Livonian War jako charakterystyki odbicia osobowości Iwana Groźnego.

Być może, w dłuższej panowania rosyjskiego autokrata Ivan Vasilyevich, przydomek Iwan Groźny, nie było to wydarzenie, które tak jasno zilustrowane przez wszystkie wzloty i upadki, że król doświadczył w swoim życiu jako wojny inflanckiej. Cały przebieg dwudziestu pięciu latach walki, z jego chwalebnej początek jego haniebnego końca, było bezpośrednim wynikiem postępu na przestrzeni lat szaleństwa, ofiary, które król przyniósł nie tylko swoje życie i dobrobyt jego kraju.

Liwski wojny został rozpoczęty przez 28-latka, młoda i pełna siły i energii króla. Oficjalnym powodem był to początek nieprzestrzegania Zakonu Kawalerów Mieczowych z umów podpisanych z Rosją w 1554 roku. Obejmowały one odmowy zawierania umów z Zygmunta II powraca dłużne o Dzień Świętego Jerzego dla wszystkich zaległych lat oraz szereg innych zobowiązań. Jeżeli zostały one naruszone, formalnym pretekstem do odblokowania działań wojskowych został odebrany.

Po udanym podboju Kazania i Astrachania, a także zawarciu pokoju z Litwą, wygląd młodej Ivan skierowaliśmy Zakonu Kawalerów Mieczowych. Jego oczywiste stopniowy rozpad dał wszelkie powody, aby sądzić, że Rosja stanie uzyskać te z jego ziemi, które dadzą jej możliwość nieograniczonego dostępu do Bałtyku. Livonian War, której przyczyny były wyraźnie charakter geopolityczny, rozpoczęto w 1558 roku i do 1561 roku przyniósł rosyjskiego cesarza tylko zwycięstwo. Narva i Dorpat spadła prawie bez oporu, oblężenie Rygi doprowadziły do przygotowania traktatu o podległość na ziemiach Zakonu Kawalerów Mieczowych z Rosji. Ale mały odpoczynek w walce, która była pierwszą katastrofalne pomyłki doprowadziły do tego, przeciwko armii królewskiej chwycili za broń na raz trzech silnych państw – Polski, Litwy i Szwecji.

W tej pomyślnej wojny inflanckiej kończy i rozpoczyna długą historię przemian sukcesów i porażek militarnych. Stopniowo zmieniającym się świecie Ivana Groznogo, widzi wokół niewierności rozpocząć masowe represje. Przez 1564 dotarli taką skalę, że były wierny przyjaciel króla , książę Kurbski zmuszony do opuszczenia kraju. Jednocześnie Litwini rozpoczynają oblężenie Połocku, niedawno zdobyty przez wojska rosyjskie. Król, próbując poradzić sobie z niepowodzeniami i stopniowo pogrąża się w otchłań szaleństwa w 1565 ustanawia opricznina.

Wchłaniane w walce niewolnika tylko jemu „wewnętrznego wroga” król niszczy wielu utalentowanych generałów, zabija ogromną liczbę swoich poddanych, pozbawiając armię świeżych posiłków. Wojna w tym okresie jest ospały, Litwini stopniowo zdobyć twierdzy należącej do rosyjskiego, aw 1569 roku w wyniku sojuszu z Polską, oba kraje łączą się w jedno. Teraz głównym wrogiem, który musi zostać pokonane w wojnie inflanckiej, staje się Rzeczpospolita.

Na początku lat 1570 za Ivan Groźny postanawia podjąć decydującą próbę wygrania i wytrąca Revel, jednocześnie rejestruje kilka fortec. Ale król nie mógł już myśleć tak wspaniale jak przed wielu lat rozpusty, pijaństwa i nagłe zmiany nastroju wziął swoje żniwo, a hełm wojsko nie jest rozsądny i odważny przywódca wojskowy, a człowiek z posiniaczone psychikę, często zmieniają swoje decyzje, a nie bez sprawiedliwego podziału tchórzostwo.

Następny rosyjski zdobył przekazywane tylko na początku pozycji – spadła Połock, Narva, Wielki Luke, on prowadził długą i wyczerpującą oblężenia Pskowa.

W 1582-83 latach wojny inflanckiej, których wyniki były bardzo rozczarowujące dla rosyjskiego cara, kończy podpisanie świat. Traktat pliuski i Yam Zampolsky świata zanegowane wszystkie sukces armii rosyjskiej. Bałtyk i pozostaje marzeniem Rosji uświadomić sobie, że jest inny król w innym wieku.