Krytyczna filozofia Kanta

Immanuel Kant – słynny niemiecki myśliciel, który uczynił wielki wkład w rozwój filozofii klasycznej. Jego prace są istotne do dzisiaj. Szczególnie ważne jest uważany za krytyczny filozofii Kanta. Rozważyć jego główne cechy i pomysłów. Rewolucyjnych myślicieli działa jest to, że zaproponował zupełnie nowe podejście filozoficzne. Zamiast zastanowić się nad wieloma wyzwaniami życia, Kant przeprowadził się do samych początków. Filozof, zastanawiałem się o granice poznania ludzkiego umysłu z rzeczywistością. Dlatego idea myśliciela nazywa krytyczna. Immanuel obalił pogląd, że zdolność do uczenia się u ludzi jest bezgraniczna.

Krytyczna filozofia Kanta jest podzielony na trzy główne obszary, które można streścić w trzech prostych pytań. Pierwszy z nich – „Co mogę wiedzieć?”. Tutaj myśliciel odrzuca ideę prostoty i bezgranicznej wiedzy. Jako dowód przytacza tzw zniekształcenia percepcji otaczającego świata. W pismach Kanta, wszystko istnieje jakby w dwóch wymiarach. W pierwszym, obiekt istnieje „w sobie”, że jest to, co jest w rzeczywistości. W drugim punkcie pomiarowym pojawia się jako zjawiska. istnieje tylko jako odbicie w postrzeganiu jej mężczyzny. Kant uważał, że celem i przedmiotem w rzeczywistości w oczach osoby – są zupełnie różne rzeczy. Stąd, że zdolności poznawcze człowieka jest bardzo ograniczona, ponieważ sąd świata wygasa tylko w swojej refleksji, a nie z istniejącej rzeczywistości.

Następnie krytyczna filozofia Kanta postawiła sobie następujące pytanie – „Co mam zrobić?”. Tutaj myśliciel uważa nie abstrakcyjne, ale czysto praktyczne zadania. Kant uważał, że pewien kodeks etyki określonymi w duszy każdego człowieka, tak zwany „głos sumienia”. Myśliciel pisał w swoich pismach, że dana osoba musi żyć w pełnej zgodzie z nim. Tutaj krytyczna filozofia Kanta jest w kontakcie z podstawowych zasad chrześcijańskiej doktryny religijnej. Niemiecki myśliciel pisał, że człowiek nie może używać swoich towarzyszy jako środek do celu. To jest wbrew wszelkim prawom moralności niekwestionowanego. Osoba może być tylko czysto obiektywne. Kant uważał, że człowiek powinien być powyżej egoistyczne skłonności, naturalne impulsy i instynkty.

Trzecia kwestia, która jest badana w swoich pismach niemieckiego filozofa, brzmi następująco – „Co mogę mieć nadzieję”. Krytyczna filozofia Kanta na myśli fakt, że człowiek, który żyje przez prawa moralne, nabywa prawdziwą wolność. Polega ona na tym, że dana osoba może podejmować własne decyzje i ustalenia własne życie, niż działając „na zamówienie” z ich naturalnymi potrzebami, które mogą być katastrofalne. Kant uważał, że poszczególne działania do przestrzegania wszystkich zasad humanistycznych nie są kompensowane w życiu, ale trzeba działać zgodnie z nimi, bo prawo moralne jest bezsprzeczne. Filozof, pisał, że dana osoba może polegać tylko na Boga. Zatem religia wywodzi się z moralnością, a nie odwrotnie, jak wskazano w większości innych dzieł myślicieli i figur religijnych. Kant jest bardzo unikalne podejście do idei Boga, regulującej go. Myśliciel uważał, że religia jest użyteczna dla ludzi, ponieważ daje nadzieję na nagrodę za ich wysiłki w celu zapewnienia zgodności z zasadami moralnymi. Oznacza to, że filozoficzna doktryna Kanta oznacza samo w sobie, nawet bez głębokiego zrozumienia wartości wiary w Boga, ale świadomość znaczenia idei pozagrobowego, które zostaną zrównoważone przez wszystkich wysiłków człowieka.