Wanny fińskie: cechy konstrukcyjne

Łaźnie fińskie, rosyjskie i tureckie już od kilkudziesięciu lat są bardzo popularne na świecie. Ostatni rodzaj pomieszczeń przeznaczonych do przyjmowania procedur wodnych jest uważany za najbardziej oszczędny.

Jaka jest różnica między sauną a innymi rodzajami kąpieli

W łaźni tureckiej temperatura powietrza nigdy nie wzrasta powyżej 50 stopni, a wilgotność osiąga 100%. Dlatego ci, którzy się myją, mogą tu spędzić sporo czasu. W rosyjskiej kąpieli warunki są nieco bardziej dotkliwe dla organizmu. Wilgotność tutaj zwykle nie przekracza 60%, a temperatura może osiągnąć 70 stopni. W saunie fińskiej stwarzają najtrudniejsze warunki dla tych, którzy się myją. Przy wilgotności 30% temperatura powietrza może wzrosnąć do 100 stopni.

Wanny fińskie są w zasadzie podobne do naszego rosyjskiego. Jednak w przeciwieństwie do nich struktury te mogą być wznoszone nie tylko z drewna, ale także z użyciem innych materiałów. Podczas budowy Finowie starają się, aby ściany były jak najprzyjemniejsze i proste w higienie. Z rosyjskiej sauny sauna różni się również tym, że powietrze tu ciągle krąży. Ogrodzenie wykonane jest z pomieszczenia resztkowego, uważanego za obowiązkowy w kąpieli fińskiej, przechodzi przez łaźnię parową i jest zwykle wyrzucane na ulicę. Powietrze może również wyjść do pralni.

W celu uzyskania tego obiegu kąpiele fińskie wyposażone są w specjalne kanały wentylacyjne. Jednocześnie konstruktorzy upewniają się, że podgrzewane powietrze, unoszące się do sufitu, ochłodziło się i schodziło do specjalnie przygotowanego kanału. Pozwala to lekko ochłodzić przestrzeń w obszarze leżaków. W rezultacie goście mogą wybrać najbardziej komfortową temperaturę dla siebie. Na górnym pokładzie jest odpowiednio wyższy, niższy, dolny. W saunie, a także w kąpieli uzyskuje się parę, wylewając wodę na świecące kamienie.

Cechy konstrukcyjne budynku

Inną cechą wyróżniającą kąpiele fińskie są niskie sufity. Optymalna wysokość ścian wynosi 210 cm. Rozwiązanie to umożliwia między innymi zastosowanie drzwi standardowych. Duża powierzchnia tych pokoi również nie różni się. Zwykły rozmiar łaźni parowej to 240 x 200 cm. Łóżka o szerokości około 60 cm znajdują się jedna nad drugą. Odległość od górnej półki do sufitu nie może być mniejsza niż 150 cm. Ten parametr jest obserwowany w celu ułatwienia prania.

Jeśli chodzi o cechy konstrukcyjne budynku, kąpiele fińskie są zbudowane z kłód, kłód lub mają strukturę ramy. Często sauny są rozmieszczone bezpośrednio w domach lub apartamentach. W tym przypadku ściany mogą być betonowe lub cegły. Dzięki tej konstrukcji wiele uwagi poświęca się ich izolacji. Ponadto konstruktorzy starają się uczynić pokój parowy całkowicie uszczelniony (z wyjątkiem kanałów wentylacyjnych, oczywiście). Od środka pokój jest pokryty deskami. W tym przypadku stosuje się materiał o grubości rzędu 30 mm. Zwykle ściany zdobią płyty z drewna liściastego.

Upewnij się, że warstwa barierowa tworząca parę opiera się na folii. Deski są zapakowane tak blisko siebie, jak to tylko możliwe. Izolacja parowa jest dostosowana do sufitu. Wszystko to pozwala na osiągnięcie szczelności. Ponieważ straty ciepła w kąpieli fińskiej są nierównomierne pod względem wysokości, izolacja sufitu jest możliwie jak najdokładniejsza. Materiał jest nakładany 1,5 razy grubszy niż ten stosowany do ścian. Drzwi są wykonane z siatki, z mocno przymocowanymi płytami i wypełniaczem wewnątrz. Wewnętrzna podszewka nie jest malowana lub lakierowana.

Pomimo tradycji naszej rosyjskiej kąpieli, naród fiński staje się bardzo popularny w naszym kraju. Wielu ludzi chciałoby zobaczyć saunę na ich terenie. Dlatego angażuje się w budowę takich konstrukcji, jak fińskie kąpiele pod kluczem, ogromna liczba organizacji budowlanych. I mają wystarczająco dużo klientów. Wszakże sauna, jeśli jest właściwie ułożona, jest nie mniej przydatna niż rosyjska kąpiel.