Krótka historia karate na świecie iw Rosji

Karate to nie tylko sztuka walki, to sposób życia, to jest cała filozofia, która pomaga osobie zobaczyć wzajemne powiązania ze wszystkimi na świecie, pomaga osiągnąć harmonię z naturą, znaleźć ją wewnątrz siebie, a także w relacjach z innymi ludźmi.

W Japonii mówią, że karate jest sposobem, w jaki silni ludzie wybierają i przechodzą przez to przez całe życie. Ci śmialiści codziennie naciskają granice na możliwe, kierując się wybranym kierunkiem, wzmacniając i odpuszczając ciało i ducha, nieustannie odkrywając nowe możliwości w sobie.

Historia pochodzenia sztuki wojennej

Najwcześniejsze informacje o historii karate pochodzą z 1761 roku. Ta data jest wspomniany przez Sesin Nagaminę w jej książce pt. "Podstawy Okinawanu Karate-Do". Wtedy ten stan wojenny był znany jako "tode", czyli "chiński bokserski" w języku japońskim.

Następnie znajdziesz krótką historię karate, na przykład legendy ją zachowują.

Przez długi czas żył taki chiński myśliwiec o imieniu Kusanku, który kiedyś wykazał się wysoką umiejętnością i umiejętnościami w chińskim boksie, podziwiając publiczność swoją nowością i szczególną techniką chwytania. To znaczące wydarzenie w historii karate miało miejsce na Okinawie – największej wyspie, która znajduje się na archipelagu Ryukyu w Japonii. Położenie tej wyspy było na przecięciu szlaków handlowych, i to było w tej samej odległości od Korei, Japonii, Tajwanu i Chin. Wszystkie te stany stale walczyły o posiadanie archipelagu Ryukyu, dlatego każdy człowiek na wyspie był wojownikiem, często od kilku pokoleń. Od XV wieku na tym terenie obowiązywał zakaz noszenia broni, więc żołnierze Okinawy z pokolenia na pokolenie bez trudu poprawili swoje umiejętności walki.

Pod koniec XVIII wieku, podobnie jak historia karate, mistrz Sokugawy w mieście Shuri otworzył pierwszą szkołę Te, której zawody zostały spisane. Matsamura Shokun, będąc na Okinawie Najwyższym Mentorem Sztuki Wojennej, zorganizował również szkołę o nazwie "Shorin-Ryu Karate" (shorin – młody las), gdzie dominowała ścisła dyscyplina i wychowanie moralne Szegö. Charakterystyczną cechą szkoły były ruchy zwodnicze i delikatny manewr. Uczeń Matsamury był Asato Anko, znany z całej wyspy i poza nią, który z kolei stał się trenerem Funakoshi Gichin.

Ale Funakoshi Gichin jest już uważany za twórcę karate. Oczywiście nie wymyślił tego typu sztuk walki, ale ta osoba połączyła, filtrowała i usystematyzowała różne techniki chińskiego walki wręcz i stworzyła nową bitwę karate-jujutsu, która w języku japońskim oznacza "sztukę chińskiej ręki".

Po raz pierwszy Funakoshi pokazał światu karate-jujutsu w czasach, w których odbył się festiwal sztuk walki w Tokio w 1921 roku. Mniej niż jedna dekada minęła, ponieważ nowo powstała forma walki zyskała dużą popularność w Japonii, co doprowadziło do odkrycia niezliczonych szkół.

Karate: historia pochodzenia imienia

W 1931 r. Odbył się kongres "wielkiej rodziny karateń z Okinawy", w której ustalono, że każdy styl, który pojawił się w tym czasie miał prawo być. Również na tym kongresie postanowił nadać inny rodzaj tego rodzaju sztukom walki, ponieważ w tym czasie była kolejna wojna z Chinami. Higiena "kara", oznaczająca "Chiny", została zastąpiona hieroglifem czytanym w ten sam sposób, ale oznaczało to pustkę. Zastąpiła również "jutsu" – "sztuka" na "przed" – "drogę". Okazało się, że to imię używane do dziś. To brzmi jak "karate-do" i jest tłumaczone jako "droga pustej dłoni".

Historia dystrybucji i rozwoju karate-do na świecie

W 1945 r., Kiedy Japonia straciła wojnę, amerykańskie władze okupacyjne zakazały wszelkiego rodzaju japońskich sztuk walki na wyspie. Ale karate-do uznano za chińską gimnastykę i uniknęło tego zakazu. To przyczyniło się do nowej rundy rozwoju tej sztuki walki, która doprowadziła do utworzenia w 1948 r. Związku Karate Japonii, którego kierował Funakoshi. W 1953 r. Najbardziej znani mistrzowie zostali zaproszeni do pociągu jednostek elitarnych US Army w USA.

Po Olimpiadzie w Tokio w 1964 r. Karate-do zdobyła niesamowitą popularność na całym świecie. To z kolei doprowadziło do utworzenia Światowej Unii Organizacji Karate-Do.

Cel karate

Początkowo, zgodnie z historią karate, tego rodzaju walka ręczna została stworzona jako sztuka walki i była przeznaczona wyłącznie do samoobrony bez użycia broni. Celem karate jest pomoc i ochrona, ale nie nudzić i nie powodować bólu.

Charakterystyczne cechy karate

W przeciwieństwie do innych sztuk walki, kontakty z bojownikami są zminimalizowane. I aby pokonać wroga, używają potężnych i dokładnych ciosów zarówno ręce, jak i stopy w najważniejszych punktach ciała ludzkiego. Istnieje kilka innych cech wyróżniających tego typu sztuk walki, które polegają na stabilnych niskich podstawkach iw sztywnych blokach, a także w chwilowych przejściach do kontrataku z jednoczesnym dokładnym i silnym oddziaływaniem. Jednocześnie odbywa się to z prędkością błyskawiczną, wzdłuż najkrótszej trajektorii z ogromnym skupieniem energii w punkcie uderzenia, nazywanym kime.

Ponieważ karate jest przede wszystkim obroną, wszystkie działania zaczynają się od ochrony. Ale po tym, i to jest istotą karate, jest błyskawiczny atak na reakcję.

Zasady korzystania z technik

Do prawidłowego wykorzystania różnych technik karate podano kilka zasad. Wśród nich: wspomniana powyżej kime; Dacha – optymalny wybór stanowiska; Hara – połączenie sił mięśniowych z wewnętrzną energią; Dzesin – niezmienny duch. Wszystko to zostało zrozumiane przez długie treningi w formalnych ćwiczeniach "kata" iw pojedynkach "kumite". Pomiędzy kata i kumite w różnych stylach i szkołach można zaobserwować równowagę, lub preferować ćwiczenia lub pojedynki.

Style Karate-do

W naszych czasach na świecie jest już kilkaset różnych stylów. W karate rozdrobnienie fundamentów zaczęło się nawet od chwili jej powstania. Wiele osób zaangażowało się w tę sztukę walki, a każdy, kto osiągnął wysoki poziom, przyniósł coś własnego. Należy jednak zauważyć, że każdy styl, który przetrwał do chwili obecnej, w ten czy inny sposób styka się z jednym z następujących wskazówek:

1. Kempo – sztuka walki Okinawa-Sino-Okinawa.

2. Karate-jutsu – japońska wersja bojowa w duchu Motobu.

3. Karate-do to japońska filozoficzna i pedagogiczna wersja w duchu Funakoshi.

4. Sport Karate – kontakt, czy pół-kontakt.

Istnieje kilka stylów, które należy zauważyć.

1. Jednym z nich jest Shotokan (Setokan). Jego założycielem jest Gichin Funakoshi, ale jego syn Giko przyczynił się do rozwoju stylu. Charakteryzują się ruchami dynamicznymi i energetycznymi oraz stajniami stabilnymi.
2. Historia karate Kyokushinkai zaczyna się w 1956 roku. Założyciel jest koreański z pochodzenia Masutatsu Oyama (studiował w Gichin Funakoshi). Tytuł jest tłumaczony jako "bardzo prawdomówny styl". Historia karate Kyokushinkai świadczy, że najważniejszą sprawą jest skuteczność walki, ale nie leczenie, a nie rozwój wartości moralnych.
3. Wado-ryu, czyli "ścieżka harmonii". Został założony przez Hironori Otzuka, starszego studenta Funakoshi. Ten styl używa bolesnych uchwytów do ręki, techniki unikania ciosów, rzucania. Nacisk położony jest na mobilność w podróży. Celowany na sparing.
4. Shito-ryu. Założycielem tego stylu jest Kenwa Mabuni. Różni się tym, badając największe spośród wszystkich stylów kata (około pięćdziesięciu).
5. Goju-ryu (tłumaczenie jest "twarde"). Założycielem tego stylu jest Gichin Miyagi. Ruchy ataku są stałe, prowadzone w prostej linii, a ruchy ochronne są miękkie, wykonywane wzdłuż obwodu. Większość wszystkich stylów jest daleka od orientacji sportowo-sportowej w czystej formie.

Karate w Rosji

Historia rozwoju karate w Rosji zaczyna się wraz z pojawieniem się sekcji i klubów amatorskich. Ich założycielami byli ludzie, którzy mieli wystarczająco dużo szczęścia, aby wyjechać za granicę i tam udać się nauczyć tej sztuki walki. Nagła popularność tego typu sztuk walki i spontaniczność ich rozprzestrzeniania się doprowadziły do powstania w ZSRR specjalnej komisji ds. Rozwoju karate w listopadzie 1978 roku. W wyniku swojej pracy w grudniu 1978 roku powstała Federacja Karate ZSRR. Ponieważ zasady nauczania tego rodzaju sztuk walki były stale i łamliwe, dodano do kodeksu karnego dodatek do "odpowiedzialności za nielegalne szkolenie karate". Od 1984 do 1989 r. Ta sztuka walki w Związku Radzieckim była zabroniona, która została ustanowiona na mocy rozporządzenia nr 404 wydanego przez Komitet Sportowy. Ale sekcje, które nauczały tego rodzaju sztuk walki, nadal istniały pod ziemią. W 1989 r. 18 grudnia komitet sportowy ZSRR przyjął dekret nr 9/3, na mocy którego postanowienie nr 404 zostało uznane za nieważne. Obecnie w Rosji jest duża liczba federacji i stylów, które aktywnie współpracują z międzynarodowymi organizacjami karate.

Filozofia Karate-Do

Jeśli mówimy o filozofii karate, to należy zauważyć, że opiera się ona na zasadzie niestosowania przemocy. W ślubie, że uczniowie klubów karate dają przed rozpoczęciem zajęć, zobowiązują się nie stosować otrzymanych umiejętności i wiedzy ze szkodą dla ludzi, a nie używać ich do egoistycznych celów.