Lev Zadov-Zinkovskiy – szef Kontrwywiadu Rewolucyjnej Armii Powstańczej Ukrainy Nestor Machno

Lev Zadov był wybitny przedstawiciel burzliwych czasach wojny secesyjnej. Anarchistą z przekonania, że najpierw walczył po stronie Armii Czerwonej, a następnie przeniósł się do rebeliantów Machno. Po klęsce „zielony” Zadoff uciekł do Rumunii. Nawet w czasie pokoju, wrócił do ojczyzny, gdzie rozpoczął pracę w NKWD.

wczesne lata

Urodzony Lew Nikołajewicz Zadov 11 kwietnia 1893. Według narodowości był Żydem, a jego prawdziwe nazwisko zostało napisane jako Zodov. Ale kojarzy Machno jest najlepiej znany ze swojego pseudonimu Zinkovskiy. Lew Nikołajewicz Zadov urodził się w małej kolonii żydowskiej niedaleko dzisiejszej Doniecku. Podczas gdy populacja semicki mieszka w zwartych osiedli w zachodnich prowincjach imperium rosyjskiego. Wiązało się to z istnienia strefy osiedlenia. Żydzi nie mogli osiedlać się w centralnej części kraju. Ale nie było wiele w Polsce i na Ukrainie.

Pod koniec XIX – początku XX wieku. wielu Żydów stały się członkami ruchu rewolucyjnego. I nie był wyjątkiem i Lew Nikołajewicz Zadov. Dzięki jego sportowiec budować go od najmłodszych lat pracował w różnych firmach (w młynie, fabryki i tak dalej. D.). W tym środowisku, była szczególnie aktywna propaganda radykalnych ruchów politycznych. Dlatego Zadov łatwo stać się anarchistą. On jest rozpowszechnianie nielegalnej literatury, uczestniczył w spotkaniach. Jego cera była szczególnie przydatna w napadach lub „wywłaszczenia”. Wiadomo, że młody anarchista brał udział w co najmniej trzech takich operacji. Rodniki okradziony z tragarzy, na dworzec kolejowy i na poczcie. Pieniądze szły do kasy ruchu rewolucyjnego, a następnie spędził na drukowanie materiałów kampanii.

W więzieniu w Armii Czerwonej

W 1913 roku Lew Nikołajewicz Zadov jego wątpliwej działalności został aresztowany przez władze. Sąd skazał go na osiem lat w więzieniu na katorgę. Jest tam ze względu na dissonant anarchista zmienił swoją nazwę i stał Zinkovskaya. W lutym 1917 roku nastąpiła rewolucja. Królestwo padł, a nowy rząd tymczasowy ogłosił amnestię dla wszystkich „więźniów politycznych”. Więc Zinkovskiy zwolniony po odbyciu połowy harmonogramem.

Rewolucyjna powrócił do rodzinnego Yuzovka (wkrótce przemianowanym w Doniecku), gdzie został wybrany zastępcą lokalnych pracowników. Po dojściu bolszewików do władzy Zinkovskiy dobrowolnie pojawił się w Armii Czerwonej. Jego oddziały musiały wycofać się do carycy. Mimo trudnej sytuacji, z jakimi borykają przez członków wojny domowej, Zwyczajne już pokazał swoją błyskotliwą umiejętność i wkrótce awansował na szefa brygady. Zadov ale wkrótce opuścił Armię Czerwoną. Jak wyjaśnił w jednym z przesłuchań przez NKWD na porzucenia własnych przekonań poproszony. Gdy centrala w części jest to pensja, Zinkovskaya jako Big Boss zapłacił 750 rubli. Zwykli otrzymał dziesięć razy mniej. To rozgniewało anarchistę, i udał się na Ukrainę. Później w tym GPU NKWD przypomniał mu, że dezercja w 1918 roku.

Prawica Machno

Stał się nowy szef Zadoff Nestor Machno – anarchista i czele ruchu wyzwoleńczego na Ukrainie. Leo udział we wszystkich większych operacjach rebeliantów „zielonych”. Na wiosnę 1919 roku stał na czele grupy, która spełnia wkład do burżuazji kapitalistycznej i żyjących na terytorium kontrolowanym przez siły Machno.

UPA była bardzo niejednorodna pod względem składu. Interesy swoich członków często nie pokrywają się. Na przykład, użył Zinkovskiy raczej wątpliwą reputację, głównie ze względu na fakt, że w tym czasie uciekła przed Armią Czerwoną. Niektórzy uczestnicy wojny domowej spośród przybliżonej Machno zażądał jego śmierć. Były to takie wpływowych ludzi jak Lev Golik (szef kontrwywiadu) i Aleksiej Marczenko. Pogłoski o zawodności Zinkovskaya napędzany mówić, że KGB Radziecki próbował go zwerbować.

Praca buntownik kontrwywiadu

W najbardziej krytycznym momencie adiutant Machno został uratowany przed karą żona „ojcem” Galina Kuzmenko. Jest to trochę czasu, zanim pracował z Zinkovskaya rebeliantów kontrwywiadu i przepojona mu zaufanie. Jest w tym Zadoff jego pozycja musiała wziąć na najbardziej kontrowersyjną pracę podczas swojego pobytu w szeregach machnowców.

Organy KARNE pozbyć się osób podejrzanych o zdradę i nielojalność. Lew Nikołajewicz Zinkovsky, takich jak Lenin uważał, że rewolucja nie można zrobić w białych rękawiczkach i korzystania z arystokratycznych metody walki politycznej. Wszystkie okrucieństw wojny domowej, a białe i czerwone, a „zielone” justify obsługujących wielki cel. W niektórych, to był komunizm, podczas gdy inni – wolności narodowej lub równości społecznej pod anarchistycznych ideałów.

Koniec wojny domowej

Do 1920 roku Armia Czerwona kierowane Denikina i znów był na Ukrainie. Nestor Machno i następnie jego zwolennicy zostali uznani za wrogów ludu. Rebelianci zostali pokonani, nie tylko z powodu niepowodzeń militarnych, ale również z winy wybuchu epidemii tyfusu. Choroba bezlitośnie zdziesiątkowana nawet najbardziej fizycznie silnych i zdrowych mężczyzn. Zinkovskiy też przez pewien czas była katastrofa, choć był w stanie odzyskać. Że był jednym z niewielu przybliżona Machno uratowany od śmierci przez ukrywanie w jego schronienia.

Po lider pokonał rebeliantów okazał się być bezpieczny, Leo i jego brat nielegalnie powrócił do rodzinnego Donbasu. Wkrótce rząd radziecki zdecydował się na kontrakt z Machno. Partyzanci zaproponowali, aby pogodzić się z czerwonymi i pomóc im w walce z resztkami armii Wrangla, zakorzenione w Krymie. Na jesieni 1920 Zinkovskiy ponownie krótko stał się kolega z czerwonym. Walczył na Krymie i wziął udział w ostatecznej klęski ruchu białego w półwysep.

emigracja

W lecie 1921 roku Machno wraz z kilkoma towarzyszami ocalałych uciekł do Rumunii. Po przejściu przez granicę Zadov skierowany ryzykowną operację wyeliminowania strażników. Wraz z dziesięciu Rebel udawał czerwone machnowcy celów. Więc anarchista udało się oszukać strażników. Kiedy stracił czujność, bliżej celu Zinkovskaya, bezlitosny ogień został otwarty na nich.

Tyle Zadoff rozpoczął okres emigracji. Osiadł w Rumunii. Ponieważ życie nie było za to, byłego Makhnovets i jego brat pracował w tartaku. Ich nieszczęśliwa sytuacja była szczególnie godny uwagi, zważywszy, że rebelianci nie wiedział o istnieniu ukraińskich skarbów zakopanych grobowych przez nich nawet w czasie wojny domowej. Problemem było tylko to uciekinierzy, spiesząc do przekroczenia granicy sowieckiej, i nie mają czasu, aby zadbać o ich przyszłego dobrobytu.

powrót

Wkrótce rumuński inteligencja zwerbował byłych Makhnovets. Zinkovskaya propozycję pracy w grupie komandosów, że planowany rzucać na Ukrainie Radzieckiej. Leo powiedział tak. W 1924 roku był z powrotem w domu. Jednak natychmiast Zadov postanowił podporządkować się władzy sowieckiej. Jego biografowie twierdzą, że był od początku duril harcerze Rumuński dostać się do ZSRR z kartą asa w rękawie i na działaniach wywiadowczych obcych wroga.

grupa Zin'kovskaya Uważa się, że zostanie aresztowany. Wszystkie jego współpracownicy zostali zwolnieni, ale on sam od dawna kwestionowana. Sześć miesięcy, los dawnych Makhnovets wisiał na włosku. Radziecki Czeka, w którego jurysdykcji to jego sprawa, zaostrzone decyzja. Wreszcie w narządach uważane za konieczne do podjęcia Zadoff na nielegalnej pracy. Miał bogate i unikalne doświadczenie w zakresie wywiadu i kontrwywiadu. Rekord ten utwór zawsze był ceniony przez NKWD. Ponadto, opłaty o udział w rebelii był już niewypłacalny. Zinkovskiy, jak tysiące innych kibiców Machno został ułaskawiony w 1922 roku, zgodnie z decyzją rządu radzieckiego.

Sotrunichestvo z NKWD

Istnieje wersja, że Lev Zadov był w stanie wynegocjować z oficerami ochrony jego ułaskawienie, ponieważ mówił o miejscu pobytu skarbu zakopanego rebeliantów na Ukrainie w czasie wojny domowej. Dokładnie wiadomo, że sam Machno, na emigracji, starał się wysłać sobie lojalnych ludzi w ZSRR, i wrócić cenne skarby.

Niezależnie od drogi nie Zadovsky zdobył prawo do drugiej szansy, on umiejętnie skorzystał z okazji, by się usprawiedliwić w oczach władzy radzieckiej. Miejsce pracy stał Odessa. Ten ważny port, położony w niewielkiej odległości od granicy, był atrakcją dla wielu różnych awanturników i terrorystów. Współpracuje z organami Zadov udało się odkryć i wyeliminować pewne nielegalnych grup przestępczych.

strzelanie

Bez względu na to, jak skuteczne i korzystne ani środek był Zadov, jego smutny los czeka. Wpadł do młyński represji stalinowskich 30s. Następnie aresztowany i zastrzelony na różne drobiazgi aż śmiały anegdoty o lidera. Osoba w czasie, aby przejść do Armii Czerwonej i rebelianci Machno uciekł do Rumunii, na tym tle po prostu skazane.

Zadoff został aresztowany w sierpniu 1937 roku. Był oskarżony o szpiegostwo na rzecz Rumunii. Znamienne jest, że NKWD było żadnych dowodów jego winy. Następnie, w trakcie poszedł wyrafinowanych metod przesłuchań, w tym tortur. Proces był cały rok. Wreszcie, pod tym ciśnieniem Zinkovskiy przyznał się do pracy dla zagranicznych służb wywiadowczych. W dniu 25 września, on i wiele innych zostały wykonane w 1938 roku, pożegnał się z życiem w lochach NKWD bez szans sprawiedliwego procesu czy usprawiedliwienia. Przez długi czas, jego sprawa pozostała nienaruszona. Nawet po odwilży Chruszczowa niewinności nie Zinkovsogo pamiętał. Pośmiertnie zrehabilitowany pojawiła się w Związku Radzieckim do restrukturyzacji. Zadov było uzasadnione tylko w 1990 roku.

pośmiertny wizerunek

Zinkovskiy stał się jednym z bohaterów trylogii Alekseya Tolstogo „Droga na Kalwarię”. W interpretacji pisarza, a później sowieckiej adaptacją powieści, to był okrutny oprawca i realizatorem najbardziej krwiożerczych zleceń Nestora Mahno. Wielu widzów pamięta go jedynie przez folklor stał się frazę „Jestem. – Leva Zadov, żartując ze mną nie jest konieczne”

Oczywiście, powieść Tołstoja nie była jedyną próbą zrozumienia biografię jasnym i niejednoznacznej anarchisty. Zinkovskaya szczęście żyć w czasach gwałtownych. Zaryzykował i zmienił jego lojalności, tak jak wielu jego rówieśników, którzy mieli się zapach prochu w czasie wojny domowej.

rodzina

Brat rewolucyjny Daniel był obok niego całej wojny domowej. Razem uciekli do Rumunii, a dwa wróciły do Związku Radzieckiego. Daniel został nakręcony w taki sam w 1938 roku, mimo że pracował również dla NKWD w Tiraspol.

To właśnie w Zadoff i syna – Vadim Lvovich Zinkovsky. Mimo bardzo młodego wieku, jest on pod koniec Wielkiej Wojny Ojczyźnianej jako ochotnik poszedł do przodu. Później został pułkownikiem armii. Vadim Lvovich napisał biografię ojca, w którym starał się uzasadnić znany anarchista w oczach współczesnych.