Larisa Ogudalova i Katerina Kabanova: doświadczenie porównawcze

Katerina i Larissa Ogudalova są głównymi bohaterkami dwóch sławnych sztuk AN Ostrovsky'ego "Burza" (1859) i "Dowry" (1878). Prace są oddzielone od dziewiętnastu lat, ale w tych dramatach można znaleźć wiele wspólnego.

Dwie bohaterki – podobny los

Akcja odbywa się w małym, prowincjonalnym miasteczku, w środowisku kupiecko-filistynnym, drugorzędnych – przedstawiciele tzw. Trzeciego majątku. Rekonstrukcja życia codziennego zajmuje centralne miejsce w historii, służące jako tło dla konkretyzacji i rozwoju wizerunków aktorów oraz stworzenie ostrego kontrastu między Larisą Ogudalową i Katerina z jednej strony a środowiskiem z drugiej strony. Charakterystyka Larissa Ogudalova i porównanie bohaterki z Katerina Kabanova są przedmiotem tego przeglądu.

Wspólne cechy postaci Larissa i Catherine

Obrazy bohaterki mają wiele wspólnego. Dziewczynki nie pasują do świata kupiec-filistyń, pomimo tego, że urodzili się, dorastali i wykształceni w tej dziedzinie. Zarówno marzenie o wolności, jak io miłej szczęśliwej miłości są w każdym razie sprzeczne z normami, zasadami i przepisami, które towarzyszą ich rodzinom, znajomymi, a także mieszkańcom miasta. Oboje są nieszczęśliwi w miłości: Katerina cierpiała w rodzinie Tikhana Kabanova, a smarowanie Larissy z Karandyjeszem zakończyło się tragedią. Nie miał związku z dziewczyną i Paratovem: ten ostatni, choć nie był obojętny, stwierdził, że bardziej opłaca się poślubić bogatą narzeczoną. Oboje doświadczali tych wstrząsów mocno: dla delikatnych, delikatnych i miękkich natur, było to zbyt ciężki cios.

Protestuj bohaterki przeciwko patriarchalnemu życiu

Każdy na swój sposób protestuje przeciw patriarchalnemu sposobie: Larissa Ogudalova stara się z całą siłą oprzeć się starania matki, Haritę Ignatyevny, a zyskiem jest poślubić ją bogatym i wpływowym pannie młodym. Katerina oświadcza, że nie akceptuje stylu życia, który prowadzi w domu swojej teściowej, Kabanovej. Jednocześnie należy zauważyć, że Katerina jest bardziej zdecydowana i odważnie wyrażająca swoje stanowisko niż Larissa: w zasadzie nie może się dogadać w nowej sytuacji, w której znalazła się po swoim małżeństwie. W rodzinie męża wszystko wydaje się jej obce, a nawet przed fatalnym spotkaniem z Borisem, oświadcza Varwrze, że nic jej nie obchodzi w rodzinie męża. Protest Larissy okazał się tylko wtedy, gdy poważnie zainteresowała się Siergiejem Siergiejem Paratowem: dziewczyna niespodziewanie wykazuje takie cechy charakteru, które – jak się wydaje – nie mogło być podejrzane w tej wykształconej młodej damy. Jednak według pierwszych replik bohaterki czytelnik może ocenić swój silny temperament: mówi raczej ostro o swoim narzeczonym Karandyszewie i mówi mu bezpośrednio, że traci w porównaniu z Paratowem.

Charakter Larissa

Larissa Ogudalova, bezdomna kobieta, jest bardzo dumna: na przykład wstydzi się siebie i swojej matki, bo nędzna forma życia, którą zmuszeni są prowadzić, catering dla bogatych gości, którzy są w dole ich domu, aby spojrzeć na piękną, ale ubogą oblubienicę. Niemniej jednak, Larissa toleruje te partie pomimo wielokrotnych skandali w domu, które natychmiast stają się znane całemu miastu. Jednakże, kiedy jej uczucia zostały dotykane, bohaterka zignorowała wszystkie konwencje i uciekła po Paratovie w dniu jego odejścia z Bryakhimov (który nawiasem mówiąc, jak Kalinov, znajduje się nad brzegiem Wołgi). Po powrocie do domu bohaterka nadal żyje dobrze znanym życiem, a nawet zgadza się poślubić Karandyszewa – małżeństwo nierówne we wszystkich aspektach. Gdyby na scenie pojawił się ponownie Paratov, najprawdopodobniej Larissa stanie się Panią Karandyshevą, pójdzie z mężem do wioski, a może na jakiś czas, w łonie natury znajdzie siłę, która nadal będzie prowadzić tradycyjną egzystencję.

Charakter Catherine

Jednak taki scenariusz jest trudny do zaakceptowania w odniesieniu do Kateriny: jest mało prawdopodobne, aby ta ostatnia pogodzić się z taką egzystencją. Aby scharakteryzować Larissa Ogudalova, należy dodać, że bohaterka jest bardzo samowystarczalna: po raz pierwszy na scenie ogranicza się do kilku wskazówek, a Katerina od samego początku wspiera siostrę męża Varvara. Chętnie dzieli się wspomnieniami z dzieciństwa, przyznaje, jak trudne jest to dla niej w nowym środowisku. Biorąc pod uwagę to, co zostało powiedziane, warto porównać obrazy bohaterek z Tatianą Lariną, z którą na pierwszy rzut oka można znaleźć wiele wspólnego: wszystkie trzy wyróżnia impulsywność i niedostrzeganie postrzegania otaczającego ich świata. Jednak zarówno Katerina, jak i Larissa są zbyt oderwane od rzeczywistości: żyją tak, jakby we śnie, i, jak się wydaje, są zawsze w jakimś wewnętrznym świecie.

Porównanie Larissa i Catherine

Zna niewłaściwy powód powiedział, że w Larisa "nie ma niczego zwyczajnego", że przypomina "eter". Być może jest to najlepsza cecha Larissa Ogudalova: dziewczyna jest ciągle rozproszona i pozostaje zaskakująco obojętna na wszystko wokół niej, a tylko od czasu do czasu łamie pewne notatki, które zdradzają jej niechęć do drobnomieszczańskiego stylu życia. To niesamowite, że w ogóle nie wyraża swojej miłości, a przynajmniej miłości do własnej matki. Oczywiście, z moralnego punktu widzenia, portret Harity Ignatyevna jest daleki od ideału, ale ta kobieta przede wszystkim troszczy się o córkę, boi się jej losu i, oczywiście, zasługuje na jakiś szacunek. Larissa daje wrażenie młodej damy wyobcowanej z życia: jej obraz jest, jak się mówi, odcięty i rozwiedziony z gleby historycznej i społecznej. Pod tym względem Katerina jest bardziej realistyczna: reaguje żywo i ostro na to, co się wokół niej dzieje; Żyje pełnokrwistym, nasyconym, choć bardziej tragicznym życiem. Jednak obraz Kateriny jest nieco wyidealizowany, pomimo dość rozpoznawalnych cech.

Porównanie bohaterów z Tatyaną Lariną

Tatyana Larina nie jest taka – jest mocno przywiązana do swojego rodzinnego kąta w wiosce, która mówi do Evgeny w finale powieści. Bohaterka Puszkina stoi mocno na ziemi, co daje moralną siłę, aby wytrzymać próby, które spadły na jego los. Dlatego powoduje to szacunek, a Larissa i Katerina są współczuciem i litością. Niewątpliwie kompozycja "Larissa Ogudalova" powinna wyznaczyć paralelę między jej dramatem, tragedią Katerina Kabanova i opowieścią Tatyany Lariny.