Walizki kapłana: ubrania, czapki, uchwyty, krzyż piersiowy

Kaplice kapłana mogą wskazywać jego pozycję w Kościele prawosławnym. Stosowane są również służby boskie i codzienne ubiór różnych ubrań. Szaty do kultu są luksusowe. Co do zasady, do szycia takiej kamizelki, używają drogich brokat, ozdobionych krzyżami. Istnieją trzy rodzaje kapłaństwa. Każdy ma swój własny szat.

Deacon

Jest to najniższy rangę duchownego. Diakoni nie mają prawa do samodzielnego wykonywania sakramentów i usług, ale pomagają biskupom lub kapłanom.

W szatach diakonów duchownych, którzy prowadzą kult, składają się stihara, oraris i strażnicy.

Stihar to długie ubranie, które nie ma cięć z przodu iz przodu. Na głowę został specjalny otwór. Stihar posiada szerokie rękawy. To ubiór jest uważany za symbol czystości duszy. Takie ubranie jest nieodłączne nie tylko diakonom. Werset może nosić psalmista, i świeccy, którzy regularnie służą w kościele.

Orarion jest prezentowany w postaci szerokiej wstążki, zazwyczaj wykonanej z tej samej tkaniny, co stihar. To ubranie jest symbolem łaski Bożej, którą diakon osiągnął w Sakramencie. Orarion umieszcza się na lewym ramieniu przez jesiotra. Może też nosić hierodezony, archimodów i proto-diakona.

W odzieży kapłana znajdują się również osłony, przeznaczone do ściągania tulei jesiotrowych. Wyglądają jak zawężone zbroje. Ten atrybut symbolizuje liny, z którymi ręce Jezusa Chrystusa były splecione, gdy został ukrzyżowany na krzyżu. Z reguły bailski są wykonane z tej samej tkaniny co stihar. Są również krzyżykami.

Czym jest ksiądz?

Ubranie kapłana różni się od zwykłych sług. Podczas służby powinien być na niej strój: strój, sutanna, kaucja, leggard, pas, epitrachel.

Kapelusz nosi tylko kapłani i biskupi. Wizualnie wszystko to można zobaczyć na zdjęciu. Odzież może być trochę inna, ale zasada jest zawsze zachowana.

Cassock (podsektor)

Cassock jest rodzajem surplice. Uważa się, że cesarz i sutan nosiły Jezusa Chrystusa. Takie ubrania są symbolem oderwania od świata. Mnisi w starożytnym kościele nosili takie otobiałe odzież. Z biegiem czasu zaczęła działać i cały duchowny. Cassock to długa, do przechyłu sukienka mężczyzny z wąskimi rękawami. Z reguły kolor jest biały lub żółty. Kapelusz biskupa posiada specjalne taśmy (gamma), z którymi są połączone rękawy w okolicy nadgarstka. Symbolizuje strumienie krwi wylane z perforowanych ramion Zbawiciela. Uważa się, że w takim chitonie Chrystus zawsze chodził po ziemi.

Epitrachel

Epitrahilya nazywa się długą wstążką, która jest owinięta wokół szyi. Oba końce muszą zejść. Jest symbolem podwójnej łaski, która jest przekazywana kapłanowi w celu prowadzenia boskich usług i świętych obrzędów. Epitrachel jest noszony na szyi lub szacie. Jest to obowiązkowy atrybut, bez którego kapłani lub biskupi nie mogą prowadzić świętych obrzędów. Na każdym epitafium musi być siedem krzyży. W kolejności usytuowania krzyży na epitracheal ustala się także pewne znaczenie. Każda połowa, która spada, są trzy krzyże, które symbolizują liczbę sakramentów wykonanych przez kapłana. Jeden jest w środku, to znaczy na szyi. Jest to symbol tego, że biskup dał kapłanowi błogosławieństwo wykonywania sakramentu. Wskazuje również, że minister wziął na siebie ciężar służenia Chrystusowi. Można zauważyć, że nabywanie kapłana nie jest tylko odzieżą, ale całą symbolem. W cassock i epitracheli zakłada się pas, który symbolizuje ręcznik Jezusa Chrystusa. Nosił ją na pasku i użył stóp uczniów, aby umyć się podczas Ostatniej Wieczerzy.

Raki

W niektórych źródłach sutanna nazywa się kłącza lub zapalczywie. To jest ubranie zewnętrzne kapłana. Kapelusz wygląda jak długa, szeroka suknia bez rękawów. Ma otwór na głowę i duże wycięcie z przodu, które prawie sięga pasa. To pozwala kapłanowi poruszać się swobodnie podczas wykonywania sakramentu. Płaszcz skarpet jest ciężki i wysoki. Górna krawędź z tyłu przypomina trójkąt lub trapez, który znajduje się nad ramionami księżyca.

Kapelusz symbolizuje szkarłat. Jest również nazywana szatą prawdy. Uważa się, że to ona ponosiła Chrystusa. W sutance kapłan ma krzyż piersiowy.

Leggardzy są symbolem Miecza Ducha. Jest ofiarowany duchownym za szczególną staranność i długotrwałą służbę. Został umieszczony na prawym udku w formie taśmy, rzucony przez ramię i swobodnie upadł.

W kazaniach kapłan nakłada również na piersi krzyż.

Biskup ubrania (biskup)

Szaty z biskupa są podobne do szlafroków kapłana. On też nosi strój, epitrachel, kaucję i pasek. Jednakże biskup nazywa się sakkos, a zamiast leggaru, nałożony jest koronka. Oprócz tych szat, biskup jest również ubrany w miter, panagia i omophorion. Poniżej znajdują się zdjęcia odzieży biskupa.

Saccos

Ubranie to było noszone nawet w starożytnym środowisku żydowskim. W tamtym czasie święto było wykonane z najgorszego materiału i uważano je za ubierające się w ucisku, skrucie i na czczo. Sakkos wyglądał jak kawałek szorstkiej tkaniny z wycięciem na głowę, całkowicie zakrywający przód i tył. Z boku tkanina nie ściela, rękawy są szerokie, ale krótkie. Przez saccus widać epitrachel i sutannę.

W XV w. Tylko metropolitanie nosili suknie. Ponieważ patriarchat został założony w Rosji, patriarchowie zaczęli je nosić. Jeśli chodzi o symbolikę duchową, ten odzież, podobnie jak sutanna, symbolizuje purpurę Jezusa Chrystusa.

Palica

Szata księdza (biskupa) jest niekompletna bez klubu. Jest to płytka zbliżona do kształtu diamentu. Zostaje zawieszony w jednym narożniku na lewym udzie przez saccus. Podobnie jak leggarda, miecz jest uważany za symbol duchowego miecza. To jest słowo Boże, które zawsze musi być na ustach ministra. Jest to bardziej istotny atrybut niż Legguard, ponieważ symbolizuje również niewielki naciąg ręcznika, jaki Zbawiciel posłużył mu do umycia nóg uczniom.

Do końca XVI w. W Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej, miecz służył jako atrybut tylko biskupów. Ale od XVIII w. Została przyznana archipedżerom jako nagrodę. Liście liturgiczne biskupa symbolizuje siedem wykonywanych sakramentów.

Panagia i omophorion

Omoghlor to długa wstążka tkaniny ozdobiona krzyżami.

On jest zakładany na ramiona tak, że jeden koniec spada z przodu, a drugi z tyłu. Biskup nie może wykonywać usług bez omówienia. To jest noszone przez sakkos. Symbolicznie omophorion reprezentuje owce, które utraciły drogę. Dobry pasterz przywiózł ją do domu na jej dłoniach. W szerokim znaczeniu oznacza to zbawienie całej ludzkiej rasy przez Jezusa Chrystusa. Biskup, ubrany w omophorię, reprezentuje Zbawcę Pasterza, który ratuje zagubioną owcę i prowadzi do domu Pana na rękach.

Panagia jest również noszona na sakkos.

Jest to okrągła ikona, otoczona kolorowymi kamieniami, przedstawiająca Jezusa Chrystusa lub Matkę Boską.

Orzeł można również przypisać szaty biskupiej. Dywan, na którym przedstawiony jest orzeł, znajduje się pod stołem biskupa podczas służby. Symbolicznie orła mówi, że biskup musi zrezygnować z ziemskiego i wstać do nieba. Biskup musi wszędzie być na orle, a więc zawsze na orlu. Innymi słowy, orzeł ciągle nosi biskupa.

Również podczas służby biskupi używają personelu (personelu) symbolizującego najwyższy urząd duszpasterski. Archimandryci też używają pręta. W tym przypadku personel wskazuje, że są opatami klasztorów.

Nakrycia głowy

Kapelusz księdza prowadzący służbę Bożą nazywa się mietnicą. W życiu codziennym kapłani noszą płaszcz.

Mitra jest ozdobiona kolorowymi kamieniami i obrazami. Jest symbolem korony cierniowej umieszczonej na głowie Jezusa Chrystusa. Mithra uważana jest za dekorację głowy kapłana. Jednocześnie przypomina koronę cierniową, której pokryto głowa Zbawiciela. Wkładanie na mity to cały rytuał, w którym czytana jest specjalna modlitwa. Ona czytana jest również podczas wesela. Dlatego mity to symbol złotego korony, które są umieszczone na głowie sprawiedliwych w Królestwie Niebieskim, obecnym w momencie połączenia Zbawiciela z Kościołem.

Do roku 1987 rosyjski Kościół Prawosławny zabronił przewożenia go wszystkim, z wyjątkiem arcybiskupów, metropolitów i patriarchów. Synod Synodu na spotkaniu w 1987 r. Pozwolił nosić mity wszystkim biskupom. W niektórych kościołach dozwolone jest jego noszenie, zdobione krzyżykiem, nawet subdeakonami.

Mitra ma kilka odmian. Jedną z nich jest korona. Ten pasek ma koronę 12 płatków na dolnym pasie. Przed VIII stuleciem wszystkie klerycy nosili ten rodzaj mitu.

Kamilavka – głowica w kształcie cylindra fioletowego. Scuba jest używana do codziennego noszenia. Ten headpiece jest noszony niezależnie od stopnia i rangi. Wygląda na mały okrągły kapelusz o czarnym kolorze, który łatwo składa. Jej fałdy wokół głowy stanowią znak krzyża.

Aksamitna czaszka od 1797 roku jest przyznawana przedstawicielom duchowieństwa jako nagrodę, a także leggarda.

Kapelusz był również nazywany kapturkiem.

Czarne kaptury były noszone przez mnichów i mniszki. Okap wygląda jak cylinder rozszerzony ku górze. Na niej są utworzone trzy szerokie taśmy, które spoczywają na plecach. Kaptur symbolizuje zbawienie przez posłuszeństwo. Hieromonki mogą również nosić czarne kaptury podczas nabożeństwa.

Szlafroki do codziennego noszenia

Codzienne szaty są również symboliczne. Głównymi są kassy i sutanna. Słudzy prowadzący życie monastyczne powinni nosić czarne sutki. Reszta może być ubrana w sutanna brązowych, ciemnobłękitnych, szarych lub białych kwiatów. Cappuccino może być wykonana z lnu, wełny, tkaniny, satyny, chesch, czasami z jedwabiu.

Najczęściej sutanna jest czarna. Rzadziej występują białe, kremowe, szare, brązowe i ciemnoniebieskie. Kapelusz i sutanna mogą mieć podszewkę. W codziennym życiu są sutki przypominające płaszcze. Są one uzupełnione aksamitem lub futrem na kołnierzu. Zimą szyją szyby na ciepłej podszewce.

W sutanie kapłan musi prowadzić wszystkie nabożeństwa, z wyjątkiem liturgii. Podczas liturgii i innych szczególnych momentów, gdy Karta powoduje, że duchowny ma na sobie pełen płaszcz służby, kapłan je usuwa. Na sutce, w tym przypadku, wkłada szatę. Podczas służby na diakonie jest również zużyty sutan, na górze którego jest stihar. Biskup nad nią ma obowiązek nosić różne szaty. W wyjątkowych przypadkach w niektórych moich biskupach może służyć sutan z płaszczem, na którym nosi się epitrachel. Takie ubranie kapłańskie jest obowiązkową podstawą szaty liturgicznej.

Jakie jest znaczenie koloru klasztoru?

Dzięki kolorowi stroju księdza można mówić o różnych festiwalach, wydarzeniach i dniach pamięci. Jeśli kapłan jest obleczony złotem, oznacza to, że czczenie odbywa się w dniu pamięci proroka lub apostoła. Można też wielbić pobożnych królów lub książąt. W sobotę Lazarev kapłan również powinien być ubrany w złoto lub biało. W złotej kamizelce możesz zobaczyć sługę w niedzielny sposób kultu.

Biały kolor jest symbolem boskości. Zazwyczaj nosi się białe szaty na takie święta, jak Narodzenie Chrystusa, Prezentacja, Wniebowstąpienie Pańskie, Przemienienie Pańskie, a także początek Bożego posługi na Wielkanoc. Biały kolor to światło emanujące z grobu Zbawiciela w Zmartwychwstaniu.

W białej odzieży kapłan zakrywał się, gdy sakrament chrztu i ślubów. Podczas ceremonii poświęcenia, białe szaty są również zużyte.

Niebieski kolor symbolizuje czystość i czystość. Ubrania tego koloru noszone są podczas wakacji poświęconych Najświętszej Fatimy, a także w dniach czcigodnych ikon Matki Boskiej.

Metropolitanie noszą też niebieskie szaty.

W tygodniu Wielkiego Postu Krucyfiksu i w uprzemysku Wielkiego Krzyża duchowieńcy noszą purpurową lub ciemnoczerwoną szatę. Biskupi też nosić fioletowe kapelusze. Czerwony kolor upamiętnia czczenie pamięci męczenników. Podczas boskiej służby w Wielkanoc, kapłani są również ubrani w czerwone szaty. W dniach pamięci męczenników ten kolor symbolizuje ich krew.

Zielony symbolizuje życie wieczne. Zielone szaty są noszone przez ministrów w dniach pamięci różnych ascetyków. Ten sam kolor płaszcza patriarchów.

Ciemne kolory (ciemnoniebieski, ciemnoczerwony, ciemnozielony, czarny) są najczęściej używane w dniach żałoby i skruchy. Jest również zwyczajowo w ciemnym strój, aby przejść w okresie Wielkiego Postu. W święta, w czasie szybkim, można używać odzieży ozdobionej kolorowym wykończeniem.