Krzywa Lorenz i jego rola w gospodarce

Krzywa Lorenza to wykres, który pokazuje, w jakim stopniu istniejące w społeczeństwie nierówność podziału dochodów przemysłu i bogactwa.

Pod koniec 19 wieku – na początku 20 wieku, nierówność dochodów była przedmiotem badań wielu czołowych ekonomistów w Europie Zachodniej i Ameryce. Głównym problemem badania była ocena skuteczności i rzetelności dystrybucji bogactwa i dochodów, panujących w gospodarce rynkowej. W 1905 Maks Lorents, amerykański statystyk, opracowała własną metodę oceny dystrybucji dochodów, który stał się znany jako „krzywa Lorenza”.

Na wykresie na osi x oznacza udział populacji jako udział procentowy w całkowitej ilości, a na osi pionowej – udział wpływów jako procent całkowitej przychodów. Wykres pokazuje, że w społeczeństwie nie zawsze są dysproporcje w dochodach. Na przykład, pierwszy 20% populacji otrzymują jedynie 5% przychodów, 30% populacji – 10% dochodów, 50% – 25% dochodów, i tak dalej. Krzywa Lorenz przedstawia udział dochodu przypisanego do różnych grup ludności, tworzą rozmiar powstałej dochodów.

W tym przypadku, jeśli obserwuje się społeczeństwa równomiernego rozkładu dochodów, a krzywa będzie linią prostą (dwusiecznej kąta między osią odciętych oraz osi rzędnych). Linia ta nazywana jest absolutna równość. Absolutna równość jest możliwe tylko w teorii. Linia ta pokazuje, że jakiekolwiek konkretne odsetek rodzin otrzyma odpowiedni procent dochodów. Oznacza to, że jeżeli 20%, 50%, 70% populacji otrzymają odpowiednio 20%, 50%, 70% całkowitego dochodu, podczas gdy odpowiadające im punkty znajdują się na dwusiecznej. I w tym przypadku, jeśli cały dochód stanowiły 1% populacji, to wykres jest pozycja będzie odzwierciedlone pionową linię – Bezwzględne nierówności. Zatem krzywa Lorenza pozwala porównać podział dochodów między różnymi grupami ludności lub w różnych okresach czasu.

Na podstawie wykresu wyświetlany współczynnik Giniego. W ten sposób, krzywa Lorenz i współczynnik Giniego ściśle powiązane.

Współczynnik Giniego jest wskaźnik ilościowy stopień nierówności rozkładu dochodów różnych opcji. Współczynnik został opracowany Korrado Dzhini, włoski ekonomista i demograf i statystyka.

Im mniej równomiernie rozmieszczone dochód, tym bliżej współczynnik Giniego do jedności. Jednostka odpowiada doskonalić nierówności. Zgodnie z tym, bardziej równomierny rozkład, stosunek będzie bliżej do zera. Zero odpowiada bezwzględnej równości. System wypłat transferowych i opodatkowania progresywnego może doprowadzić do linii dystrybucji absolutnej równości. Jak doświadczeń krajów rozwiniętych, z czasem w dystrybucji nierówności dochodów zmniejsza się.

Innym jednym z najczęściej używanych wskaźników podziału dochodów ludności jest współczynnik decyl. To pokazuje zależność pomiędzy średnią dochodów dziesięciu procent najbardziej płatnego ludności i dochodów średnio dziesięć procent najmniej uprzywilejowanych.

Dla rosyjskiej gospodarki transformacji lat dziewięćdziesiątych charakteryzowała się tendencją zwiększania nierówności dochodów. Pod koniec 1991 roku współczynnik decyl wynosił 5,4, w 1995 roku wzrósł do 13,4, aw 1998 – do 13,5. Współczynnik Giniego wzrósł do 0,376 w 1998 roku do 0,256 w 1991 roku zróżnicowanie dochodów, zwykle towarzyszy różnica płac między pracownikami w niektórych branżach i zawodach. Międzyzawodowy i sektorowe zróżnicowanie poziomu wynagrodzeń w gospodarce rynkowej pokazuje społecznie użyteczną aktywność, jest wyznacznikiem zatrudnienia i szkolenia.