Normy administracyjne i prawne

Normy administracyjne i prawne są imperialnym porządkiem państwowym (dowództwem). Są one zasadniczo wiążące i mają organizację strukturalną. Wdrażanie norm administracyjnych i prawnych przewiduje regulację interakcji publicznych o charakterze menedżerskim. Stosunki te powstają w różnych sferach życia społecznego.

Normy administracyjne i prawne mają wiele cech. Tak więc, wszystkie rozpatrywane przepisy uznawane są za różne przepisy prawne. Jako przedmiot regulacji w stosowaniu norm administracyjno-prawnych pojawiają się szczególne relacje menedżerskie. Omawiane przepisy stanowią środek do wyrażania (realizujących) interesów publicznych w dziedzinie administracji publicznej.

Normy administracyjne są ustalane przez upoważnione organy państwowe, urzędy samorządowe, administrację organizacji, instytucji, przedsiębiorstw.

Przedmiotowe przepisy są zawarte w strukturze aktów prawnych o różnej mocy prawnej. Takie akty obejmują, na przykład, przepisy ustawowe.

Wszystkie normy administracyjne i prawne mają charakter wiążący dla przedstawicieli, są wyposażone w specjalne środki dotyczące przymusu państwa. Celem stworzenia tych postanowień jest zachowanie niezbędnego nakazu administracyjnego. Odrębne typy prawa administracyjnego są wykorzystywane do regulowania interakcji społecznych, które są przedmiotem innych sektorów prawnych (środowisko, ziemia, finanse, praca itp.).

Struktura rozważanych pozycji jest strukturą wewnętrzną, zespołem elementów połączonych logicznie. Elementami prawa administracyjnego są:

1. Hipoteza. Część ta wskazuje na warunki, w których kształtuje się pozycja (norma).
2. Dyspozycja. Składnik ten zawiera pewne zasady dla ustalonych (prawidłowych) zachowań uczestników zarządzania.
3. Sankcje. Ten element wskazuje na konsekwencje, które mają miejsce, gdy naruszenie zostało naruszone.

Do głównych typów prawa administracyjnego należą:

1. Zgodnie z przedmiotem regulacji: materialne i proceduralne. W pierwszym przypadku przepisy umacniają status prawny stosunków zarządzania i bezpośrednio je regulują. Normy proceduralne określają procedurę i warunki wprowadzenia w życie przepisów materialnych.
2. Zgodnie z funkcjami: regulacyjnymi, ochronnymi. Normy regulacyjne regulują pozytywne (obiektywne) interakcje menedżerskie. Przepisy ochronne odnoszą się do ochrony stosunków.
3. Zgodnie z metodą regulacji prawnych: konieczna, zalecana, dyspozycyjna, zachęcająca. Normy imperatywne obejmują kategoryczne recepty, wymogi związane z wariantem zachowania w zakresie zarządzania. Postanowienia dyspozycyjne przewidują możliwość wyboru wariantu postępowania, zgodnie z przedstawioną alternatywą prawną. Zalecane normy przewidują propozycję najodpowiedniejszej (skutecznej) metody rozwiązywania konkretnego problemu. Postanowienia motywacyjne zawierają środki zachęcające, które mają zastosowanie do uczestników interakcji w przypadku, gdy istnieją jakiekolwiek zasługi w działaniu.
4. Zgodnie z treścią nakazu: zabrania, wiąże, uprawnia. Pierwsze zawierają prawne zakazy dotyczące wdrażania pewnych działań z zakresu administracji publicznej. Obowiązujące przepisy wzmacniają odpowiedzialność stron relacji, określają konkretne opcje postępowania. Ta ostatnia grupa zawiera normy, które ustalają subiektywne prawa stron do interakcji. Wyraża to zdolność osoby do prowadzenia działań według własnego uznania w ramach ustalonych wymagań.