Kontinuum czasoprzestrzeni jako podstawowego modelu rzeczywistości

Pojęcie „czasoprzestrzeni” jest jednym z głównych problemów we współczesnym postrzeganiem fizycznym obrazie świata. Teoria ta opiera się na koncepcji współczesnego świata w zakresie czterech podstawowych wymiarach – trzy z nich należą do cech przestrzennych, a czwarty – być tymczasowe.

Kontinuum czasoprzestrzeni jako podstawowego modelu opisującego otaczającą rzeczywistość, aspiruje do stworzenia bardziej wszechstronny obraz świata, jak to możliwe. Jednocześnie stale pojawiających się teorii, że umieścić niektóre z tą teorią i całej koncepcji jako całości w wątpliwość.

Podstawą współczesnego rozumienia przestrzeni i czasu zostało ustanowione z publikacją ponad sto lat temu, w ogólnej teorii względności Einsteina. Opierając się na swoim miejscu, Einstein i jego zwolennicy doszedł do wniosku, że każdy z trzech charakterystyk przestrzennych, jak zresztą i czasowego kontinuum są sobie równe, a więc tylko bezpośrednio od obserwatora zależy od tego, która z nich zostanie uznany za ramie wyjścia odniesienia.

Ruch, przestrzeń i czas są cechy rzeczywistości, która ciągle się zmienia. Głównym mechanizmem, w którym te elementy współdziałają ze wszystkich ciał fizycznych jest grawitacja.

Pierwotne pojęcie charakteryzujące czasoprzestrzeni Według teorii Einsteina jest rodzajem „wydarzenie”, które nie jest niczym innym niż punkt posiadające szczególne cechy mające odrębną współrzędnych przestrzennych i czasowych.

Wszystkie te punkty nie są losowo, lecz w ścisłej zgodzie z podstawowych aksjomatów leżących u podstaw tej teorii. Najważniejszymi aksjomaty koncepcja powinna zawierać kolejność, aksjomaty topologicznych, której podstawową zasadą jest zasada wymiar aksjomat dopuszczalne układy współrzędnych, a także wszystkie główne aksjomaty arytmetyki.

Przestrzeń-czas continuum – non-stop, ciągle zmienia swój wygląd kolektora. W tym przypadku jest to obszerny charakter i mogą, w zależności od różnych warunków zewnętrznych zmienić jej krzywiznę.

Szczególne miejsce w tej teorii jest podany czas continuum. Wielu naukowców nie zgadza się z faktem, że ma takie same prawa i mogą być takie same ramy odniesienia, jak również cechy przestrzenne – długość, szerokość, wysokość. Ale chodzi o to, że jeden z podstawowych przepisów teorii względności jest uznanie czasie w zależności od szybkości ruchu obserwatora, który jest w punkcie wyjścia odniesienia. Tak więc okazuje się, że kontinuum czas zależy od cech przestrzennych, jak zresztą to ostatnie zależy od czasu samego.

Jeśli nasza planeta cztero-wymiarowej przestrzeni jest dość znane i zrozumiałe na poziomie wszechświata, wielu naukowców już pojedyncze kolejne poziomy. Na przykład, jedna z pierwszych wersji słynnej „teorii superstrun” domniemanych nieuchronność istnienie 27 wymiarów. Dziś ich liczba zmniejszyła się do dziesięciu, chociaż same cechy „ekstra” pomiaru znacznie skomplikowane.