Wyspa Hogland. Wyspy Zatoki Fińskiej

Zatoka Fińska w Petersburgu, pomimo zewnętrznego przymusu, a nawet "zimna", ma wiele niesamowitych zakątków, pełnych naturalnego piękna i dramatycznej historii. Jedna z pereł – Gogland – duża wyspa w regionie Leningradzki. Każdy, kto odwiedził Gogland, mówił o nim jako kraju majestatycznym i niepowtarzalnym.

Etymologia

Szwedzka nazwa wyspy Hogland jest tłumaczona jako "High Land". Rzeczywiście, jest stosunkowo wysokie góry pokryte lasami, skaliste plaże, prawie pionowo płynące do wody. Ogólnie rzecz biorąc, krajobraz jest typowy dla Wschodniej Fennoscandia. Od niepamiętnych czasów Finowie nazwali wyspę Suur-Saari, w tłumaczeniu – "Wielka kraina".

Wymiary

Wyspa Hogland jest największa na rosyjskich wodach Zatoki Fińskiej. Znajduje się 10 km na wschód od granicy morskiej Rosji z Finlandią. Z północy na południe rozciąga się około 11 km, a jego szerokość wynosi od 1,5 do 3 km. Cały obszar wyspy wynosi 20,65 km ² .

Lokalizacja:

Egzotyczny złom ziemi ma dogodne i ważną pozycję strategiczną. Po prawej, w 180 km znajduje się Sankt Petersburg, Zatoka Fińska z twierdzą Kronstadt, duże porty rosyjskie (Primorsk, Vysotsk, Vyborg, Ust-Luga). Lewica – Finlandia i Estonia.

Wyspa rozdziela zachodnią, głębszą i zasoloną część Zatoki Fińskiej, od strony wschodniej – płytszą i świeżą. Geograficzne współrzędne wyspy:

• 60ᵒ01 '- 60ᵒ06' s. W .;
• 26ᵒ56 '- 27ᵒ00' w. E.

Najbliższe fińskie miasto Kotka leży 43 km na północny wschód. Na południu estońskie wybrzeże zatoki wynosi około 55 km, a wyspa Bolshoi Tyuters na południowy wschód, w odległości 18,5 km od południowej peleryny. Odległość wzdłuż linii do Ust-Luga wynosi 85 km.

Wyspy Zatoki Fińskiej: Hogland

Zwolnienie wyspy jest silnie rozcięgnięte, a ich wysokość wynosi od 108 mw części północnej (wys. Pokhjeskorkja) do 175,7 m na południu (wyżyna Lounatkorkja). Często występują skaliste półki o wysokości do 10 m i więcej, maksymalna wysokość (50-70 m), które docierają do zachodnich stoków Uplands Myakinpiyallus i Haukkavuori.

Wzdłuż wybrzeży wschodnich i zachodnich znajdują się małe zatoczki i kilka niewielkich wysepek. Plaże są w większości skaliste, w zatoce – żwirowe z głazami, a tylko w zatoce Suurkulyanlahti – czysta piaszczysta plaża. To zamknięte i wygodne dla statków zatoki jest w północno-wschodniej części wyspy. Jest chroniony przez kretę i ma głębokość kanału przy wejściu 4,2 m, z szerokością wejścia 90 m. Na południe od zatoki Suurkulyanlahti znajduje się stary fiński cmentarz.

Latarnie morskie

Na wyspie są dwa latarnie morskie. Północną latarnię morską Gogland, położoną na wysokości Pohjeiskorkii, zbudowano pod Piotrem Wielkim w 1723 roku. Południową Goglandę złożył w 1905 r. Dekret Mikołaja II. Od 2006 roku znajduje się stacja monitorowania zdalnego dla statków, zbudowana w pobliżu latarni południowej. Jedyna droga brudu biegnie przez całą wyspę łączącą oba budynki.

Działalność naukowa

Zatoka Fińska jest unikalnym, naturalnym laboratorium dla naukowców, gdzie mimo aktywnej aktywności ludzkiej ekosystem pozostaje nienaruszony. Z inicjatywy iz bezpośrednim udziałem reżysera D. V. Osipowa odbywały się kompleksowe ekologiczne wyprawy Instytutu Biologicznego Badań Naukowych Uniwersytetu Sankt Petersburgskiego dotyczące badań nad wyspami Rosji, części Zatoki Fińskiej, w tym na wyspie Hogland, w latach 1991-1995.

Następnie kontynuowano je w latach 2003-2004 w ramach wspólnych projektów BINIE i Fińskiego Centrum Środowiska (CSPF). W 2004 r. Badania otrzymały wsparcie finansowe z Funduszu Ekologicznego Regionu Leningradzkiego. Eksploracja geologiczna wyspy rozpoczęła się w 2001 roku i trwała w latach 2003-2004. Kolekcja materiałów do opisu roślinności została przeprowadzona przez Instytut Botaniczny Rosyjskiej Akademii Nauk w latach 1994-1998 iw latach 2004-2006. Dzięki zgromadzonemu materiałowi można było sporządzić mapę botaniczną, zoologiczną i geologiczną regionu, a także śledzić zmiany w naturze na podstawie uzyskanych wcześniej danych.

Pod flagą UNESCO

Wyspa Hogland to nie tylko przyroda. W 1826 roku na wyspie rosyjsko-rosyjski astronom, dyrektor Pulkovo Observatory V. Ya Struve założył unikalny punkt, który jest częścią wielkiego projektu, mającego na celu obliczenie wielkości i kształtu planety Ziemia. Tak zwany "Struve Arc", rozciągający się od brzegów Oceanu Arktycznego do Dunaju, jest uznawany przez UNESCO jako miejsce dziedzictwa światowego.

Według rejestru dwa obiekty – "Point Z" i "Point Mäkipällus" (po nazwie tej samej skały) znajdują się na tym oddalonym od brzegu lądu. Tutaj Viktor Jakowlewicz obserwował kąt i azymut, co pozwoliło uzyskać cenne dane astronomiczne. Pokazuje to znaczenie Zatoki Fińskiej.

W Petersburgu odbyła się konferencja poświęcona elementom "Łuki Struve". Na wyspę wysłano specjalną ekspedycję, która oceniła aktualny stan parku UNESCO. W pamięci wydarzenia historycznego są zainstalowane dwa znaki astronomiczne. Pierwszy jest na wzgórzu Myakinpiaallus. Jest to tablica pamiątkowa z napisem "Punkt geodezyjny Myakinpiyallus z 1826 r. V. Jestem Struve. Przed Ismail 841657 toalety, do Gummerfast 660130 toalety. Pierwszy pomiar łuku południka w Rosji w latach 1816 do 1855. "

W pobliżu zatoki Suurkulyanlahti, w lesie, przy rozwidleniu drogi prowadzącej do Latarni Północnej, został wzniesiony kolejny pomnik, poświęcony również pomiarowi południka V Ya Struve. Ten astronomiczny znak "Hogland Z" został zainstalowany przez personel Obserwatorium Pulkovo.

Historyczny esej

Wyspy Zatoki Fińskiej były zamieszkiwane przez ludzi od niepamiętnych czasów. Pierwszym ich opanowaniem był Saami. Dowodem na to są obiekty sakralne znalezione na szczycie wzgórz – kapelusze, seidy i ołtarze, przypominające kultowe struktury Saami na Półwyspie Kolskim.

W historycznie przewidywalnym czasie Hogland była częścią Szwecji. Tradycja mówi, że odległymi przodkami wyspiarzy byli piraci i przemytnicy. Te legendy są całkiem prawdopodobne, ponieważ wyspa znajduje się w pobliżu ważnej trasy handlowej, a skaliste tereny były doskonałym schronieniem dla żołnierzy, którzy złapali statki, które wyruszyły do Neva i Nowogrodu z zachodu.

Do Rosji wyspa opuściła w 1743 r. Po zawarciu traktatu pokojowego ze Szwecją. W lipcu 1788 r. W Gogali odbyła się bitwa morska między flotą rosyjską a szwedzką, znaną jako bitwa o Gogland. Skończyło się to zwycięstwem floty rosyjskiej, w wyniku czego Rosja sfinansowała prawo do posiadania wyspy.

Cmentarz statków

Wyspa Hogland położona jest w samym sercu Zatoki Fińskiej, w samym sercu, w pobliżu jest tętniący życiem szlak morski. Duża liczba skał podwodnych i powierzchniowych spowodowała częste wraków na wybrzeżu Gogland. W pamięci współczesnych zachowano historię śmierci rosyjskiej trzyosiowej żaglówki "America", która odbyła się w październiku 1856 roku. Statek przewoził do Tallina ładunek kłód i żelaza, ale, uderzając w burzę na północno-wschodnim wybrzeżu, poleciał na skały i zatonął w pobliżu Northern Lighthouse. Na cmentarzu koło wsi Suurkulya można było zobaczyć dwa groby, w których pochowano pogotowie dwóch oficerów i 34 żeglarzy z rozbitego statku "America". W 1999 r. Pozostałości kolejnej zatopionej żagli znaleźli członkowie estońskiego klubu "Ichthyander" w zatoce Maahelli, w pobliżu zachodniego brzegu wyspy.

Narodziny komunikacji radiowej

Rzeczywiście, na całym świecie przybyła na wyspę naukowa eksperyment A. S. Popowa, kiedy pod koniec stycznia 1900 r. Ustanowiono połączenie dla bezprzewodowego telegrafu między Gogland a fińską wyspą Kutsalo koło Kotki. Co ważniejsze, przyczyną testów komunikacji radiowej był też wrak statku. Pancernik "Generał-Admirał Apraksin", po zimie z Kronstadt do portu Liepaja, 13 listopada 1899 roku, wskoczył na podwodną skałę na południowym wybrzeżu.

Nie można było usunąć go ze skały w warunkach początku zimowych warunków pogodowych i szybkiego tworzenia się pokrywy lodowej u wybrzeży wyspy. W celu organizacji pracy ratunkowej konieczne było nawiązanie nieprzerwanego połączenia z najbliższą osadą, czyli miastem Kotka, a przez nią – z Sankt Petersburgiem. Po serii próżnych prób ustalenia pierwszej linii komunikacji radiotelefonicznej, pierwszy radiogram został w końcu z powodzeniem przeniesiony z terenu zalesionego kredytu (obecnie zwanego Popov Hill) 24 stycznia. W pamięci tego wydarzenia w miejscu pierwszego nadajnika zainstalowano stelę i pomnik AS Popowa.

Wiek XX

Od 1917 r., Kiedy Republika Finlandii uzyskała niepodległość, wyspa Hogland przeprowadziła się do Finlandii. Były dwa fińskie wioski – Suurkulya (przetłumaczone jako Duża Wieś) i Kiiskinkylä (wioska Ershovaya), których ludność liczyła około tysiąca osób, głównie w rybołówstwie i polowaniu na foki. Tak więc, według spisu ludności z 1929 r. Na wyspie żyło 896 osób. Stałe fundamenty domów, ogrodzenia z kamienia, czyste pola – wszystkie te dowody dawnego życia pokojowego mieszkańców wyspy zachowały się na terenie byłych wsi. Po zakończeniu wojny radziecko-fińskiej na mocy traktatu pokojowego (1940 r.) Hogland został przeniesiony do ZSRR.

Dramatyczne wydarzenia rozeszły się w pobliżu wyspy podczas drugiej wojny światowej. W sierpniu 1941 r. Statki przewożące uchodźców – dzieci, kobiety, próbowały przełamać z oblężonego Tallina do Kronsztadu, ale zostały zniszczone przez niemieckie samoloty. Żeglarze oddziału pod dowództwem admirała IG Svetova uratowali ponad 12 000 osób złapanych w wodzie. Zgodnie z wolą admirała został pochowany w 1983 r. Na brzegu zatoki Suurkulyanlahti w pobliżu grobu zmarłych żołnierzy. W tym miejscu wzniesiono obeliskę.

W Wielkiej Zatoce Patriotycznej w Finlandii stała się arena radziecko-niemieckiej konfrontacji. Gwałtowne walki między wojskami radzieckimi, fińskimi i niemieckimi oraz na Goglandie. Pomnik zmarłych żołnierzy to stary drewniany krzyż, położony nad brzegiem jeziora Liivalahdenyarvi.

Aktualny stan

W latach powojennych na wyspie powstały struktury obronne, rozbudowany został silny stację radarową, ostatnio rozbrojony. Teraz jest tylko mały posterunek graniczny i żyją żegluga personelu obsługującego latarnia morska, a także personel stacji meteorologicznej działającej na wyspie od połowy XIX wieku.

Administracyjnie Gogland jest częścią dzielnicy Kingisepp (Zatoka Fińska, region Leningradu). Turystyczny ośrodek Suurkulyanlahti rozwija się. Dwupiętrowy hotel klasy euro został zbudowany, już dla turystów. Tak więc z wyspy wylotowej na granicy rosyjskich wód terytorialnych Gogland stopniowo przekształca się w turystyczną Mekkę Wschodniego Bałtyku.