humanizacja kształcenia: Pojęcie i istota

W tej chwili firma jest w krytycznym etapie rozwoju, charakteryzującej przeszacowania wartości podstawowych i pokonywanie przeszkód , które utrudniają przodu. Osobowość ludzka dochodzi do głosu. Dlatego humanizacja edukacji jest koniecznością i jest podstawową zasadą, która odzwierciedla bieżące trendy społeczne kształcenia i wychowania młodego pokolenia. Tylko osoba, która wie, jak być wydajne, aby utworzyć, aby móc znaleźć godne miejsce w społeczeństwie.

Humanizacja edukacji wymaga łączenia kulturowego społecznej i moralnej, zawodowej i ogólnego rozwoju indywidualnego studenta. Jest to możliwe tylko po będą sprawdzane i starannie wybrane cele, technologie i treści kształcenia. Te dwa składniki tego procesu. Jeden z nich – jest zaspokojenie podstawowych potrzeb dzieci, tworząc najbardziej korzystne pod każdym względem warunków dla ich rozwoju. Aby to zrobić, ważne jest, aby nauczyciele uwzględniają osoby, wieku i indywidualnych cech uczniów.

Równie ważne jest, aby być w stanie ukazać dzieciom, aby wypełnić swój wolny czas pełnej treści. Można to zrobić poprzez zapoznanie uczniów z kulturą, ujawnienie ich potencjału twórczego. Pod wieloma względami ten punkt przyczynić GEF drugiej generacji, nie tak dawno temu wprowadzono we wszystkich instytucjach edukacyjnych. Priorytetem w treningu staje się nową osobą edukacja myślenie zna i wie, jak wykorzystać swoją wiedzę w praktyce.

Humanizacja edukacji – jest integralną i ważną częścią edukacji moralności u dzieci. Rozwój osobisty jednostki zależy w dużej mierze na twórczej kierunku procesu uczenia się. Jest to jeden z fundamentów indywidualnej kreatywności nauczyciela do ucznia, który obejmuje zaangażowanie działalności edukacyjnej. W ten sposób uczeń może czuć dumę wiedząc swój wzrost w edukacji, osiągnięcie określonych celów.

Dziś nie tylko musi dać studentom ogólnej wiedzy naukowej lub zawodowej, ale także pozwoli mu zawładnąć ludzką kulturę, która jest podstawą wszechstronnego rozwoju jednostki, z uwzględnieniem jego potrzeb i warunków środowiskowych (w tym, między innymi, zasoby ludzkie i zasoby materialne szkolenia). Humanizacja edukacji wiąże się z profesjonalnego i etycznego wzajemnej odpowiedzialności. Innymi słowy, wszyscy uczestnicy procesu edukacyjnego muszą być gotowi wziąć odpowiedzialność za problemy innych, gdy zajdzie taka potrzeba. Wymaga to wysokiego samoorganizacji spotkań wewnętrznych, w którym dana osoba nie pójdzie na temat panujących warunkach procesu pedagogicznego, a może sam je tworzyć, rozwijać własną strategię poprawy.

Należy zauważyć, że rozwój umysłowy dziecka odbywa się w rozwoju ich kultury ludzkiej. Tutaj głównym mentorem działa jako osoba dorosła. Konieczne jest zatem systematyczne oddziaływanie pedagogiczne na studenta, w wyniku którego został wysłany na drogę rozwoju nowej wiedzy, a także przynieść jej pozytywne cechy osobiste.

Do humanizacja edukacji odbyła się nie tylko w teorii, ale również w praktyce, konieczne jest zorganizowanie działań dzieci i zarządzać nimi, jednocześnie zapewniając lepsze warunki dla możliwego rozwoju w tych szczególnych cech. Przy opracowywaniu programu uwzględnia charakterystykę wiekowych uczniów, a od indywidualnych potrzeb zapamiętać sobie nauczyciela – w klasie oraz w zajęciach pozalekcyjnych.