Władimir Majakowski. „Oda do rewolucji”

Największym wydarzeniem w historii dwudziestowiecznej Rosji, radykalnie zmienił jej życie, nie mógł znaleźć swoje odzwierciedlenie w pracach w jakikolwiek sposób znaczących artystów, którzy mieszkali w tej kluczowej epoki. Ale dla niektórych z nich, ten temat stał się dominujący.

rewolucja piosenkarz

Wiele kultura ma własny ugruntowany wizerunek w świadomości publicznej. Zgodnie z tradycją, utworzonego w okresie radzieckim, poeta Władimir Majakowski nazwa jest nierozerwalnie związana z obrazem rewolucji rosyjskiej. I są bardzo dobre powody takiej relacji. Autor poematu „Ody do rewolucji” dał jej śpiewanie całe moje dorosłe życie. Zrobił tak gwałtownie i entuzjastycznie. I w przeciwieństwie do wielu swoich kolegów w warsztacie literackim, Majakowski myśli. Utworzenie, wyszedł z jego pióra, pochodzi z serca. Został on napisany z talentem, a także wszystko, co stworzył Majakowski. „Oda do rewolucji” – jednym z jego wczesnych prac. Ale to nie jest uczniostwie, poeta objawia się w nim jak już ustalono mistrz. Ma swój styl, swoje obrazy i jego ekspresję.

Widziałem Majakowski? „Oda do rewolucji” – horror czy radości?

Ten wiersz został napisany w 1918 roku na korku rewolucyjnych wydarzeń. Tylko wydaje się wyraźnie entuzjastycznie na pierwszy rzut oka. Tak, poeta z całego serca otrzymuje dokonanego rewolucję. Jej nieuchronność, czuł, i tak wcześnie, jak przewidział to pierwsza z jego literackich eksperymentów. Ale nawet pobieżna analiza wiersza Majakowskiego „Ody do rewolucji” nie pozwala na ignorowanie rażącą sprzeczność, że widzi autor w wir wydarzeń. Wielkościowe twórczej transformacji świata podkreślają jedynie pozornie zupełnie nieistotnego przymiotnika, który nagradza trwa rewolucja Majakowski – „zwierzę”, „Baby”, „tani”, ale w tym samym czasie, nie ma wątpliwości, „wielki”. Entuzjazm dla procesu narodzin nowego świata, w żaden sposób nie anuluje te okropności i obrzydliwości, które w tym przypadku stało. Czytając Majakowski, trudno nie przypomnieć słynne powiedzenie Lenina, że „rewolucje nie są dokonywane w białych rękawiczkach”. Lenin wiedział, co miał na myśli. I tak wiem, co pisać. Jego obrazy nie wyciągnął z romantycznych marzeń, ale z otaczającej rzeczywistości.

Władimir Majakowski, „Oda do rewolucji.” Analiza stylistyczne osobliwości

Pierwszą rzeczą, która przyciąga uwagę jest produktem, – obdarty rytm i poetyckie, jak, chaotyczny strumień obrazów. To właśnie w takich konstrukcjach kompozytowych nie chaos lub przypadkowości. Wszystko, co przechodzi przed okiem umysłu, harmonijnie podporządkowane poetyckiej logiki. Wiersz ten dobrze ilustruje to, co stało się znanym wcześnie Majakowski. „Oda do rewolucji” – jeden z jej produktów oprogramowania. Uważa się, że wiele z charakterystycznych urządzeń stylistycznych Majakowski zapożyczonych z europejskich poetów futurystycznych wieku. Ale nawet jeśli zgodzimy się z tym stwierdzeniem, nie możemy dać mu, że w rzeczywistości z jakiegoś wirtuoza blask Ten zestaw zapożyczonych cech stosowanych w poezji rosyjskiej. Przed wizytą jej Majakowski taka synteza wydawało się niemożliwe.

Od futuryzmu do socrealizmu

Czy tylko o wydarzeniach z 1917 roku, napisał w swojej pracy Majakowskiego? „Oda do rewolucji”, daje nam podstawę do szerszej interpretacji wiersza. W nim jest oczywistym filozoficzny sens. Mówi nam o zmianach w społeczeństwie i na koszt tych zmian. Czytanie dzieł poety, to łatwo zauważyć, prosty fakt, że tak nie pisał praktycznie nikt. W literaturze rosyjskiej Władimir Majakowski – poeta-innowator i rewolucyjnego poety. Jego system obrazowania poetyckiego myślenia i środki wyrazu zostały otwarte główne ścieżki rozwoju nie tylko dla poezji rosyjskiej XX wieku, ale także dla wielu estetycznych sferach związanych bezpośrednio z nią nie. Pod wpływem twórczości Majakowskiego łatwo prześledzić i występującymi w wielu dziełach sztuki, od malarstwa i rysunku do kina włącznie. Nawet kiedy w latach trzydziestych reżimu sowieckiego z gorącym żelazem wypalić wszystko, co odbiega od ogólnej linii partii, w tym futuryzmu i wszystkich innych „izmów”, wartość twórczego dziedzictwa Majakowskiego nikt nie może być kwestionowana. To nadana klasykę socrealizmu. Poeta nie mógł nic zrobić w tej protestu z powodu braku w tym świecie.

Śmierć poety

Wiele razy jest powiedziane, że „rewolucja pożera własne dzieci.” To, co stało się z Majakowskiego. Trudno jest znaleźć innego twórcy, którzy tak bezinteresownie poświęcił się jednego tematu „natrafienia na gardle swego utworu.” „Oda do rewolucji” nie był jedynym dziełem poety o niej. Ale po zwycięstwie powstania Majakowski był całkowicie nieodpowiednie i niestosowne nowy rząd. Podsumował swoje życie za pomocą jednego pocisku.