Wiedza w filozofii – że epistemologia badanie i epistemologia

Ciekawość tego, co nas otacza, próbuje dowiedzieć się, jak skonstruować wszechświata, jak również pragnienie, aby przeniknąć do nieznanego świata zaświatach, zawsze oznaką ludzkiego umysłu. Kiedy ludzie czują coś, doświadczenie lub obserwować, co dzieje się z innymi, pochłaniają i naprawić, chcąc nie tylko poprawnie zrozumieć, jaka jest sytuacja, ale także czy jest możliwe, aby dowiedzieć się prawdy. Wiedza w filozofii jest jednym z najbardziej interesujących pytań, ponieważ filozofii stara się zracjonalizować i wyjaśnić różne procesy zachodzące w ludzkim mózgu, a mających na celu uzyskanie wiedzy.

Proces uczenia się jest bardziej skomplikowane niż tylko gromadzenie wiedzy – jest oszczędny, kulturalny i społeczny; wiąże się nie tylko racjonalne, ale intuicyjne i czuciowe mechanizmy myślenia. Dlatego znajomość filozofii jest to szczególny problem, który jest zaangażowany w specjalnej sekcji teoretycznej, zwany epistemologię czy epistemologii. Początek epistemologii jako specjalny oddział filozofii umieścić Scot Ferrier w XIX wieku. Ta filozoficzna dyscyplina bada, w jaki sposób metody i zasady nabywania wiedzy i sposób, w którym wiedza jest, jaki jest jego stosunek do świata realnego, jeśli ma żadnych granic, i jaki jest związek między tym, co się dowiedziałem, i tych, którzy wiedzą. Istnieje wiele różnych teorii wiedzy, krytykować siebie i oferuje liczne pojęcia o tym, co wiedza jest prawdziwe i rzetelne, jakie są jego poglądy i dlaczego wszyscy są w stanie dowiedzieć się o świecie i sobie.

W skrócie, filozofowie w tym obszarze obejmowały zrozumienie, dlaczego nie ma wiedzy; w jaki sposób możemy określić, że jest to wiedza o pewności i prawdy, a nie powierzchowny osąd (lub opinię) lub nawet wprowadzające w błąd; w jaki sposób ta wiedza rozwija i jakie są same metody poznania. W filozofii, w całej swojej historii, to jest bardzo ostra była kwestia tego, co ma sens dla osoby i zdobywania wiedzy ludzkości, przynosi mu szczęście lub smutek. Ale bądź co bądź, w życiu współczesnego społeczeństwa, aby uzyskać wszystkie nowa wiedza uzyskała takie znaczenie, że obecny etap rozwoju społeczeństwa jest często nazywany informacji, tym bardziej, że to informacja Wielka przestrzeń ludzkości.

Poznanie filozofii wygląda proces z natury społecznej, wartościowego. Historia uczy nas, że ludzie byli gotowi nie tylko do zdobycia nowej wiedzy, ale także w ich obronie, pomimo faktu, że bardzo często z powodu swoich przekonań mieli i nadal mają płacić ze swojego życia, wolność, oddzielenie od bliskich. Ponieważ proces ten jest podobny do innych rodzajów działalności, studiował filozofię i w taki sam sposób, jak są one napędzane przez potrzeby (pragnienie, aby zrozumieć, wyjaśnić), motywy (praktyczne lub czysto intelektualnej), celów (zdobywanie wiedzy, zrozumienia prawdy), środki (takie jak obserwacja, analizę doświadczeń, logiki intuicji, i tak dalej), a wyniki.

Jednym z głównych problemów, które są zainteresowane w myśli filozoficznej, to w jaki sposób wiedza rozwija. Filozofia początkowo ustalono, że pierwszy rodzaj wiedzy był naiwny, zwykła wiedza, która ostatecznie, w toku rozwoju kultury, rozwoju, powodując pojawienie się teoretycznymi zasadami wiedzy naukowej i myślenia. W tej filozofii rozróżnia zasad i metod odpowiedniej wiedzy i badań naukowych specjalistycznej wiedzy (filozofii nauki) filozoficznej.

Filozofowie również myślał o rolę w procesie uczenia się odgrywa sama podmiotu poznającego. Wiedza w filozofii – to nie tylko studiowanie przedmiotów i procesów, które otaczają osobę lub miejsce samo w sobie, niezależnie od niego, ale również jego życie duchowe. Poznanie, ludzie nie tylko uświadomić sobie, że studiowanie czegoś zewnętrznego, ale to, co jest badanie wpływu na niego. Ponadto, zwłaszcza w dziedzinie wiedzy ludzkiej, stan podmiotu poznającego, jej wartości i przekonania mogą wpływać na wyniki poznania. Przy ocenie tego złożonego problemu, filozofowie różnych kierunkach są całkowicie przeciwne wnioski. Na przykład, ludzkie poznanie pozytywiści zarzucić braku obiektywizmu i przedstawicieli filozoficzna hermeneutyka przeciwnie, uważany subiektywność Specyficzną cechą ludzkiego poznania, które jest zatem bliżej bezpośredniości, a tym samym do prawdy.