsza Homo habilis pojawiła się około 2,5 miliona lat temu. Dalsza jego ewolucja zajęła nie więcej niż 600 000 lat. Ale to nie jest takie ważne. Ciekawe jest to, że ten gatunek już wiedział, jak trzymać się mocno na dwóch nogach, czego dowodem są palce połączone.
Resztę homo habilis był bardziej niż prymitywny niż człowiek. Przeciętnie jego wzrost nie przekraczał 130 cm, a ciężar powinien wynosić od 30-50 kg. Na tle ciała wysunięto długie ramiona, które w niedawnej przeszłości pomogły wyższym naczelnym wspinać się po drzewach. Jednakże, wraz z rozwojem gatunku, ich kończyny górne uległy zmniejszeniu, a niższe, wręcz przeciwnie, stały się bardziej muskularne.
Powiązane linki
Od prawie półwiecza trwała debata na temat roli Homo habilis w uniwersalnym spektaklu ewolucji. Wiadomo tylko, że pojawiło się to u upadku istnienia Australopithecus. Biorąc pod uwagę ich liczne podobieństwa, naukowcy doszli do wniosku, że człowiek umiejętności stał się następnym krokiem wymarłych gatunków. Są jednak tacy, którzy uważają, że są to dwie zupełnie różne hominidy, które miały wspólny przodek w przeszłości.
Nie mniej kontrowersyjna jest kwestia dziedzictwa Homo habilis. Według powszechnie przyjętych wersji, następcą jego był Homo erectus, pierwszy prosty potomek człowieka. Dowodem tej teorii jest podobieństwo odnalezionych pozostałości, a także ramy czasowe, w których istniały oba gatunki.
Co zmieniło świat
Pomimo wszystkich kontrowersji, jeden fakt zawsze pozostawał niezmienny. W dniu pojawienia się pierwszej homo habilis świat zmienił się na zawsze. Powodem tego jest nowa umiejętność, która wywyższa hominidy nad innymi istotami, a mianowicie umiejętnością logicznego myślenia.
Takie zmiany zdarzały się, ponieważ mózg zdolnego człowieka znacznie zwiększył się w porównaniu do jego przodków. Średnio było to około 500-700 cm³, co było dość imponujące według norm. Ponadto zmieniła się jego struktura: część potyliczna odpowiedzialna za instynkty zmniejszyła się, a przeciwnie, przednia, czasowa i boczna, dodano.
Ale o wiele bardziej imponujące odkrycie polegało na tym, że mózg Homo habilis, jak się okazało, miał rudy w centrum Brock. I, jak wiadomo nauce, to ten dodatkowy element jest odpowiedzialny za przetwarzanie mowy. I najprawdopodobniej to właśnie te hominidy zaczęły używać kombinacji dźwięków, które później rozwinęły się w pełnoprawny język.
Funkcje stylu życia
W przeciwieństwie do przodków Homo habilis rzadko wspinał się po drzewie. Teraz dawny "dom" służył jedynie jako źródło żywności lub miejsce odpoczynku. Powodem tego były deformacje tylnych kończyn, które przystosowały się do długich przejść na ziemię, ale z tego powodu utraciły dawny uścisk. Ale jako bezpieczny schronienie, człowiek zręczny zaczął coraz częściej używać jaskiń, aby chronić go przed złymi warunkami pogodowymi i dzikimi zwierzętami.
Jednak w jednym miejscu plemię hominidów rzadko zatrzymywano, zwłaszcza jeśli składało się ono z wielu rodzin. I wszystko dlatego, że nasi przodkowie nie wiedzieli, jak uprawiać żywność, a zasoby naturalne zostały wyczerpane zbyt szybko. Dlatego prowadziły nomadyczny sposób życia, przemieszczając się z jednego miejsca do drugiego.
Struktura społeczna
Naukowcy wierzą, że istniała hierarchia i podział obowiązków w plemieniu Homo Habilis. W szczególności mężczyźni angażowali się w polowanie i łowienie ryb, a kobiety zbierały jagody i grzyby. Jednocześnie plemię dzielą wszystkie produkty, które zostały uzyskane równomiernie między sobą, a tym samym troska o potomstwo i osoby niepełnosprawne.
Podobnie naukowcy mają tendencję do tego, że na czele wszystkich ludzi był jednym liderem. Takie stwierdzenie opiera się raczej na logice, niż na faktach. Ale większość ekspertów przylega do tego, ponieważ taki model zachowania jest nieodłączny u prawie wszystkich wyższych naczelnych.
Narzędzia pracy Homo habilis
Ten gatunek nie jest za nic nazywany człowiekiem zdolnym. W prawdzie był pierwszym przedstawicielem rodzaju ludzkiego, aby nauczyć się korzystać z różnych narzędzi. Naturalnie, ich jakość i różnorodność jest bardzo rzadka, ale sam fakt istnienia jednostki jest już wielkim osiągnięciem.
Wszystkie narzędzia były wykonane z kamienia lub kości, zaostrzone na innych przedmiotach. Najczęściej archeolodzy napotkali skrobaki i noże, które były wyraźnie używane do cięcia mięsa. Zastosowanie takich przedmiotów doprowadziło do tego, że w ciągu następnych 500 tysięcy lat ewolucji szczoteczka Homo habilis całkowicie przekształciła się w dłoń, która może mocno trzymać przedmioty.
