„Blask deszczu” (SHukshin): analiza narracyjna

Rosyjska proza lat sześćdziesiątych jest bogaty w pracach wyrażających nowe spojrzenie na otaczający nas świat. Zamiast oficjalnej literatury propagandowej przyszedł książki, które reinterpretacji wielu wydarzeń historycznych, ostatnio dość jednoznacznie interpretowane. Oczywiście, bezpośredni anty-bolszewizm nie był dla niego system surowo karane. Najszerzej stosowane wśród pisarzy otrzymał zawoalowaną odrzucenie kolektywizacji, który spowodował nieodwracalne szkody w drodze rosyjskiej wsi. Jedna z tych prac pisemnych Wasilij Szukszyn ( „Glow deszcz”). analiza narracji daje wskazanie osobistego stanowiska autora w stosunku do bratobójczych procesów zachodzących w naszym kraju pod koniec lat 20-tych i na początku 30-tych ubiegłego wieku.

historia

Trzon tej historii jest lakoniczne dialogi dwóch głównych bohaterów: Komunistyczna-collectivizers Jefim Bedareva i byłego pięść Cyril. Występują one w przestrzeni podzielonej przez otwór okienny. Ta ściana stanowi psychologiczne barierę pomiędzy dwoma bohaterów. Dawni wrogowie mówią stosunkowo spokojnie, wspomagany przez dwóch ciężkich rzeczy: Jeden z dyskutantów poważnie chory, a drugi po prostu nie ma agresywnych zamiarów. Dyskusja zasługuje osobno analizować jego podsumowanie. SHukshin poświata deszcz, który rozpoczął się w godzinach porannych też uważa za symbol oczyszczenia.

Niekiedy istnieją inne znaki, lekarz i pacjenta córka dzielnica szpital, który pochodził z miasta. Rozmowa lakoniczny i czasem wyznaczone poszczególne słowa i frazy, niezrozumiały dla innych. Historia kończy się wraz ze śmiercią Efim i Cyril wyjazdu, na którego głowę wylany z nieba deszcz ciepły blask. SHukshin celowo powstrzymuje się od komentowania, dając czytelnikowi ocenić same wydarzenia.

analiza chronologiczna

Historia została napisana w 1966 roku. Jeśli założymy, że wydarzenia w nim występować mniej więcej w tym samym czasie, gdy główne postacie w aktywnym okresie wywłaszczenia chłopów był w jego dwudziestych, można przypuszczać, że obaj od sześćdziesięciu do sześćdziesięciu pięciu lat, to wiek ich analizy. Shukshin „poświata deszcz” pisał o pokolenie rówieśników swoich rodziców, jest to jeden z jego ulubionych tematów. Wiek jest zdefiniowany jako młodego lekarza „do śmieszności.” To prawda, po zakończeniu medyny facet dostał dystrybucję w centrum dzielnicy, gdzie dotychczas zdobyte doświadczenie. On musi traktować wszystkich, a spośród szerokiej gamy dolegliwości. Spośród nich uzyskał świetny lekarz. Nawet w Bedareva mieć córkę, Nina, dla niej, niewiele wiadomo, ale jest jasne, że kocha swego ojca i cierpi z powodu rozłąki z nim, to wynika z jego reakcją na śmierć rodzica. Nina – kobieta w tym samym wieku, co sam VM Shukshin. „Glow deszcz” pośrednio dotyka relacji między ojcami a dziećmi. Kochają siebie po rosyjsku, nie za nic, ale po prostu dlatego, że są – jedna krew. To było wtedy, i mamy nadzieję, że nie będzie zawsze.

Rozmowa bez słów

Na samym początku opowieści „poświata deszcz” Shukshin zaintrygować czytelnika przez nagłe pojawienie się tajemniczego bohatera. W otwartym oknie z okazji wiosny istnieje duża głowa w czapce jagnięcej. Reakcja pacjenta był dość aktywny, próbował wstać, a jego oczy rozszerzyły się z zaskoczenia. Goście próbowali uspokoić Jefima, machnął ręką, jakby wskazując na przejawy nieistotności zasad grzeczności w takich okolicznościach, i wyjaśnił, że chce odwiedzić „poprovedat”, a jednocześnie zapytał, jak rzeczy do czynienia. Różnica w zachowaniu dwóch długich znajomy ludzi demonstrujących różne stopnie pewności siebie, pokazuje prostą analizę psychologiczną. Shukshin „poświata deszcz”, pisał, jako dojrzały mężczyzna, 37 lat – wiek, w którym człowiek jest w stanie ocenić zachowanie innych na niewerbalne znaki. oczy Cyryla, w międzyczasie, nie jest jasne, gdzie szukać, może na Jefima, a może dzięki nim, a nawet przeszłość. Ten i kolejny rozmowa przez parapet, który od czasu do czasu pochyla gości wskazują niedobry dotyczące odwiedzającego chorego starca. W domu, nigdy nie doszedł.

dwa świat

Nieważne, jak wymowny postawy i gesty rozmówcy, esencja ich rozmowy jest najbardziej jasno wyrażone w słowach. Jest to dość oczywiste, pomimo zwięzłości rozmowy, oto krótkie podsumowanie. Shukshin „poświata deszcz” został stworzony jako opowieść o zderzeniu dwóch ideologii, które stały się ucieleśnieniem jego bohaterów. Cyril – dekulakized rolnika, w upadku swego losu winny Jefima, wiejskiej działacza. Pomimo starej bolszewickiej słowo, że robi dobrze, rozmówca wie, że sytuacja jest bardzo zła. Nie możemy powiedzieć, że jest to dawny pięść frustrujące, ale nie pokazuje schadenfreude. Wręcz przeciwnie, chce mieć czas do powiedzenia coś ważnego w końcu, i wydawał się boi spóźnienia. Nawet obraźliwe mot „pełzające” Kirill ignorowane. On nie ma czasu na urazy, chce zrozumieć dawną wroga. Wywłaszczeni chłop przypomina wydarzenia z ponad trzydzieści lat temu, zadawać pytania, ale nie szukać jasnej odpowiedzi.

Efim

Bezkompromisowość – to Shukshin napisał „Glow deszcz.” analiza narracji prowadzi do wniosku, że dwie główne postacie niczego nie żałuję. Ale jeśli Kirill podejmuje próbę zrozumienia motywacji EFIM, stare bolszewickie odpowiedzialne klisz ideologicznych, nie chcąc nawet na chwilę, by zastanowić się nad poprawności ich działania. Jego sumienie, jak sam przyznaje, nie dręczyć. On dzielnie przed młodym lekarzem, chociaż, oczywiście, strach przed zbliżającym się śmierci, biorąc pod uwagę, że do końca tak jak prawdziwy ateista. Przeraża i zbliżający się ból. Ale gdy lekarz stara się usunąć źródła, oczywiście kłopotliwe, pacjent nagle sprzeciw. Jefim trzeba też rozmawiać. Szukałem okazuje się, że jest mniej głupi (a zatem za sam mądry). Zastanawiał się kosztem kogoś Cyril chciał stać się bogatym.

Kirill

Wywłaszczeni Cyril Shukshin Wasilij Makarovich również nie idealizować. To jest zwykły rolnik, którego głównym marzeniem było rzeczywiście bogactwo. Inną kwestią jest to, że nie marzy o własnych banków, pałaców i wieżowców. Był zupełnie wystarczające do jego domu, wiele zwierząt, kilka akrów ziemi i swobody go obsłużyć. Cyril nie może zrozumieć, co dla Jefima złamał kościół, zniszczył swoje życie i innych wiejskich „pasożytów”, którzy zdobytą bogactwa poprzez ciężką pracę. Jednak nawet on nie mógł zabić swojego wroga, chociaż możliwość takiego miał. Przepraszam za to „nienormalne”, który wcześniej nazywana świętych głupców. Próbuje zrozumieć Jefima działacz, ale on odpowiedział nazwał go tylko głupiec. To idzie w parze z całego personelu szpitala ( „ogloedy”). Kirill złe uczucia do jego umierającego wroga nie przeżywa.

Wygląd postaci

Wiarygodnie ocenić wygląd bohatera nie pozwala na dowolny pełny tekst lub podsumowanie tych. Shukshin „poświata deszcz” napisał, jak można by powiedzieć, malarzy, pogrubienie i dużych uderzeń. Jefim wygląda sczerniały, zmęczony chorobą. Jakoś wydaje się cienka i niska, w przeciwieństwie do Cyryla, właściciel wielkiej głowie i, najwyraźniej proporcjonalnej do jej ciała. Słaby człowiek nie przetrwałby na emigracji i dekulakized był w nim, przypomina swego rozmówcę o tym.

Na innych znaków można też powiedzieć, trochę po przeczytaniu historię „poświata deszcz.” Shukshin Ninu Jefim córka, identyfikuje jako kobieta trzydziestu lat, ale młody lekarz wspomniał.

Objawy i mąki

Jeśli niektóre szczegóły i autor bierze uwagę czytelnika, że dotyczą one ostatnie minuty życia starego bolszewika. Dławiąc napady kaszlu, który wstrząsnął jego ciało zwiędły, bezradnej postawie leżącej na plecach i próbuje podnieść mężczyzna miażdżący ogień pożera ciało od wewnątrz, ciepłej mgły, kołysząc suficie i ścianach, wszystkie te objawy nowotworów niezwykle barwnie opisane V. M. Shukshin. „Blask deszczu”, historii w ogóle, zbudowany schematycznie i nie obciążone niepotrzebnymi szczegółami, w końcowej części staje się bardzo szczegółowe. Że autor chciał powiedzieć czytelnikowi? Być może więc, podkreślił, że proroctwo o Cyril ciężkiego śmierci jako przejaw najwyższego sprawiedliwości przestępcom ludzi. W Bogu zarówno bohater tej historii nie wierzę, ale były pięść wie, że tylko dlatego, że nic nie dzieje się w świecie, stąd absolutna ateistą i nazywają to niemożliwe.

tajemniczy liść

W tej pracy, jest coś bardzo intrygujące niż przemyślane czytników historie Wasilij Szukszyn który prawie nigdy nie zawierają niczego niewyjaśnione. W chwili śmierci EFIM, bezwładne ciało, kiedy kładzie się na łóżku, zdarzyć tylko trzy wydarzenia mistycznie zbieżnej. Cyril nagle pojawia się, a raczej jego głos z pytaniem, czy to jest złe. Następnie przez okno wchodzi kawałek papieru, a nie jest jasne, czy jest on wrzucony do przestrzeni komory celowo lub wszedł podmuch wiatru. I wtedy zaczyna blask deszcz, Shukshin story nazwany na cześć tego naturalnego zjawiska. Jak się te wydarzenia? Co i kto pisze na tym papierze? Można przypuszczać, że jest to przesłanie, które chciał dać Cyril starego wroga, ale nie odważył. Czytelnik otrzymuje prawo do odpowiedzi na te pytania dla siebie.

Co historia

Nie jest to prosta historia, a nie dla miłośników rozrywek idle fikcji składa się ona Shukshin Wasilij Makarovich. Historie tego wielkiego pisarza, stał się nowoczesny klasyk, zawsze coś się uczyć, mają rdzeń moralnego i głęboki sens. Więc co nam mówi produkt i co lekcja uczy czytelnika?

W rzeczywistości, jak każdy utalentowany wykonania, ta historia jest różnorodny. On przede wszystkim o zdolność do wybaczania. Po Cyryla, pozostawiając kałuże deszczu i przy squishing trzymając czapkę, żałował swego dręczyciela, nawet nie wiedział dlaczego.

I ta opowieść o miłości. Córka pada na kolana przed ciałem ojca, który, jak widać, niewiele wiedzieli o uczuciu rodzicielskim.

A w pracy jest idea oczyszczenia moralnego. Glow deszcz, jak woda święcona, zmywając cały brud, gniew, nagromadzone przez wiele lat pod prysznicem Kirill.

Wszystkie te można podzielić na trzy główne cnót chrześcijańskich, wiary, nadziei i miłości. Ten deszcz był naprawdę mile widziane.