Beriya Lavrentiy Palych: silna osobowość w historii Związku Radzieckiego

Osobowość jest bardzo sprzeczne i niejednoznaczne w historii ZSRR Ławrientij Beria. Jego biografia nabył mity i legendy, a wiele się okaże. Żył '54 wyjechał daleko politykiem.

Urodził się w rodzinie chłopskiej w 1899 na terytorium współczesnej Abchazji. Dzięki staraniom rodziców studiował w wyższej szkole podstawowej Suchumi, a następnie wyjechał do Baku i poszedł do połowy mechaniki konstrukcji i szkół technicznych.

Już w 1915 roku, w okresie studiów, Beriya Lavrentiy Palych działał w podziemnym kręgu marksistowskiej, aw kolejnych latach był w różnych pozycjach i służył rozkaz bolszewickiej na Kaukazie. Jednym z głównych obszarów pracy kontrwywiadu był w Baku podczas okupacji tureckiej.

Jednocześnie Beriya Lavrentiy Palych poszedł na studia w szkole, a ukończył w 1919 roku. A w 1917 roku, odwiedził rumuńskiego przodu.

W 1920, aktywny w organach bezpieczeństwa państwa Azerbejdżanu i Gruzji. Tutaj, w różnych okresach pełnił dość duże pozycje i stanowiska kierownicze. W tym okresie brał udział w tłumieniu powstania w mienszewików w Gruzji, podczas której potem trafił na Order Czerwonego Sztandaru z ZSRR.

W latach trzydziestych, Beriya Lavrentiy Palych przeniesiony do pracy partyjnej. Od 1932 roku pełnił funkcję pierwszego sekretarza Komitetu Wojewódzkiego Zakaukazia i Partii Komunistycznej (bolszewików) z Gruzji. W 1937 roku, w okresie masowego terroru, brał udział w represjach wielu pracowników partyjnych swojego kraju i Armenii, którzy zostali oskarżeni o spiskowanie w celu odłączenia Kaukaz ze Związku Radzieckiego.

W 1938 roku, po raz pierwszy został członkiem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR i Komisarza Ludowego Spraw Wewnętrznych został wyznaczony na koniec roku. Kiedy nastąpił gwałtowny zmniejszenie skali represji, jak również wiele amnestii i zwolniony. Jednak dla niektórych dokumentach w 1940 roku pod jego rozkazy były wykonywane polskich jeńców wojennych na terytorium Ukrainy i Białorusi. Ponadto, jako komisarza spraw wewnętrznych i szef Państwowego Bezpieczeństwa Beriya Lavrentiy palych doprowadziły masowe deportacje przedstawicieli różnych narodów, które odbyły się w latach 40. Tak więc, pod jego kierownictwem została przesiedlona Czeczenów Inguska, meschetyƒskich Turków, Kurdów, Khemshins.

W latach powojennych Beria został wyznaczony do prowadzenia projektu na utworzenie sowieckiej broni nuklearnej. Po udanym teście bomby atomowej na Semipalatinsk w 1949 roku otrzymał Nagrodę Stalina.

W 1953 roku, po śmierci Stalina, został szefem nowo utworzonego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych oraz Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwowego dołączonym do niego, dodatkowo, pierwszy zastępca przewodniczącego Rady Unii Ministrów. Pozycja i wpływ Beria stał się jednym z głównych pretendentów do stanowiska głowy państwa.

Jako szef agencji ścigania, Ławrientij Beria starał się wzmocnić swoją pozycję. Już w ciągu pierwszych kilku miesięcy po śmierci Stalina, wielu przypadkach zostały zweryfikowane, w tym znany przypadek „lekarzy” jest również głównym amnestia została przeprowadzona.

W czerwcu 1953 roku, na posiedzeniu Rady Ministrów ZSRR Chruszczowa, Beria oskarżony o zdradę, przy czym ten ostatni został zatrzymany przez grupę pod przewodnictwem marszałków Żukowa i zatrzymany. 23 grudnia 1953 roku został zastrzelony.