Strefa euro: historia stworzenia

Nowa waluta rozrachunku – euro – została po raz pierwszy wprowadzona w 1999 r. Od dnia 01.01.2002 r. Ten instrument płatniczy został wydany do obiegu środków pieniężnych w formie odpowiadających im monet i banknotów. Do tej pory strefa euro obejmuje kraje takie jak Austria, Belgia, Niemcy i Grecja, Irlandia i Hiszpania, Włochy i Cypr, Luksemburg i Malta, Niderlandy i Portugalia, Słowacja i Słowenia, Francja, Finlandia i Estonia. Na terytorium tych 17 stanów jest jedna waluta.

Wartość

Głównym zadaniem Unii Europejskiej jest stworzenie jednolitej przestrzeni gospodarczej, która może zapewnić wsparcie finansowe między jej państwami członkowskimi. Aby osiągnąć ten cel powstała strefa euro.

Dążenie do integracji

Strefa walutowa euro była wielkim projektem XX wieku. Jednocześnie wprowadzenie w życie bez wątpienia wprowadzenia w życie globalnych konsekwencji politycznych i gospodarczych stało się jednym z najtrudniejszych etapów procesu integracji na terytorium Europy Zachodniej.

Pojedynczy rynek wewnętrzny istniał w UE od 1993 r. Jednak jego funkcjonowanie nie powiodło się. Faktem jest, że w tym czasie kraje Unii Europejskiej posiadały własne krajowe systemy walutowe, różniące się od siebie wahaniami stawek, podatkami i poziomami cen. W takim stanie rzeczy o pełnej integracji gospodarczej nie było nawet mowy. Aby wyeliminować wszystkie te przeszkody, powstała strefa euro. Gospodarka wszystkich krajów w niej włączonych stała się dużo bardziej opłacalna z powodu swobodnego przepływu usług, towarów, kapitału i oczywiście pracy.

Ujednolicona dyscyplina budżetowa stała się bardziej postępowym kierunkiem i na poziomie makroekonomicznym. Kraje Unii zjednoczyły swoje rynki pieniężne pod kontrolą i nadzorem ponadnarodowych instytucji finansowych. Umożliwiło to bardziej niezawodne zwalczanie procesów inflacyjnych, obniżenie płatności podatkowych i stóp procentowych. Proces ten sprzyjał wzrostowi zatrudnienia i produkcji, a także stał się podstawą stabilności zasobów pieniądza państwowego.

Rola strefy euro jest również dobra dla wszystkich podmiotów gospodarczych. Jedna waluta i polityka pieniężna istniejące na terytorium EMU oznaczają firmy ograniczające ryzyko finansowe i cenowe oraz wydatki na usługi rozliczeniowe. Wraz z pojawieniem się euro dla wszystkich państw unii walutowej zaczęto wdrażać jednolitą regulację monetarną. Doprowadziło to do zmniejszenia zapotrzebowania na kapitał obrotowy.

Historia unii europejskiej systemów walutowych

Czy pomysł stworzenia euro tak młody? Wcale nie. Próby ujednolicenia systemów monetarnych różnych stanów zostały przywrócone w tamtych czasach, kiedy pojawiły się pierwsze monety. W ten sposób między starożytnymi greckimi miastami stały się związki monetarne. Monety wyemitowane swobodnie podróżowały po całym kraju.

Największą próbą utworzenia wspólnego systemu monetarnego jest organizacja związku handlowego i politycznego miast bałtyckich. W XIII i XVI w. Byli w lidze hanzeatyckiej. W różnych okresach w tej społeczności wzięło udział od 70 do 170 osób.

Próby scalenia się w jeden z kilku systemów monetarnych nadal były kontynuowane w przyszłości. Tak więc, w pierwszej połowie XIX wieku. Wdrożono wiele projektów w celu integracji różnych systemów monetarnych w obrębie istniejących lub nowo utworzonych krajów.

W drugiej połowie XIX wieku. W łacinie i skandynawskich związkach monetarnych powstało. W ich granicach obieg pieniądza zaczął się realizować w zupełnie odmienny sposób.

Prototypem strefy euro jest łacińska Unia Monetarna, utworzona w grudniu 1865 przez kraje takie jak Francja, Włochy, Belgia i Szwajcaria. Po wojnie z Napoleonem systemy monetarne tych stanów były podobne. Trzy lata później Grecja przystąpiła do Unii Łacińskiej.

Tło Unii Europejskiej

Procesy integracji między państwami znacznie przyspieszyły tempo po zakończeniu II wojny światowej. To były lekcje i ogromne destrukcyjne konsekwencje, które pozwoliły odrodzić się w zrozumieniu o zapobieganiu rozwojowi nacjonalizmu w krajach europejskich. Innym warunkiem wstępnym przyspieszenia procesu integracji był chęć państw do wzmocnienia ich wstrząsanych pozycji ekonomicznych. Pokonani Niemcy starali się przede wszystkim o przywrócenie własnego międzynarodowego prestiżu i stanowisk politycznych. Ponadto kraje Europy Zachodniej chciały zjednoczyć się w celu ograniczenia światowego wpływu ZSRR.

Początki procesu integracji

Jak zaczęło się zjednoczenie Europy? Punktem wyjścia procesu integracji jest deklaracja francuskiego ministra spraw zagranicznych Roberta Schumanna. Dokument ten, opublikowany 9 maja 1950 r., Zawierał propozycję utworzenia EWWiS (Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali). Traktat ten został podpisany przez FRG, Francję, Belgię, Włochy, Luksemburg i Holandię. Integracja tego ważnego sektora dla gospodarki otworzyła perspektywy dalszego rozwoju tego procesu w innych dziedzinach.

W kolejnych etapach powstała Europejska Wspólnota Gospodarcza (25.03.1957), a także Europejska Wspólnota Energii Atomowej.

Dokumenty regulujące obieg jednej waluty

W 1962 r. UE wydała memorandum, które po raz pierwszy mówił o znaczeniu stworzenia jednolitej europejskiej polityki finansowej. Był to pomysł "węża walutowego", który był utrwalaniem kursów wymiany we wszystkich krajach, zawartych w pewnych granicach. Jednak plan ten nie został wkrótce wdrożony. Wadzie był kryzys energetyczny z 1972 r., Podczas którego ceny ropy wzrosły znacząco.

Prototyp euro został wprowadzony dopiero w 1979 roku. Wtedy to została podpisana umowa pomiędzy bankami centralnymi UE na marginalne granice wahań kursów walutowych. W przyszłości pomysł utworzenia strefy euro został opracowany w Traktacie z Maastricht (1992) i Jednolitego Aktu Europejskiego (1986). Dokumenty te określiły podstawę powstania wspólnej waluty, harmonogram jego wprowadzenia, a także przepisy dotyczące budżetu państwa członków nowo utworzonego związku.

Kryteria stabilności

Jak państwo może wejść do strefy euro? W tym celu musi ono spełniać następujące kryteria:

• Różni się stabilnością kursu walutowego;
• Mieć pewien poziom cen;
• Posiadać sprawny system finansowy.

Dlaczego strefa euro tak wymagająca dla swoich członków? Zgodność z powyŜszymi kryteriami pozwoli kaŜdemu krajowi nie tylko na korzystanie z osiągnięć wspólnego dla wszystkich przestrzeni ekonomicznych, ale równieŜ do przyniesienia pewnego poziomu pozytywnego wkładu w jego realizację. Jedynie w tym przypadku strefa euro jest w stanie uzyskać zrównoważony rozwój swojej sfery gospodarczej. Wszystkie te surowe kryteria stabilności zostały zapisane w umowach z Maastricht.

Stworzenie instytucji finansowej

Kto zarządza euro? Funkcję tę powierza Europejski Instytut Monetarny, który znajduje się we Frankfurcie nad Menem. Dokument o utworzeniu tej instytucji został podpisany w 1994 r. W tym czasie Europejski Instytut Monetarny został wezwany do kierowania projektem tworzenia euro i obserwowania procesów gospodarczych zachodzących w krajach UE.

Oficjalnie przejście do jednej waluty zostało ogłoszone na szczycie w Madrycie pod koniec 1995 roku. W tym samym czasie nowe banknoty otrzymały również swoje imię – "euro".

Wygląd nowej waluty

Kraje wchodzące w skład strefy euro zaczęły korzystać z nowej jednostki monetarnej od 01.01.2002 r. W tym dniu wycofano z obiegu franki belgijskie i francuskie, funty irlandzkie, marki fińskie i niemieckie, pesety hiszpańskie i lira włoska, schillery austriackie, escudy portugalskie. I holenderscy gildie.

Kraje te nie są już ograniczone do strefy euro. Kraje europejskie, nie włączone do początkowej listy, nieustannie starały się zwiększyć wyniki gospodarcze. Aby spełnić kryteria konieczne dopiero od 2006 r. Była Słowenia. Od tego czasu weszła również w strefę euro. Od 01.01.2008 r. Cypr i Malta pojawiły się na liście, a od 2009 r. – Słowacji.

System rozliczeń

Najważniejszym elementem strefy euro jest transeuropejski system automatyczny. Pozwala wszystkim podmiotom gospodarczym na dokonywanie obliczeń online. Prace tego systemu zaczęły być realizowane jednocześnie z wprowadzeniem Eurocurrency. Umożliwiło to znaczne skrócenie czasu potrzebnego na płatności pomiędzy podmiotami z różnych krajów.

Ekonomiczny wpływ nowej waluty

Strefa euro, stworzona w UE, przybrała znaczącą wagę do krajów, które wprowadziły na rynek światowy. I wszystko to wynika z faktu, że łączny udział towarów wyprodukowanych w państwach Unii Europejskiej jest równy jednej trzeciej całości światowych. A dla firm współpracujących z UE pojawienie się euro dało możliwość pracy w jednej strefie walutowej, co zmniejszyło koszty prowadzenia transakcji płatniczych w handlu usługami i towarami.

Nowa waluta umożliwiła utworzenie jednolitego, większego rynku kapitałowego. Dlatego euro jest mniej narażone na negatywny wpływ wahań kursu dolara niż jakakolwiek waluta krajowa. Wszystko to stało się warunkiem wstępnym reorientacji międzynarodowego przepływu kapitału.

Problemy dzisiaj

W strefie euro siedem koniunktur doświadcza znacznych trudności. Można je obserwować w krajach takich jak Irlandia, Grecja, Hiszpania i Portugalia, Słowenia, Cypr i Włochy. Wszystkie wyżej wymienione państwa mają wiele długów prywatnych i publicznych.

Jaka jest teraz strefa euro? Problemy tego obszaru gospodarczego są związane z nierównowagą przepływów pieniężnych, stratami, brakiem konkurencyjności i recesji. Wszystko to znajduje wyraz w coraz większym stopniu deficytów handlowych.

Najważniejszym problemem strefy euro jest recesja. Ten proces stopniowo wnika w kraje najbardziej rozwinięte ekonomicznie w Europie. Na przykład Francja jest na skraju recesji. Niemcy doświadczają gwałtownego spowolnienia wzrostu gospodarczego.

Strefy fanów

Mimo trudności gospodarczych współpraca sportowa między krajami europejskimi nie przestaje obowiązywać. W państwach położonych na kontynencie europejskim wiele meczów odbywa się w piłce nożnej i hokeju. Dla wygody fanów tworzona jest tak zwana strefa wentylatora. Euro-2016, na przykład, w takich miejscach może zobaczyć setki fanów piłki nożnej.

W tym samym czasie dla osób przebywających w strefie fanów, pracowały różne klasy mistrzowskie, odbywały się spotkania z różnymi gwiazdami, szkolenia prowadzono dla języka "piłki nożnej" itp.