Imperium Karla Velikogo – drugi Rzym

Imperium Rzymskie padł pod naporem barbarzyńców pozostawił nostalgicznych wielkich aspiracji. Blask i przepych starożytnego Rzymu były takie, że oni nawet nie próbował skopiować zdobywców. W Europie były procesy, które chcą ożywić silnego państwa jednolitą, która będzie przedłużony, jak poprzednio Rzymie, od Oceanu Atlantyckiego na wszystkich ziem leżących u podstaw Europy Zachodniej. Zrealizować marzenie zebrać ziemię w jednym państwie może tylko imperium Karla Velikogo. Krótkie spojrzenie na jego historię, powstanie i upadek.

Po upadku Rzymu i cesarskiej władzy, jeden z liderów niemieckiego plemienia franków Chlodwig, deklaruje się na koniec wieku V króla. Od zaczął dynastię, która nosi nazwę Merowingów. VIII w. Pepin, majordom ostatniego króla Merowingów, złożono w 751, jego zwierzchnik. syn Pepina za przejął tron – Carl, później zwany Wielkim. Będąc urodzonym żołnierzem i utalentowanym dowódcą wojskowym, nowy król, nie tylko dał nazwę całej rodziny królewskiej, ale również udało się poszerzyć granice państwa Franków na niespotykaną skalę. W wyniku swoich kampaniach wojskowych, utworzony niniejszą superpaństwa – Imperium Karola.

Odziedziczył wodze wcześnie i był królem 46 lat (od 768 do 814 lat). W tym czasie brał udział w pięćdziesięciu kampanii wojskowych. W rezultacie, dzięki geniuszowi dowódcy, Charles powiększył obszar królestwa na pół. On załączony Bawarii i Włoch. Na wschodzie, podbił Sasów i zawsze brutalnie tłumione swój bunt i skutecznie pokonał Turków zagroził mu katastrofie. W zachodniej części imperium Karola miała do czynienia z mocniejszym przeciwnikiem – Saracenów, którzy byli również jego podboju, zdobywając Półwysep Iberyjski jest prawie całkowicie. Wojska władca zdołał wcisnąć je poza rzeki Ebro.

W czasach swojej świetności, około roku 800, imperium Karola Wielkiego wyciągnął z Ebro na zachodzie do Dunaju i Łaby na wschodzie, na północy poszła do Morza Północnego i Morza Bałtyckiego, a od południa – Morza Śródziemnego. Strategicznie Witamy Papież czasowy moc nad „Państwa Kościelnego”, założyciel dynastii był w stanie uzyskać poparcie duchowieństwa, a jednocześnie papieża uznano jego wasalem. W roku 800, na Boże Narodzenie, Leo III, papież powierzył wielki władca cesarskiej korony i ogłosił go przed całym światem chrześcijańskim „Bóg jest koronowany cesarz rzymski”.

Imperium Karla Velikogo utrzymuje stosunki dyplomatyczne z Bizancjum i świata arabskiego. W celu ożywienia potęgi Imperium Rzymskiego i starożytnej połysk, władca założył w swej stolicy, Akwizgran, swego rodzaju centrum kultury. Tam, na zaproszenie króla, przyszedł i pracował Ioann Skott Eriugena, Alcuina Pavel Diakon, Hraban Moor i innych. Przez cesarskiego dekretu w różnych częściach kraju, zostały one założone szkół, w których nauka jest nie tylko mnichów, ale także osoby świeckie. Ten krótki rozkwitu kultury otrzymał od historyków nazywany „karolińska Renaissance”.

Jednak synowie Karola – Louis, Lothar i Karol II Łysy – nie mógł zgodzić się na dziedziczenie i zaczęły prowadzić ze sobą walki. W 843, Verdun zostało podpisane porozumienie, na mocy którego terytorium zostało podzielone pomiędzy dwóch braci. Pomimo faktu, że rodzina królewska nadal istniała, imperium Karolingów rozpadł się na kawałki. tytuł cesarza staje się coraz bardziej ulotne. W XI w. w królestwie Francji rozpoczyna nową, kapetyngowie (założyciel Gugo Kapet).