Obrazy Francisa Bacona. Frensis Bekon: A Biography

obrazy kogoś Francis Bacon związane z „krwawienia” obrazy Edvarda Munka. Inni, oglądając obrazy dziwaczne gry natychmiast przypominają arcydzieła Dali i innych surrealistów. W końcu, korelacja prac brytyjskiego artysty z pewnych trendów stylistycznych nie są tak ważne, będzie zaangażowany (lub już nie) sztuki. Widz jest przygotowany do innego losu – kontemplować obrazy Francisa Bacona i dzielić poczucie „piekła, zszedł na ziemię.”

Dzieciństwo na zesłaniu

Wczesne lata artysty malowane zastraszającym wydarzenia pierwszej wojny światowej, dzięki którym jego rodzina musiała opuścić Irlandię i pojechać do Londynu. Jednak w 1918 roku, przyniósł ludzkości ulgę niepokoju Francis nie zmalało. Dla przyszłego artysty teatru wojny został przetransportowany w swoim domu, a był głównym przeciwnikiem ojca tyrana. Pewnego dnia znalazł chłopca w kilku pikantnych zajęć: on przymierzyć ubrania kobiet. Ojciec nie akceptuje homoseksualizmu i syn wyrzucił go z domu. Całe lata 17-letni Bacon musiał zadowolić losowej underworking i pieniędzy, że wyśle jej matkę. Wtedy trudno rodzic zastąpiła złość miłosierdziem i wysłał Franciszka w podróż z bliskim przyjacielem rodziny. Tam młody człowiek stał miłośników …

styl Hunt

W 1927 roku młody człowiek znalazł się w Paryżu, gdzie nadzoruje wystawę Picassa i mocno decydować o sobie: on, Francis Bacon – artysta, którego obrazy kiedykolwiek uhonorowany takiej chwały. Młody człowiek był pod wrażeniem nie tylko sztuka nowoczesna, ale także klasyczny. „Rzeź niewiniątek” został uderzony przez artystę Poussin wzruszenie, wydawało mu się, że malarstwo – jeden wielki krzyk.

Ostatnie stwierdzenie jest bardzo typowe dla ekspresjonistów. Patrząc w przyszłość, możemy powiedzieć, że Bekon Frensis (zdjęcie i biogram artysty to potwierdza) wspólne zrozumienie świata jako brutalnym środowisku, w którym ludzie są wyjątkowo delikatne i nieszczęśliwy. Utwór ten kąt obraca się płakać na ontologicznym poczuciem osamotnienia.

Powrót w Londynie, boczek mistrzami zawodu dekorator wnętrz. Tworzy tkaniny dekoracyjne, meble zyskały popularność ze społeczeństwem, nie można powiedzieć jednoznacznie o dziełach sztuki. W 1933 roku jeden z reprodukcji Bacon został uhonorowany być blisko Picasso (w książce znanego krytyka Herbert Read). Jest to nieco dopingowali artystę, ale nie na długo. Zorganizowany w 1934 roku ich nie powoduje ekspozycję, delikatnie mówiąc, wielka furorę. Dwa lata później – znowu awaria. Międzynarodowa wystawa surrealistów, które oferowane Frensis Bekon malowanie, odmówił, odpowiadając w typowym stylu awangardowego, mówiąc, że nie ma wystarczającej obrazy surrealistyczne.

dojrzałość twórcza

Lata wojenne nie były najłatwiejsze do Franciszka. Początkowo był to zasili rezerwy z Obrony Cywilnej, ale porzucił ten pomysł ze względu na stan zdrowia artysty (cierpiał na astmę). Gdzieś pomiędzy 1943 a 1944. Bacon doznał objawienia. On zniszczył większość jego wczesnych prac, a zamiast tego zaproponował świat „trzech etapach obrazu opiera się na ukrzyżowanie.” To było wtedy, że drugi urodzony artysta Frensis Bekon, zdjęcia, biografia, która będzie przedmiotem pół świata.

Tryptyk został wystawiony w galerii Lefebvre, powodując wielki skandal. Ten ostatni jednak tylko przyczynił się do zwiększonego zainteresowania artysty. Na jesieni 1953 roku w Nowym Jorku wystawę solowy Bacon, a rok później był zaszczyt reprezentować Wielką Brytanię na XXVII Biennale w Wenecji.

„Studium ludzkiego ciała” przez Muybridge'a

We wczesnych latach 60. Bacon był ostatnio przeniesiony. Postanawia osiedlić się w miejscu, gdzie trzymano konie raz. Stables Studio stał się legendą w życiu artysty, ponieważ jest tutaj, że stworzył obrazy Frensis Bekon z tytułami, które później stały się znane każdemu fanowi sztuki współczesnej. I dokładnie tak samo legendarny stał się chaos w studiu, która może pomieścić szkice, pocztówki, gazety muszą przejść Franciszka. W sumie, było kupę pracy i fotograf Muybridge'a, służył jako źródło stworzenia „Studium ludzkiego ciała.” Bacon przedstawiona kobieta i dziecko „miejsce” z wczesnych dzieł mistrza. Jednak artysta zapożyczył fabuła daje tragiczny smak. Nadrukowane kobieta jest w rzeczywistości, kawałek bliznami ciele, niedaleko miejsca, gdzie jest dziecko-paralityka. Niezwykle ponura atmosfera jest uzupełniona przez malarstwa Francisa Bacona tonu jaskrawy szkarłat całkowicie odczłowieczonym przestrzeni.

„Odchylane cyfra”

Przez dwie dekady, artysta i jego przyjaciół stał się bywalcem „sali z kolumnami” bar. Nie znalazł się wśród modeli, z których jeden, Henrietta Moraes, przedstawiony jako „Odchylane rysunek”. Obraz ten, jak żaden inny, pełen realistycznych szczegółów: peering, można znaleźć strzykawki w ramię, a także łóżko z pasami lampy popielniczkę. Jednocześnie postać Henrietta sama prześledzić słabsza.

Działka jest wyraźnie widoczne analogie z prac innych artystów, takich jak „Guernica” i „Panny z Awinionu” Picassa. Taka rolka nie jest przypadkowa: Frensis Bekon, którego obrazy zostały stworzone z myślą o pracach hiszpańskiego surrealisty, starał się „wyzwolić” tabu wieków hipokryzja ludzką nagość.

Autoportrety

Na początku lat 70. został oznaczony dla artysty obok dramatycznych wydarzeń. W 1971 roku Franciszek umiera kochanka Dzhordzh Dayer, z którą żył przez około siedem lat. Za nim z dala od życia Dzhon Dikin, fotografa, który współpracował z artystą (wiadomo, że nigdy Bacon pisał swoje dzieła z natury). Takie straty są coraz częściej zmuszeni do opanowania odciskają się. „Nie mam nikogo do rysowania” – ze smutkiem mówi.

Podobnie jak reszta malarstwa Francisa Bacona, jego autoportrety starają się uchwycić prawdziwą istotę modelu. Stąd niechęć do pokonania artysta mrożonych mimiki czy postaw dobroczynnych. Wręcz przeciwnie, boczek obraz dynamiczny, zmienia pędzla mistrza. Niektóre funkcje są rysowane w sposób bardziej szczegółowy, a inne znikają całkowicie.

nieśmiertelna chwała

W 1988 roku ówczesny radziecki Moskwa gościła wystawę prac Franciszka, nawet w ograniczonych ilościach, co było najlepszym dowodem uznania artysty spoza świata zachodniego.

Czasami obraz Bacon spowodował mieszane recenzje, ale zdecydowana większość krytyków nadal zgadzają się, że dramatyczny, ekspresjonistyczne szkice nie pozostawiają nikogo obojętnym. Są one istotne i teraz, po 23 latach od śmierci Bacona.