Pracownicy z tyłu. Pracownicy z tyłu Wielkiej Wojny Ojczyźnianej

Ostatnio są one mówione jako kategorii społecznej. Wymień swoje przywileje, okresowo narzekają na brak świadczeń. Jednak dla kogoś podżarto- nego, wręcz przeciwnie, wydaje się, że starożytni starzy i stare kobiety otrzymują za dużo od państwa i generalnie zostali uzdrowieni na tym świecie. Ale aby pomieścić tych źle starred ludzie nadal są tutaj, z nami, chociaż każdego roku ich liczba jest nieuchronnie malejąca. Kim są, robotnicy z tyłu?

Niektóre terminy

W tej kategorii prawodawstwo rosyjskie obejmuje osoby, które podczas II wojny światowej (Wielka Wojna Ojczyźniana) pracowały z tyłu co najmniej sześć miesięcy, co zostało potwierdzone w ich dokumentach. Zgodnie z definicją "pracowników z tyłu" są ci, którzy w tych latach są przyznawani z tytułu zamówień i medali ZSRR, co pozwala im uniknąć konieczności udowodnienia faktu swojej pracy w inny sposób.

Trochę arytmetyki

Wojna z faszyzmem zakończyła się prawie 70 lat temu. Ta sama liczba określa średnią długość życia w Rosji. Innymi słowy, większość z tych, którzy urodzili się pod koniec wojny, nie żyją już. Ilu z nich pozostało, tych, którzy nie urodzili się wcześniej, ale także mogli pracować w czasie wojny, kusząc bez żalu wielkie zwycięstwo?

Prawdopodobnie przez długi czas już na świecie nie ma bohaterów, którzy zamiast opuszczać walkę mężczyźni poszli do kopalni lub próbowali porzucić mrożoną ziemię syberyjską, a potem piec chleb dla żołnierza walczącego. Większość z nich opuściła świat, a ci, którzy wznieśli fabryki wojskowe, którzy byli wyczerpani i półgodzinnie, nie opuszczali obrabiarek, aby dostarczyć armię broni. Najczęściej definicja "pracowników z tyłu Wielkiej Wojny Ojczyźnianej" oznacza dzieci. Dokładniej, kto był dzieckiem w tych strasznych latach, ale nie tylko żył normalnym dzieckiem (niemniej jednak był to niemożliwe), ale pracował w fabrykach, gospodarstwach państwowych, szpitalach, starając się przyczynić się do ogólnego zwycięstwa nad wrogiem.

O osobliwości nauczania

W Związku Radzieckim wiele uwagi poświęcono patriotycznej edukacji młodzieży na przykładzie bohaterskich rówieśników. Każdy sowiecki uczeń mógłby, jak mówią, nazwać co najmniej dziesięć nazwisk pionierów bohaterów (Valya Kotik, Lenya Golikov, Zina Portnova itd.) I szczegółowo opowiedzieć o ich wyczynach. Po upadku Związku Radzieckiego wiele się zmieniło: zarówno poglądy na poszczególne wydarzenia, jak i metody nauczania, a sama organizacja Pioneer nie zrobiła tego. Prawdopodobnie pewna reorganizacja poglądów była naprawdę potrzebna.

Na przykład Pavlik Morozov – kim on jest, bo on jest bohaterem? Czy zdrajca do własnej rodziny? Albo po prostu srogi, nierozsądny chłopak, uwikłany w trudne gry dla dorosłych?

Mówiąc, że dzieciństwo jest nie tylko beztroski, potrzebują uczniów. Ważne jest, aby powiedzieć, że były takie dzieci – pracownicy z tyłu, których wkład w wspólne zwycięstwo nad wrogiem jest niezrównoważony z ich małym wiekiem i jest naprawdę ogromny. Jeśli ta lekcja w historii nie jest dobrze zrozumiana, nadal będzie wiele zagniewanych młodych morderców, którzy nadużywają i oszukują starszych. A potem dorośli dorośli od nich, wyrzucając starych weteranów za ich tanie przywileje.

Nawiasem mówiąc, o korzyściach

W ZSRR cywile, działające szokująco w czasie wojny z tyłu, zostały powołane w inny sposób – weterani wojny (ci, którzy wzięli udział w walkach, nazywali się uczestnikami Drugiej Wojny Światowej). Pod koniec lat osiemdziesiątych całkowita liczba uczestników i weteranów wojny zmniejszyła się tak bardzo, że różnica w przywilejach przypisanych do jednej lub drugiej kategorii stopniowo spadała "na nic". W 1985 r. Zostali wymienieni weterani wojenni i byli partyzanci, którzy walczyli na okupowanych terytoriach. Podobnie jak bezpośredni uczestnicy II wojny światowej, robotnicy z tyłu cieszyli się pewnymi i znacznymi przywilejami. Lista tych świadczeń i procedura ich uzyskania były takie same dla wszystkich republik USSR.

A co wtedy?

Po upadku Związku Radzieckiego każda z byłych republik sama sformułowała swoją postawę wobec weteranów, podjęła decyzję o przywilejach, jakie ci ludzie zawdzięczali. Najgorzej ze wszystkich, ci weterani wojny musieli skończyć się w krajach bałtyckich. Nie tylko stracili wszystkie dostępne świadczenia – nowe władze nazywane były najeźdźcami radzieckich żołnierzy, a niektóre z nich nawet w obliczu ścigania. W większości innych republik, nikt nie kwestionował bohaterstwa weteranów, ale ich poziom życia został znacznie zredukowany. Inflacja, rosnące ceny i czynsze, problemy z opieką medyczną – to wszystko poważnie wpłynęło na dobre samopoczucie i rzeczywiste możliwości osób starszych.

I jak to jest w Rosji?

W Rosji największe osiągnięcia sowieckich żołnierzy (robotników z tyłu) są nie tylko kwestionowane, ale wręcz przeciwnie, z roku na rok coraz wyraźniej podkreśla się ich bohaterskie czyny, a zwycięstwo nad faszyzmem coraz bardziej podkreśla się za każdym razem. Ale nie zapomniałeś za tym obfitością pięknych słów i świętych pozdrowień tych, którzy w rzeczywistości winni to zwycięstwo?

Niewiele nowych uczestników frontu pracy jest urażonych. Chociaż formalnie definicja weteranów wojennych w ustawodawstwie rosyjskim jest zastrzeżona dla wszystkich, którzy wygenerowali zwycięstwo, ale pojęcie "pracowników z tyłu" pojawiło się w 2000 r., Przywileje tego ostatniego znacznie się zwężały. Zniknęło w szczególności znaczne uzupełnienie emerytury, jak również świadczenia w opiece medycznej i zakupie leków.

Niewątpliwie byłoby powiedzieć, że w Rosji w ogóle nie interesują się tymi ludźmi – mają prawo do pewnych płatności i innych przywilejów. Ale znaczna część świadczeń nie pochodzi z budżetu federalnego, ale z budżetu gminy i jego możliwości w różnych regionach może się znacznie różnić. A płatności dla weteranów nie są zbyt wielkie. Heroiczna praca może być określona bardziej kosztownie – kraj ten ledwo zubożałoby się z kraju!

Z wspomnień

Historycy i historycy miejscowi rzadko, ale pamiętajcie tych ludzi. Rozmawiają z nimi, pytają o czas w życiu nie łatwo, publikują wspomnienia z wojny. Co weteranowie z tyłu mówią?

Dziesiątki batalionów robotniczych pracowały nad podejściem do linii obronnych Stalingradu. Uczestnik jednego z nich, A.V. Osadchaya, wspomniał, jak ona i jej przyjaciele musieli pracować w trudnych warunkach, posiekać mrożone grunty, konstruując rowery przeciwczołowe. Z zimnego i złego odżywiania młode ciała zamarzły, pokryte ropniami. Musiał tam nocować, w ponurych kopalniach, a rano znowu do pracy, bo nie było wystarczająco dużo pracowników. Inny uczestnik, MP Uskova, powiedział, że robotnicy z tyłu, w warunkach zaciętej zimy Stalingrad, umył ręce we krwi, kopali rowki i oczyszczali tory kolejowe z śniegu.

Tysiące takich wspomnień można usłyszeć. Znaczenie tego, co ci ludzie robi, jest trudne do przecenienia, jak niemożliwe jest wyobrażenie całego ciężaru doświadczeń, które przetrwały. W Samarze w 1996 r. Wzniesiono pomnik "Pracowników nieletnich służb tylnych w latach 1941-1945". Wdzięczny Samara ". W tym mieście, które w latach wojennych było jednym z głównych kuźni w kraju, dobrze zdaje sobie sprawę ze wkładu, jaki zwykłe dzieci do wspólnego puli zwycięstwa.

Wnioski

Kiedy tylko pracownicy społeczni pamiętają o starszych, a nawet tych zmuszonych, jest to bardzo obraźliwe. Starość nie jest pauzą przed śmiercią, ale nieuniknionym etapem życia i powinna żyć w pełni i godnie. Starsi ludzie zrobili wiele dla pomyślności społeczeństwa, młode pokolenia, które dużo należało, a przyzwoite osoby nadal starają się dać swoje długów.

Jednym z ważnych kryteriów oceny stanu jest to, czy starcy są w nim dobrzy. Niestety, ani Rosja, ani jej sąsiedzi – kraje radzieckiej sowieckiej przestrzeni – nie mogą pochwalić się szczególną troską starszego pokolenia. Jak widać, nie jest zbyt zepsute i ta kategoria emerytów – robotnicy z tyłu. A wobec nich obojętność i obojętność jest po prostu przestępstwem.