Dzieciak z grzybów: opis, siedlisko, wartość kulinarna

Dzieciak z grzybów jest przedstawicielem rodziny Boletovye. W społeczeństwie nazywa się go: kozim, mulleinem, grillem, ivanchikiem itp. Grzyb z kóz jest stosunkowo mało znany. Jednak jego krewni są tak popularnymi makromycetes, jak podberezoviki, maslata i borowik. W skórze koziego z maski nie jest usuwana. Różnią się one od oleagin nieco mniejszych. Ponadto, na nogach kozich nie ma mankietu – charakterystycznej cechy oleistej maści jesiennej.

Opis

U kozich kapelusz ma średnicę do 12 cm. Z reguły jest ona wypukła w młodych makromycetes, ale po pewnym czasie staje się gładka. Kapelusz jest śluzowy w dotyku i falista na krawędziach. Jego kolor jest pomarańczowo-brązowy, czasami jasno brązowy. W suchej atmosferze staje się błyszcząca i wilgotna – tłusta. Spodnie pod kapeluszem brakuje. Młode oka mają czerwono-żółtą huminophora, podczas gdy u starszych okazów jest brązowo-oliwkowy. W starszych grzybach ciało jest szorstkie, gęste, elastyczne, ma łagodny smak i ledwo wyczuwalny przyjemny zapach. Warstwa rdzeniowa makromycete – prirosshy na nogę. Początkowo ma brudny kolor żółty, ale gdy rośnie, mulleina staje się jasnobrązowa lub brązowa. Od dotyku do warstwy rurowej pozostają na niej ciemne plamki. Sok z mleka nie wyróżnia grzyba kóz. Jego spore proszek ma jasno brązowy lub oliwkowy brązowy kolor. Trzon macromycety jest cylindryczny. Jego maksymalna grubość wynosi 2 cm, a jej wysokość 10 cm. Jest mała, gęsta i gładka, czasami może być zgięta, w młodych okazach jest lekko wzburzona. Noga ma taki sam kolor jak kapelusz. W tym artykule można zobaczyć zdjęcia grzybów.

Siedlisko i dystrybucja

Kozy grzybkowe rosną w drzew iglastych, jak i mieszanych. I można go znaleźć na całym obszarze północnej części pasa umiarkowanego od lipca do września-października. Kozy wolą mokre miejsca. Szczególnie podobają się nizinom, jak i bagiennym obszarom lasów iglastych. W sąsiedztwie z nimi często można znaleźć jagody, chmury lub jagody. Grzyb kóz jest bardzo bezpretensjonalny. Zwykle osadza się w dużych społecznościach, chociaż istnieją również pojedyncze okazy. Jedną z pozytywnych cech kozła jest to, że nie ma bliźniąt, z którymi może się mylić. Wyjątkiem jest grzyb pieprzowy, który jest nieco podobny do niego. Jednak ten makromycete, choć nie jadalny, ale także nie toksyczny. Zwłaszcza, że grzyby pieprzowe rzadko tworzą wspólnotę.

Charakterystyka kulinarna

Kozioł to jadalny grzyb. Odnosi się do trzeciej kategorii. Możesz je zużyć po piętnastu minutach gotowania. Nie zaleca się dłuższego traktowania, ponieważ ciała owocowe są zaparzane i stają się fioletowe, co może zepsuć estetykę naczynia. Kozy grzybkowe są solone, marynowane, duszone i smażone. Mogą być suszone na zimę. Z suchych kóz robić wspaniały proszek grzybkowy. Te grzyby mają bogatą kompozycję. Zawierają takie użyteczne substancje: witaminy z grupy B, witaminy PP i D, fosfor, karoten i kompleks wartościowych aminokwasów. Te grzyby mają aktywność przeciwbakteryjną.