Wiele osób zainteresowanych w dziedzinie uzbrojenia armii stanowili dla siebie błędne na wiele sposobów, że artyleria armata w obecnych okolicznościach stają się praktycznie nieodebrane. I rzeczywiście: wydaje się, co to jest, gdy panuje na pociski bitwy? Nie spiesz się, nie tak proste.
Fakt, że artyleria armata są znacznie tańsze w produkcji i eksploatacji. Ponadto, z zastrzeżeniem stosowania pocisków z włókna laserowego przewodnikiem ( „Kitolov-2”), to jest w stanie (na normalnej odległości, oczywiście), aby pokazać nie mniej imponujące niż pociski, wyniki na polu bitwy. Nie zapomnij o możliwości korzystania z małych głowic nuklearnych. W kontekście poważnej wojny, to może być bardzo przydatne.
Dlatego dzisiaj omówimy ACS „Hiacynt” – jeden z najbardziej imponujących systemów tej klasy.
prehistoria
W czasie II wojny światowej, dział samobieżnych artyleryjskich przyjęły się jako potężny i niebezpieczną broń, której obecność może często decydują o wyniku bitwy na korzyść jednej lub drugiej ze stron konfliktu. Ich cena była znacznie niższa niż w zbiorniku, ale pod pewnymi warunkami, tanie i niezbyt dobrze opancerzone pojazdy mogą skutecznie zniszczyć ciężki pancerz wroga. Dla naszego kraju, było szczególnie ważne w początkowej fazie wojny, kiedy rozpaczliwie sprzętu wojskowego jest krótki, a jego produkcja była wymagana w celu uproszczenia i obniżenia kosztów.
Prawie wszystkie zmotoryzowane dywizje piechoty ZSRR w okresie powojennym były wyposażone czołgów i dział samobieżnych na zasadach mieszanych. Każdy zmotoryzowany pułk był karabin jakościowe broni artylerii, co oznacza pełną baterię Su-76. Znacznie zwiększyła udział innej broni artyleryjskiej, który powstał w latach wojny.
Wszystko ACS, oddana do użytku w tym okresie były przeznaczone wyłącznie do wsparcia piechoty konstruowanie akcji walki. Jednak w powojennej doktrynie wojskowej coraz zalecania jednostek samobieżnych z lub zamiast czołgów.
W 50-60 lat, rola ACS stale spada. Często nie było mowy o całkowitym zaprzestaniu ich produkcji i zastąpienie tego rodzaju zbiorników, broni. Tak, bardzo niewiele nowych modeli dział samobieżnych zostały opracowane w połowie lat 60-tych. Prawie wszystkie z nich opiera się na stary zbiornik podwozia podczas II wojny światowej, wyposażając nowy korpus pancerny.
Upadek przemysłu
W późnych latach 50-tych ubiegłego wieku, Nikita Chruszczow, zapalonym fanem pocisku, upoważnił prawie całkowite zatrzymanie lufę broni w Związku Radzieckim. z tego powodu, że nie nadąża za jego potencjalnych wrogów niż kilkanaście lat. Historia wielokrotnie karany ZSRR za ten błąd: w latach 60. stało się jasne, że wartość armaty artylerii pozostał na tym samym poziomie. Szczególnie wyraźnie to potwierdził incydent w Chinach, po czym sekretarz generalny poprawioną swoje poglądy na ten temat.
Następnie Kuomintang umieściliśmy całą baterię dalekiego zasięgu amerykańskich haubic i zaczęła cicho na ogień w Chinach. Chiński a nasi doradcy wojskowi byli w bardzo niewygodnej pozycji. Mieli karabiny M-46 kalibru 130 mm, ale pociski nie osiągnął baterii wroga nawet z Austriak. Jeden z sowieckich doradców zaproponował oryginalny sposób: aby osiągnąć cel, trzeba było po prostu tak jak powinno rozgrzać muszli!
Obie strony byli zaskoczeni, ale odbiór był udany. Sprawa ta pomogła pobudzić rozwój w 1968 ACS „Hiacynt”. Jej powstanie zostało przypisane permu ekspertów.
Obszary działalności
Od czasu pracy potrzebnego do możliwie jak najszybciej zakończyć, rozwój poszedł w dwóch kierunkach. Specjaliści pracuje w zakresie samobieżne i ciągnionych pistoletów (kody „C” i „B”, odpowiednio). Głównym kontrola artyleryjski bezpośrednio przypisane do tych maszyn wyznaczania obszarów 2A36 i 2A37. Ważną cechą nich był nie tylko unikalne balistyki, ale także specjalną amunicją, które zostały wykonane specjalnie dla ACS „Hiacynt”. 152 mm – dość powszechne rozmiar, ale niewiele osób wie, że w armii sowieckiej miał innego kalibru amunicji, które mogłyby być wykorzystane przez te jednostki samobieżnych.
Przegląd
W Perm tworzone bezpośrednio jednostkę artylerii w Jekaterynburgu zaprojektowane podwozie oraz Instytut im najbardziej eksperci myślał stworzyć najbardziej odpowiedni dla takiego systemu amunicji. Już w 1969 roku zaproponowano Komisję dwa warianty nowej ACS: w wieży dowodzenia i wersjach wieżowych. Został zatwierdzony przez nią. W 1970 roku rząd rozpoczął pracę pełną skalę na ACS „Hiacynt”. Na początku 1971 roku do „sądu powszechnego” pierwszego pistoletu kalibru 152 mm zostały złożone, ale ze względu na niedostępność muszli wypalania przeniesiony.
Załoga „Jacka C„składa się z pięciu osób. Na autostradzie samochód może jechać z prędkością do 60 km / h, rezerwa chodu wynosi około 500 km. Obudowa jest wykonana z płyty pancernej (stop aluminium) o grubości 30 mm, przez spawanie. Ten pancerz nie jest jednak dostarczenie wszelkich odpowiednią ochronę załogi, nawet przy ciężkich karabinów maszynowych, ale ponieważ w walce misje muszą być szczególnie dobrze przemyśleć lokalizację urządzenia na ziemi.
Inną wadą dopasowania „hiacynt C” jest jego dość niski wskaźnik – nie więcej niż pięć rund na minutę. Należy zauważyć, że dostawa amunicji jest wykonywana ręcznie, a więc pod silną obliczania bojowej może być po prostu zmęczony, co dodatkowo zmniejsza wydajność załadunku. A jednak – biorąc pod uwagę charakterystykę rosyjskich zim, nie jest zaskakujące, chłodny przeciwko wojsku, aby otworzyć pistolet, nieobjętych wieżę. Nawet w obliczu czeczeńskiej „zimnego” okresie zdarzały się przypadki odmrożeń obliczeń „Hiacynt”.
programiści mogą stać się pretekstem wyjątkiem faktu, że to było pierwotnie planowane w momencie ACS „zimnej” wojny. Mówiąc najprościej, został zaprojektowany specjalnie do działań bojowych w Europie Zachodniej, gdzie temperatura zimą są rzadko spotykane poniżej 7-8 stopni Celsjusza. Wystarczy przypomnieć, że BMP-1, przeznaczony dla tych samych warunkach, nie jest to najlepszy sposób udowodnione w Afganistanie (choć z różnych powodów).
Napędowego i podwozia
Komora silnika, przekładnia znajduje się w przedniej części obudowy. Elektrownia reprezentowane silnik w kształcie litery V V-59, w kształcie litery V o pojemności 520 KM Szczególną cechą jest to, że jest on skonfigurowany w jednym kawałku, z dwóch strumieni transmisji. Komora do pistoletu dowódcy po prawej stronie silnika. Bezpośrednio przed dowódcy kopuły znajduje się miejsce pracy kierowcy. Natychmiast walcząc przedział znajduje się w centralnej części obudowy. Pociski są w pionowej układania.
Użyte w tym podwoziu maszyny jest rzeczywiście podobna do którego użyto podczas tworzenia SAU „Acacia”. Ponieważ samojezdna jednostka należy do otwartego typu broni zamontowanej otwarcie. Funkcja ta pozwoliła, aby samochód nieco krótszy. Od zamontować pistolet „Hiacynt” ma stosunkowo niewielki rozmiar (w stosunku do rówieśników), jest to wygodne do transportu drogą powietrzną.
Pierwotnie przeznaczone na wyposażenie nowej maszyny również PKT, ale opcja ta nie została przyjęta. Później jeszcze przyczynił się do projektu ponownie. Od 1972 m wreszcie Gotowe zarówno „hiacynt” rodzaje sposób oddzielny przyrząd przypadku ładowania. Należy zauważyć, że w tym samym czasie opracowano wariant z opłat kartuznymi. Jednak opcja ta nie wyszła poza szkiców. W serii dział samobieżnych „Hiacynt” udał się w 1976 roku i od razu zaczął nasycenie wojska nowej technologii.
Walka „run” nowa technika jest w Afganistanie, wojsko natychmiast dał to samobieżny instalację wielu cech pochlebne. Były one szczególnie pod wrażeniem potężnej bomby, które mogą być z powodzeniem wykorzystywane do niszczenia potężnych umocnień talibów. W niektórych miejscach, samobieżnych 152 mm gun „Hiacynt” otrzymał przydomek „ludobójstwo”, który nawiązuje do jego siły bojowej.
cechy pistolet
2A37 pistolet projekt jest dość standardowe: rury jednoczęściowy, zamka i Hamulec wylotowy, bez którego nie będzie w stanie zrobić z taką imponującą kalibru. Przy okazji mówiąc, odnosi się do rodzaju luki. Półautomatyczne migawki, typ skalochnogo poziomy wyrównania. Pistolet jest wyposażony w hamulec hydrauliczny typu tłumienie odrzutu i rekuperatora (pneumatyczne), której funkcja polega na tym, że siłowniki są wycofywane wraz z lufy. Najmniejszy wycofywania – 730 mm, największa – 950 mm.
Ubijak łańcuch typu działa w dwóch etapach: najpierw wysyła pocisk do zamka, a dopiero po tym wszystkim odpowiedni pokrowiec. Uproszczenie zniesienie sektorowej załogi pracy oraz mechanizmów zwrotnych. Odwraca pistolet na prostym urządzeniu, które to urządzenie eliminuje praktycznie wszystkie poważnej awarii.
Inne funkcje
Na poziomym broni obszar może być indukowane w 30 ° C. Opis skierowaną pionowo – od -2,5 ° do 58 °. Cannon zamknięty stałą tarczę chroniącą załogi maszyny z kulami, odłamkami i fali uderzeniowej podczas wypalania. Tarcza wykonana jest zwykłą wykrawania z jednego arkusza stali pancernej. Ponownie, że "Hiacynt" – SAU. Zdjęcia pokazują jej ładny niskie bezpieczeństwo. Ta cecha tej techniki jest to spowodowane faktem, że do bezpośredniego starcia z wrogiem nie jest przeznaczony.
Istotne są reprezentowane przez proste wzroku mechaniczne D726-45 ułożone z PG 1M panoramicznego pistoletu. Objaśnienia dotyczące nowszych i bardzo widocznych celów mających luneta OP4M-91A. Pistolet waży 10.800 kg.
Informacje na podwoziu i amunicji
W celu ujednolicenia podwozie ACS 2S5 „Hiacynt” został zbudowany na tej samej zasady jak w przypadku układu automatycznego sterowania 2S3 „Acacia”. Jak to jest w przypadku „Acacia”, cała amunicja jest umieszczona wewnątrz organizmu, ale ręcznie dostawa amunicji do pistoletu. Na zewnątrz, na tylnej części pojazdu, zamontowane masywny stabilizacji płytek. Opiera się ona na ziemi ze strzelaniną, mówiąc zainstalować niezbędną stabilność.
Dlatego ACS „Hiacynt” w zasadzie nie może strzelać w ruchu. Jednak standardowy czas, aby rośliny z podróży do walki zaledwie czterech minut, tak, że praktyczna skuteczność automatycznego systemu sterowania jest bardzo wysoka. To działo samobieżne ma doskonałą zwrotność, umożliwiając szybki ruch na polu bitwy. Nie zapomnij o wbudowanym urządzeniem do okopów. Używając go, załoga może zakopać samochód do ziemi w ciągu zaledwie kilku minut.
Powinieneś wiedzieć, że pierwotnie służył jako amunicji personel VOF39 pocisku, który miał całkowitą wagę 80,8 kg. Na skutek uderzenia w nich odpowiada RP-29 akumulatora (46 kg), który jest używany przez prawie pięciu kilogramów silne wybuchowa-IX-2. Rotacyjna – prosty (udarowy) B-429. Nieco później, programiści stworzyli ZVOF86 strzał, który jest umieszczony z pocisku RP-59 może być stosowany do razić cele w odległości do 30 kilometrów.
W amunicji konwencjonalnej obejmuje trzy oddzielne kilkanaście strzałów indywidualnie ładowania, a wśród nich są nowe rodzaje strzałów z ulepszonym aerodynamicznym kształcie, a także pociski z aktywnym lasera bazowania.
„Kwiat jądrowa”
W ogóle, to nie jest zbyt reklamowane w naszej prasie. Na zachodzie długo spadł poinformował, że ACS „Hiacynt” może być używany do zasilania głowic nuklearnych 0,1-2 KT. Wiadomym jest, że dzisiaj zostały opracowane całkowicie nowe pociski kalibru 152 mm w naszym kraju za „Hiacynt”. Jednym z najbardziej interesujących jest bomba klaster 3-0-13, z planami tworzenia własnych sugestywny rozszczepienie dla niego. Wygląda to bardzo obiecujące Zbiorniki przeznaczone do produkcji aktywnej ingerencji, które poważnie utrudniają lub uniemożliwiają dla elektroniki wroga.
taktyczny
Ten pistolet jest przeznaczony dla zwalczaniu aktów artylerii wroga, niszcząc bunkrów i umocnień polowych innych, niszcząc różne stanowiska dowodzenia wroga (w tym tyłu), a także w celu zwalczania ciężki pancerz wroga. Jak już wspomniano zabytków może wystrzelić zarówno bezpośredni ogień (optyczne) oraz pozycji zamkniętej (celownicze mechaniczne). Podobnie jak w przypadku innych artylerii i broni ręcznej produkcji krajowej, ACS może być skutecznie stosowany we wszystkich warunkach pogodowych i klimatycznych.
Niestety, dziś 2S5 pistolet jest znacznie nieaktualny w kategoriach moralnych. Jednak ten dział samobieżnych, i do dziś pozostaje jednym z najbardziej dalekosiężnych jednostek samobieżnych produkcji krajowej, a w związku z tym, „Hiacynt” jest drugim po „Piwonie” z kalibrze 203 mm.
W przeciwieństwie do podobnych systemów tej klasy, Mount pistolet, „Hiacynt” nie został przeniesiony w każdym kraju z Układu Warszawskiego. Dopiero w 1991 roku, tuż po upadku Związku Radzieckiego, Finlandia nabył 15 jednostek. Należy zauważyć, że w chwili obecnej dane dotyczące rozwoju odpowiedniej wymiany systemu automatycznego sterowania tam naszych żołnierzy, podczas gdy potencjalni przeciwnicy rozwoju w tej dziedzinie nigdy nie ustaje. Tak więc, nie wiemy ile będzie żył „Hiacynt”. Działo samobieżne tego modelu z pewnością bardzo dawno będzie po naszej armii.
Latest posts
Najlepsze zawody dla dziewcząt
Dom i Rodzina
