Jakie są specyfiki struktury porostów: anatomia i procesy życiowe

W naturze istnieje kilka grup niesamowitych organizmów, które nie należą do żadnego z znanych królestw żywej natury. A ponieważ jest to zbiór kilku z nich. Jednym z najbardziej uderzających przykładów są licheny. Są nawet badane przez oddzielną naukę, która nazywa się lichenologią. Jakie są specyfiki struktury porostów, ich siedlisk i ważnych procesów? Wszystko to zostanie szczegółowo omówione w naszym artykule.

Niesamowita symbioza

Te nieopatrzone organizmy są wynikiem współistnienia grzybów i glonów. Ale nie wszyscy przedstawiciele tych grup są w stanie stworzyć wzajemnie korzystne współżycie. Jakie są cechy struktury porostów? Ciało grzybów lub grzybni składa się z wielu drobnych włókien, zwanych hyphae. Między nimi są komórki cyjanobakterii – niebiesko-zielone glony. W wyniku tego powstaje pojedynczy organizm. Może działać tylko w obecności żyjących grzybów i glonów.

Jakie są specyfiki struktury porostów

Składowe części tej naturalnej symbiozy nie są wcale chaotyczne. Struktura porostów (schemat przedstawia położenie poszczególnych elementów) ma wyraźną strukturę. Ciało tych organizmów jest thalusem? Albo talu. Jej podstawą są hyphae hyphae, które są sprasowywane z góry iz dołu, tworząc tak zwaną skorupę. Jej funkcje są podobne do funkcji tkanki łącznej roślin. Jest to ochrona przed niekorzystnymi warunkami i związkiem organizmu ze środowiskiem.

Wewnątrz porosty znajdują się także grzyby z grzybów, ale bardziej luźne i przestronne. Jest to warunek wstępny, ponieważ między nimi są komórki cyjanobakterii. Podobnie jak grzyby, porosty mają riksze. Te formacje pod względem wykonanych funkcji i położenia w ciele przypominają korzenie wyższych roślin. Ich główną różnicą jest brak wszystkich typów tkanek. Tak więc komórki rizobowców nie są wyspecjalizowane i są połączone tylko anatomicznie.

Klasyfikacja porostów

Specyfika struktury porostów powoduje, że stają się grupami w zależności od kształtu ciała – thalus. W zależności od tego wyróżnia się kilka grup:

• Skala w wyglądzie przypomina proszek. Pokrywają kamienie lub kora drzew cienką skórą, czasami wizualnie łącząc się z powierzchnią.
• Liście – mają jaśniejszą strukturę. Ich thalus jest małą skalą, łatwo oddzielić od podłoża.
• Bushy – najbardziej wyglądają przypominają gorsze rośliny. Z reguły mają szeroką i płaską podstawę, kształt małego krzaka lub owłosioną strukturę.

Podstawowe procesy aktywności życiowej

Wewnętrzna struktura porostów określa również fizjologiczne cechy tych organizmów. Ponieważ są one formowane przez grzyby i glony, wszystkie procesy życiowe są podobne do tych grup przedstawicieli dzikiej przyrody.

Zasilanie

Grzyby i glony zielone zasilają w różny sposób: hetero- i autotroficzny. Dlatego dla porostów zarówno pierwszy, jak i drugi są charakterystyczne. Ma to duże znaczenie dla procesu adaptacji tych organizmów do różnych siedlisk. Wszakże, jeśli nie ma warunków do samokształcenia węglowodanów, ciało wchłania niezbędne składniki odżywcze z gleby lub innego podłoża. Algi realizują proces fotosyntezy, dostarczają porostów niezbędnymi substancjami organicznymi i wzbogacają powietrze tlenem. I grzyby ssą wodę z podłoża rozpuszczonymi minerałami. Są one wykorzystywane przez cyjanobacteria do procesu fotosyntezy. Ta metoda odżywiania nazywa się mieszanką.

Reprodukcja

W celu określenia rodzaju reprodukcji tych organizmów należy ponownie przypomnieć, jakie są cechy charakterystyczne struktury porostów. A ponieważ składają się z grzybów i glonów, to proces powielania może być przeprowadzany zarówno w pierwszej, jak i drugiej. Fakt ten jest również ważny dla ich adaptacji i rozpowszechniania.

Podobnie jak grzyby, porosty tworzą zarodniki – komórki reprodukcji bezpłciowej. Są transportowane przez wiatr i wodę na duże odległości i są bardzo opłacalne. W sprzyjających warunkach zaczynają rozwijać się, tworząc dorosły organizm. Jako najniższe rośliny, porosty rozmnażają się bezpłciowo wegetatywnie, a mianowicie, części tali. Może to być dość duże krzewy lub bardzo małe fragmenty zawierające tylko kilka ogonów grzybów i komórek cyjanobakterii. Jest to wystarczające do szybkiego rozwoju całego organizmu. Najbardziej dominujący jest tryb wegetatywnego rozmnażania w porównaniu do sporulacji.

Znaczenie porostów w przyrodzie i ludzkim życiu

Jaka jest struktura porostów, dowiedzieliśmy się. Spójrzmy teraz na główne aspekty jego znaczenia w żywej naturze. Porosty nie są przypadkowo nazywane "pionierami" świata roślinnego. Wszakże są w stanie rozwijać się w miejscach, gdzie inne organizmy nie mogą żyć. Na przykład, osadzając się na twardych skałach, stopniowo ich niszczą. W rezultacie istnieje podstawa do powstawania pokrywy glebowej – niezbędnego warunku życia roślinnego.

Porosty są absolutnie bezpretensjonalne do warunków siedliskowych, ale wolą dużą wilgotność. Kiedy wystąpi susza lub zamarzanie, zawieszają intensywność procesów życiowych i wznowić je po. Porosty są pożywieniem dla niektórych północnych zwierząt. W medycynie są one stosowane jako środki bakteriobójcze.

Porosty – specjalna grupa organizmów, która jest korzystną dla obu stron życią grzybów i glonów. Łączą w sobie właściwości tych królestw natury, będąc wskaźnikami czystości środowiska i podstawą roślinności tundry.