Cukry rafinowany: sposoby uzyskania

Czysty cukier, w przeciwieństwie do prostego cukru granulowanego, ma wysoki stopień oczyszczania. W handlu producenci cukru dostarczają w różnych formach: proszku, piasku lub prasie. Technologia surowego cukru jest wykorzystywana jako surowiec. Gotowe produkty z obu odmian pierwotnej substancji smakują prawie tak samo, ale cena kosztowa jest inna. Produkcja cukru rafinowanego cukru z surowców trzciny cukrowej jest droższa i trwa dłużej.

Istotą procesu uzyskiwania oczyszczonego produktu jest przygotowanie nasyconego roztworu, który następnie przekształca się w syrop w celu dalszej adsorpcji i dokładnej filtracji. Po otrzymaniu masy umieszcza się w urządzeniu próżniowym, gdzie zostaje doprowadzony do stanu całkowitego kondensacji. Aby zabrać śnieżnobiałą barwę, zabieg ten jest zawieszony w ultramarynie (kolor żywności).

W następnym kroku cukier rafinowany może być produkowany na dwa sposoby, w zależności od sposobu otrzymania produktu końcowego – odlewania lub prasowania. Pierwsza opcja jest droższa i skomplikowana. W tym cukru rafinowany cukier otrzymuje, wylewa masę (utfel) na specjalistyczne formy, gdzie powoli zestala się. W celu usunięcia soku z roztworu wylewa się oczyszczony cukier, powtórzono tę procedurę od trzech do czterech razy. W rezultacie gotowy produkt jest usuwany z form i podzielony na kostki o wymaganym rozmiarze. O wiele łatwiejsze i tańsze jest uzyskanie rafinowanego cukru po naciśnięciu, gdy bielenie syropu odbywa się w specjalnej wirówce. Substancja uzyskana w wyniku operacji jest prasowana i suszona, a następnie oddzielanie masy stałej do równoległościanek.

Z reguły ocena jakości produktu jest wykonana organoleptycznie, dzięki której określa smak, zapach, kolor i przejrzystość roztworu. Barwa wyrafinowanej substancji musi być biała, bez plam i czysta, może być niebieskawy odcień. Smak jest słodki, bez obcych smaków, to samo dotyczy zapachu. Roztwór nie powinien mieć zanieczyszczeń, osadów i być przezroczysty lub lekko opalizujący. Wśród właściwości fizyko-chemicznych uznaje się za najważniejsze:

– masowe udziały sacharozy, wilgoci, substancji redukujących;

– zawartość żelazobetonów;

– chromatyczność;

– Twierdza.

Istotne są także różne charakterystyki mikrobiologiczne: drożdże, patogeny drobnoustroje, grzyby pleśniowe, MAFAM, CGB3. Monitoruje się zawartość pestycydów (phostoksyny, heksachloranu) i substancji toksycznych (arsenu, kadmu, ołowiu, rtęci, miedzi, cynku). Opakuj produkt w postaci piasku i proszku w torebkach, w pudełkach lub pojedynczych torbach (2 sztuki na perkusję i opakowanie artystyczne).

Transport i przechowywanie cukru rafinowanego odbywa się w pojemnikach lub w pojazdach objętych ochroną. Wagony, pojemniki, pojemniki nie powinny mieć pęknięć i być suche, dach nie powinien pozwalać na wilgoć, drzwi i luki – szczelnie zamknięte. Produkt powinien być utrzymywany w wilgotności nie większej niż 70% i temperaturze nie wyższej niż 40 ° C, koniecznie oddzielonej od innych substancji i materiałów.