Rosyjscy poeci 20. wieku. poeci Kreatywność wiekowe 19-20

Wielki rosyjski pisarz Maksym Gorki powiedział, że „w literaturze 19 wieku przedstawiono wielkie impulsy ducha, umysłu i serca prawdziwego artysty.” Znajduje to odzwierciedlenie w dziełach pisarzy 20. wieku. Po rewolucji 1905 roku, I wojny światowej i wojny domowej, świat zaczął się rozpadać podobne. Było dysonans społeczny, a zadanie, aby powrócić wszystkie były nabiera literaturze. W Rosji zaczął się obudzić niezależnego myślenia filozoficznego pojawiły się nowe trendy w sztuce, pisarzy i poetów 20. wieku zawyżone wartości i odrzucili starą moralność.

Co to jest literatura na przełomie XIX i XX wieku?

W miejsce klasycyzm w sztuce przyszedł modernizm, który może być podzielony na kilka oddziałów: symbolizm, Akmeizm, futuryzm, imagizm. I w dalszym ciągu rozwijać się realizm, w którym wewnętrzny świat przedstawiony zgodnie z jego sytuacji społecznej; socrealizm nie pozwalają krytykę władz, więc autorzy w swojej pracy nie próbuje podnieść kwestie polityczne. Podczas złotej ery srebra, a następnie z ich śmiałych pomysłów i różnorodnych tematów. poetów 20. wieku wiersze zostały napisane zgodnie z pewnym przebiegu i stylu: za pisanie Majakowskiego charakteryzuje się drabiną, na Khlebnikov – jego licznych occasionalisms dla Severianin – Unusual rymu.

Od futuryzmu do socrealizmu

W symbolice poety skupia się na pewnym symbolem, podpowiedź, więc sens pracy może być wielowartościowy. Głównymi przedstawicielami byli Zinaida Gippius, Alexander Blok, Dmitrij Mereżkowski. Są w ciągłym poszukiwaniu wiecznych ideałów, odnosząc się do mistycyzmu. W 1910 roku kryzys symboliki – wszystkie pomysły zostały już zdemontowane, a czytelnik nie znajdzie nic nowego w wierszach.

Futuryzm całkowicie negować dawne tradycje. W tłumaczeniu, termin oznacza „The Art of the future”, autorzy przyciągnęły publiczność szokujące, niegrzeczny i klarowność. Wiersze tego trendu – Władimir Majakowski i Osip Mandelsztam – charakteryzujące się oryginalnym składzie i wyrażenie okazjonalne (słowa autora).

Socrealizm to zadanie umieścić pracowników oświaty w duchu socjalizmu. Pisarze wcielił się w szczególnej sytuacji w społeczeństwie rewolucyjnym rozwoju. Poeci wyróżniał się zwłaszcza Marina Cwietajewa, i powieściopisarzy – Maxim Gorky, Michaił Szołochow, Jewgienij Zamiatin.

Od słowa do novokrestyanskoy Akmeizm

Imagizm pojawiły się w Rosji w pierwszych latach po rewolucji. Pomimo tego, Sergey Esenin i Anatolij Mariengof nie odzwierciedlenie w twórczości idei społecznych i politycznych. Przedstawiciele tego nurtu twierdził, że wiersz powinien być w kształcie, więc nie skąpić na metafor, epitetów i innych środków artystycznego wyrazu.

teksty przedstawicieli novokrestyanskoy zaapelował do swoich dziełach do tradycji ludowej, podziwialiśmy wiejskiego życia. Taki był rosyjski poeta 20. wieku Sergey Esenin. Jego poezja – czysta i szczera, a autor opisuje w nich ludzką naturę i prostego szczęścia, nawiązując do tradycji Aleksandra Puszkina i Michaił Lermontow. Po rewolucji 1917 roku został zastąpiony przez krótkotrwały zachwyt rozczarowanie.

Określenie „Akmeizm” oznacza „nadszedł czas, aby kwitnąć.” Poeci z 20. wieku, Nikolai Gumilev, Anna Achmatowa, Osip Mandelsztam i Sergey Gorodecki w swojej pracy z powrotem do przeszłości, a Rosja z zadowoleniem radosną kontemplację życia, jasność myśli, prostoty i zwięzłości. Wydawali się wycofać z trudnościami, delikatnie płynął w dół rzeki, mówiąc, że jest niemożliwe, by poznać niepoznawalne.

Filozoficzne i psychologiczne bogactwo poezji Bunin za

Ivan był poeta mieszkający na skrzyżowaniu dwóch epok, więc w jego pracach widoczne pewne doświadczenia związane z początkiem dzisiejszych czasach jednak, kontynuował tradycję Puszkina. W wierszu „Evening”, on przynosi czytelnikowi ideę, że szczęście nie jest w dobra materialne, lecz w człowieku: „Widzę, słyszę, szczęśliwy – wszystko we mnie.” W innych pracach, liryczny bohater pozwala sobie myśleć o przemijaniu życia, staje się powodem do smutku.

Bunin jest zaangażowany w pisanie działalność w Rosji i za granicą, które po rewolucji wysłał wielu poetów na początku 20 wieku. W Paryżu, czuje się obco – „ptak ma gniazdo, zwierzę zjada dziurę”, a jego ojczyzna, stracił. Bunin jest jego zbawienie w talent otrzymał Nagrodę Nobla w 1933 roku, aw Rosji jest on uważany za wroga ludu, ale nie przestawaj pisać.

Zmysłowa autor tekstów, poeta i kicker

Siergiej Jesienin był Imagist a nie tworzyć nowe warunki i podnieść martwe słowa zamykając je w jasnych obrazów poetyckich. Ze szkoły, Zasłynął łotrów i przeprowadza go przez jakość całego swojego życia, był frequenter tawern, słynne romanse. Niemniej był namiętnie lubiący ojczyzny: „Będę śpiewał z całego bycia poetą szósta ziemi z nazwami krótkie” Rus „- wielu poetów 20. wieku podzielił swój podziw dla ojczyzny. Filozoficznych tekstów Esenina odsłania problem ludzkiej egzystencji po 1917 poeta złudzeń. rewolucja, bo zamiast długo oczekiwanego życia raj stał się jak cholera.

Noc, ulica, lampa, apteka …

Alexander Blok – najbardziej genialny rosyjski poeta z 20 wieku, który pisał w „symboliki”. Interesujące jest to, aby obserwować, jak z kolekcji w zbiorach jest ewolucja wizerunku kobiety: od Pięknej Pani do namiętnej Carmen. Jeśli w pierwszym roku przebóstwia przedmiot swej miłości, prawdą jest, że nie śmie szkalować, później dziewczęta zdają się go bardziej przyziemnych stworzeń. Przez wspaniałego świata romantyzmu, odnajduje sens, przeżywa trudności w życiu, on odpowiada w swoich wierszach dotyczących wydarzeń o znaczeniu publicznym. W wierszu „Dwunastu”, on przekazuje ideę, że rewolucja – nie jest koniec świata, a jego głównym celem jest zniszczenie starej i stworzenie nowego świata. Czytelnicy pamiętają Bloku jako autor poematu „Noc, ulica, lampy, apteka …”, w którym zastanawia się nad sensem życia.

Dwa pisarek

Filozofowie i poeci 20. wieku były w większości mężczyźni, a ich talent objawił ze względu na tzw Muz. Kobiety pracował się pod wpływem własnego nastroju, a najwybitniejsi poetesses Srebrny Wiek byli Anna Achmatowa i Marina Cwietajewa. Pierwszym była żoną Nikolaya Gumileva, a ich związek urodził się słynny historyk Lew Gumilow. Anna Achmatowa nie wykazują zainteresowania wykwintne zwrotek – jej wiersze nie mogą być ustawione na muzyce, środkiem artystycznego wyrazu były rzadkie. Przewaga żółto-szary w opisie, ubogich i co szkodzi tematów sugerują czytelników pragnienie i pozwolić, aby odsłonić prawdziwy nastrój poety, przeżył strzelaninę męża.

Losy Mariny Tsvetaevoy tragiczne. Ukończyła samobójstwa, a dwa miesiące po jej śmierci, został zastrzelony przez męża Siergiej Efron. Czytelnicy zawsze pamiętał małego blondynka, związane z charakterem więzi krwi. Bardzo często w swojej pracy wyróżniona jagody jarzębiny, które na zawsze weszły do heraldyki jej poezji: „Czerwona szczotka góra jesion rozświetlił spadających liści urodziłem …”

Niezwykłe wiersze poetów wieku 19-20?

W nowych mistrzów wiecznych pióra i słowa zatwierdzonym nowych form i tematów jego twórczości. Pozostają istotne, komunikat wiersza do innych poetów i przyjaciół. Imagist Wadim Szerszeniewicz zaskoczony jego pracy „tosty”. On nie stawia w nim jeden znak interpunkcyjny nie pozostawia luki między słowami, ale jego oryginalność leży gdzie indziej: patrząc na tekst oczach linii w ciągu, to może być postrzegane jako wyróżniać się wśród innych słów, niektóre litery tworzące wiadomość: Walerij Briusow od autora ,

vsemykakbudtonarolikah

sValitsyalegkonoseychas

mchAtsyaiveselOiskolko

damLorniruyutoTmennonas

nashgErBukrashenlikorami

imydeRzkiedushAsshiprom

ischemYugIyulyavoVsomformu

mchaSiloYuotkryToklipper

znOynoznaemchtOvseyunoshi

iVsepochtigovoRyubezusye

UtverzhdayaetochAshkupunsha

pomsradostyuzabryusova

poeci kreatywności 20. wieku jest uderzające w jego oryginalności. Władimir Majakowski przypomniał również za to, że stworzył nową formę wers – „drabinie” Poeta pisał wiersze na każdą okazję, ale niewiele mówi o miłości; To badano jako niezrównanego klasycznych, drukowanych milionów publiczność zakochała się w jego skandaliczne i innowacji.