Ludobójstwo jest czym? Słowo "ludobójstwo". Ludobójstwo narodów w historii

Czasami ten termin, który niesie ze sobą ostre negatywne znaczenie dla całego cywilizowanego świata, jest mylony z podobnymi wybuchami agresji społecznej w naturze. W tym artykule rozważymy, co właściwie oznacza w rzeczywistości, podkreślimy jego najbardziej uderzające przejawy w jej potworności.

Definicja

Tak więc ludobójstwo jest zbrodnią popełnioną w celu zniszczenia, podważenia w jak największym stopniu pewnej grupy ludzi na ziemi:

• Agresywne przekonanie, że niektóre ludzkie rasy przeważają nad innymi. Próbuje wyeliminować tych, którzy nie przypominają biologicznych znaków.
• Odrzucenie wielu narodowości, ich uznanie za "gorsze" i "niegodne". Ponownie, ma agresywną formę, opartą na przekonaniu, że nie powinno być "drugiej klasy".
• Odrzucenie wyboru religijnego.

Ludobójstwo jest zjawiskiem, które oprócz bezpośredniego fizycznego niszczenia prowadzi do powstania niedopuszczalnych warunków, w których niemożliwe jest dalszy rozwój "wroga". Na przykład, jeśli chodzi o religię, praktykę przymusowego usuwania dzieci z rodzin. Częstą praktyką jest zapobieganie poczęciu i urodzeniu dziecka w wielu przypadkach.

Historia Okresu

Oficjalne rozpoczęcie uznania ludobójstwa nastąpiło pod koniec II wojny światowej. Jego prawnik Rafael Lemkin, obywatel Polski i Żyd z urodzenia. Członkowie jego rodziny stali się ofiarami Holocaustu, a to było określenie "ludobójstwo", profesora Lemkina, który chciał w pełni opisać potworne okrucieństwa polityki hitlerowskiej, które zabijały wielu ludzi nie tylko w latach 1939-1945, ale także wydarzenia, które miały miejsce dwa dekady wcześniej Dodawanie. Pytanie brzmi jak zimno i celowo w 1915 r., Niezliczone ormiańskie rzeźbiono błogosławieństwem Imperium Osmańskiego.

Sam w sobie pojęcie "ludobójstwo" opiera się na grecku "genos", czyli "rodzajie" i łacińskim "qido", co oznacza "zabić".

Oficjalne uznanie

W oficjalnych dokumentach słowo pojawiło się po raz pierwszy w trakcie prób norymberskich – ludobójstwo ludu zostało włączone do werdyktu, próbując w pełni opisać wszystkie okrucieństwa popełnione podczas wojny przez faszystów. Jednak to nie wystarczyło, aby okres obowiązywał legalnie.

Pod koniec 1948 r. ONZ przyjął konwencję o zbrodni ludobójstwa. W pełni przedstawiła wszystkie przepisy, które kraje, które przyjęły Konwencję, powinny ściśle przestrzegać. Ludobójstwo, niezależnie od jego formy i manifestacji, musi być ostrzeżone i surowe. Jedyną rzeczą wśród grup osób, które mogłyby stać się potencjalnie uciskane, nie było miejsca dla tych, którzy są zjednoczeni przez wspólne poglądy polityczne. Z tego powodu z biegiem czasu ludobójstwo nabyło "młodszego brata" – polityka.

Ludobójstwo Ormianina

Pod koniec kwietnia każdego roku świat pamięta niezliczoną liczbę przedstawicieli narodu ormiańskiego, że padli ofiarą reżimu osmańskiego. Ludobójstwo Ormianina jest potworną przestępczością przeciwko ludzkości. Od 24 kwietnia do końca czerwca na terytorium Imperium Osmańskiego wycofano co najmniej 1,5 miliona przedstawicieli inteligencji ormiańskiej. W rezultacie na zachód od Armenii pozostawało nie jednego rezydenta rdzennego.

Przed I wojną światową, Ormianie na całym świecie, zgodnie z oficjalnymi danymi, miały co najmniej 4 miliony mieszkańców, z których większość zamieszkała na terytorium niefortunnego Imperium Osmańskiego. Ideologia państwa, zwana teraz Turcją, nie tolerowała przedstawicieli narodów nie-tureckich.

Ormiański ludobójstwo jest pierwszym otwartym aktem agresji, który otworzył drogę dla innych w dwudziestym wieku. Odbyło się to w dwóch etapach:

• Nawet przed wybuchem pierwszej wojny światowej zdecydowano o zniszczeniu wspólnoty i klanowości narodu ormiańskiego, ale potem rampy miały charakter lokalny. Niemniej jednak, pod koniec 1896 r., W wyniku działań Imperium Osmańskiego, ponad 300 000 Ormian straciło życie. Nawet wtedy wielu z nich zaczęło opuszczać swoje rodzinne miejsca, zdając sobie sprawę, że to dopiero początek.
• Drugi etap wszedł w życie, gdy tylko w 1915 r. Przyszedł. Rząd zdecydował, że należy podjąć radykalne środki w celu wyeliminowania narodu ormiańskiego. Pierwszego dnia "zamiatania", 24 kwietnia, około 8000 Ormian zostało zabitych. Pomiędzy majem a czerwcem, nie doszło do niekontrolowanej masakry w Imperium Osmańskim. Wyniki są następujące: 1,5 miliona osób zostało zabitych, prawie tyle zostało deportowanych.

Ormianina ludobójstwa jest główną przyczyną tego, że dzisiaj naród rozproszony jest na całym świecie, ponieważ ludzie, ratując życie, znaleźli nowy dom poza ojczyzną – gdzie jest.

Ludobójstwo Żydów. Holocaust

Koniec XIX w. "Dał" Niemcy idee oparte na rasowym antysemityzmie, w którym Żydzi znajdowali się jako nosiciele niedozwolonych znaków, które katastrofalnie wpływają na całą ludzkość jako całość. To był rasistowski antysemityzm, który stał się tematem myśli, którą Adolf Hitler przyniósł do wdzięcznej i uprzejmej opinii publicznej. Gdy tylko uzyskał władzę, natychmiast zaczął wypełniać swoje obietnice. Od 1933 r. Żydzi byli prześladowani, uciskani i niszczeni przez hitlerowskich karnych.

Pod koniec lipca 1941 r. Goering sprawdził i podpisał specjalny porządek, który wezwano do ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej.

Pierwszym etapem było utworzenie getta żydowskiego, gdzie zostały przesiedlone, pozbawione własności i domów.

Równolegle do tego wszędzie wszedł wszędzie erekcja obozów zagłady, które według ich projektu nie były przeznaczone do równoczesnego zamieszkiwania dużej liczby osób. W rzeczywistości był to przerażający przenośnik śmierci, w którym ludzie działali i nie wrócili.

W grudniu 1941 r. Rozpoczął się pierwszy obóz – niekończące się szczeble tych, którzy żyli w getcie i starali się mieć nadzieję na to, co najlepsze.

W pierwszej połowie 1942 roku zginęło co najmniej 300 000 Żydów, którzy wcześniej mieszkali w Warszawie. Potworna maszyna śmierci tylko wzrosła, a pod koniec II wojny światowej utrata Żydów wyniosła około 6 milionów wśród cywilów, ale jest to przybliżona liczba – hitlerowcy spalili całe wsie, nie mieli żadnych informacji, żadnych danych, nie można było zidentyfikować martwych.

Ludobójstwo kurdyjskie

Ludzki lud kurdyjski jest aktem agresji rządu irackiego i błogosławieństwem przywódcy Saddama Husajna wobec plemion plemion kurdyjskich. Przechodził przez kilka etapów:

• Pierwszy etap został przeprowadzony w połowie 1983 roku, kiedy wszyscy mężczyźni i chłopcy w wieku powyżej 15 lat zginęli. Wszyscy deportowani Kurdowie należący do plemienia bazanów zostali wywiezieni poza obóz w nieznanym kierunku, nikt nie wrócił.
• Drugi etap programu był podobny do pierwszego, ale miał szerszy promień uszkodzenia. To była operacja Anfal (trofeum), prowadzona przez armię Iraku przez 2 lata od 1987 roku. Około dwustu tysięcy przedstawicieli plemion kurdyjskich zostało zabitych lub znikło bez śladu.

Cała gama okrucieństw stała się oczywista po obaleniu Husajnów – pochówków i obozów koncentracyjnych, w których uwięziono co najmniej 700 tysięcy osób, straciło wolność, ale udało się przetrwać ludobójstwo Kurdów. Co to Husseina dało? Poczucie własnej wszechmocy i bezkarności, być może, po obaleniu go szybko obalonym. Niemniej jednak około miliona ludzi stało się uchodźcami, stracili domy, nie licząc zmarłych.

Ludobójstwo jest nie tylko zagrożeniem z zewnątrz

Tragedie występują w jednym kraju. Ten kubek nie przeszedł tej Rosji. Pragnienie przywódców nie przynosi niczego dobrobytu, a kulaki przekształciły się w ludzkie tragedie.

W latach trzydziestych dekulakization bez przesadzania był w formie otwartego kradzieży i prześladowania. Wszystkie segmenty ludności zadrżały – ani nauczyciele, ani chłopi, ani duchowni nie mogli uciec od karzącego palca uniwersalnej równości. Co w tym przypadku oznacza ludobójstwo własnych ludzi? To pozbawienie wszystkiego na własność, wygnaniu, pozbawieniu i szybkiej śmierci.