filozofia renesansu

Znaczenie terminu „przebudzenie” jest związane z faktem, że to ma miejsce w XIV odnowionego zainteresowania w starożytnej kulturze, sztuce, filozofii. Jednocześnie jest pojawienie się nowej rodzimej kultury Europy Zachodniej. Filozofia średniowiecza i renesansu różnią się od siebie głównie ze względu na spadek zainteresowania kulturą chrześcijańską.

Charakterystyka filozofii renesansu

Pierwsza i zasadnicza różnica między nowym zrozumienia świata jest uważana za zmianę nastawienia do problemu człowieka. Stał się ośrodkiem nauki i myślenia. Filozofowie tej epoki są jednakowo zainteresowani zarówno natury materialnej i duchowej cech człowieka. Zostało to podkreślone w sztukach wizualnych. Filozofowie zaczynają aktywnie promować ideę harmonijnego rozwoju człowieka, jego cech fizycznych i duchowych. Jednak coraz więcej uwagi poświęca się ich powstawania świata duchowego. To było opracowanie historii, literatury, sztuki i retoryki.

Filozofia renesansu pierwszy zaczyna wysunął ideę humanizmu. Pogląd ten uznaje wartość człowieka jako jednostki, jego prawa do wolności wypowiedzi, rozwoju i szczęścia. Jedną z podstawowych zasad etyki renesansu jest dążenie szlachty, męstwo ducha ludzkiego. Filozofia renesansu uważa człowieka nie tylko jako naturalny samopoczucie, ale także samego twórcy. Równolegle z tym osłabia zaufanie do grzeszności człowieka. On już nie potrzebuje Boga, ponieważ sam w sobie staje się twórcą. W centrum tego ruchu była Florencja.

Dla filozofii renesansu i charakteryzuje się doktryną – panteizm. Opiera się ona na identyfikacji Boga z naturą. Filozofowie, którzy posiadają ten kurs, twierdzą, że Bóg jest obecny we wszystkich obiektach. Również zaprzeczył stworzenie świata przez Boga. filozofia renesansowa radykalnie redefiniuje pojęcie natury, człowieka i Boga. Zgodnie z naukami wszechświata nie został stworzony przez Boga, ale jest stała i nie może zniknąć. Bóg jest w samym charakterze jak jej czynnego. Najwybitniejszym przedstawicielem tej idei był Giordano Bruno.

filozofia naturalna jest również jednym z głównych nurtów filozoficznych renesansu. Ta filozofia jest rozwiązanie problemu nieskończoności i wieczności wszechświata, istnienia różnych światów i samodzielnego ruchu materii. W tym czasie, sprawa zaczyna być postrzegana jako aktywny kreatywności, pełen witalności. W tym przypadku, wrodzona zdolność materii do zmieniają nazywany duszą świata. Jest w tej sprawie i ma pierwszeństwo nad wszystkim. Jednocześnie, nowe podejścia do ruchu ciał niebieskich, które znacznie różnią się od teologii zostały wyrażone. Do najbardziej znanych przedstawicieli tej myśli są Nikolay Kopernik, Nikolay Kuzansky, Erazm Rotterdamsky.

Ta nowa relacja z Bogiem, a krytyka oficjalnego kościoła służył jako impuls dla procesu i wiary katolickiej. Renaissance podnosi filozofia nauki i zasad wiedzy starożytnych myślicieli w absolutnej. Przekonanie o nowej filozofii jest nauka powinna być podstawą religii. Magia i okultyzm zaczynają być uważane za najwyższe formy wiedzy naukowej. Filozofowie byli bardzo zainteresowani starożytnych nauk religijnych.

Praktyczne kryterium prawdy, podniesionych przez filozofów renesansu, jest podstawą współczesnej metodologii nauk. Opracował filozofię momencie składania ciągłość pomiędzy człowiekiem a naturą, kosmos i ziemia były brane jako podstawa dla następnego pokolenia filozofów. Również Renaissance był impulsem dla rozwoju socjalizmu utopijnego. Idee wyrażone przez humanistów miały ogromny wpływ nie tylko na kulturę, ale również na całej świadomości społecznej.