Centralny i obwodowy układ nerwowy: struktura i funkcje

Prawidłowe działanie układu nerwowego na różnych frontach jest niezwykle ważne dla pełnego życia osoby. Ludzki układ nerwowy jest uważany za najbardziej złożoną strukturę organizmu.

Nowoczesne pomysły na funkcje układu nerwowego

Złożona sieć komunikacyjna, która w nauce biologicznej jest wyznaczona jako układ nerwowy, dzieli się na centralne i obwodowe, w zależności od położenia samych komórek nerwowych. Pierwsze jednoczy komórki zlokalizowane wewnątrz mózgu i rdzenia kręgowego. Ale tkanki nerwowe, które znajdują się poza nimi tworzą peryferyjny układ nerwowy (PNS).

Centralny układ nerwowy (CNS) realizuje kluczowe funkcje przetwarzania i przekazywania informacji, oddziaływania ze środowiskiem. Układ nerwowy działa na zasadzie refleksji. Odbicie jest odpowiedzią ciała na określone podrażnienie. Komórki nerwowe mózgu są bezpośrednio zaangażowane w ten proces. Po otrzymaniu informacji od neuronów PNS przetwarzają je i kierują impuls do organu wykonawczego. Zgodnie z tą zasadą wykonywane są wszystkie dobrowolne i niezamierzone ruchy, czynności narządu zmysłu (funkcje poznawcze), myślenie i pamięć itp.

Mechanizmy komórkowe

Niezależnie od funkcji ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego oraz lokalizacji komórek, neurony mają pewne wspólne cechy we wszystkich komórkach ciała. Tak więc każdy neuron składa się z:

• Membrana lub błona cytoplazmatyczna;
• Cytoplazma lub przestrzeń pomiędzy membraną a jądrem komórki, która jest wypełniona płynem wewnątrzkomórkowym;
• Mitochondria , która zapewnia neuronowi energię otrzymaną z glukozy i tlenu;
• Mikrotubule – drobne struktury, które pełnią funkcje wspomagające i pomagają komórce utrzymać pierwotną formę;
• Siatka endoplazmatyczna – sieci wewnętrzne, które komórka wykorzystuje do samoobsługowania.

Odrębne cechy komórek nerwowych

Komórki nerwowe mają określone elementy odpowiedzialne za ich komunikację z innymi neuronami.

Axony są głównymi procesami komórek nerwowych, przez które przekazywane są informacje wzdłuż obwodu neuronowego. Im bardziej wychodzące kanały transferu informacji tworzą neuron, tym więcej oddziałów znajduje się w jego aksonie.

Dendryty są innymi procesami neuronu. Na nich są synapsy wejściowe – konkretne punkty, w których występuje kontakt z neuronami. Dlatego też nadchodzący sygnał nerwowy nazywa się synoptyczną transmisją.

Klasyfikacja i właściwości komórek nerwowych

Komórki nerwowe lub neurony dzieli się na wiele grup i podgrup, w zależności od specjalizacji, funkcjonalności i miejsca w sieci neuronowej.

Elementy odpowiedzialne za percepcję sensoryczną bodźców zewnętrznych (wzroku, słuchu, wrażliwości dotykowych, poczucia zapachu itp.) Nazywają się sensoryczną. Neurony połączone w sieci w celu zapewnienia funkcji motorycznych nazywane są neuronami motorycznymi. Również w Zgromadzeniu Narodowym mieszane są neurony, które pełnią funkcje uniwersalne.

W zależności od lokalizacji neuronu w stosunku do mózgu i organu wykonawczego komórki mogą być pierwotne, wtórne itp.

Genetycznie, neurony są odpowiedzialne za syntezę konkretnych cząsteczek, przez które budowane są synaptyczne połączenia z innymi tkankami, ale komórki nerwowe nie mają możliwości dzielenia się.

Stanowi to również podstawę popularnego stwierdzenia w literaturze, że "komórki nerwowe nie są przywracane". Naturalnie neurony, których nie można podzielić, nie mogą być przywrócone. Ale co sekundę potrafią stworzyć wiele nowych połączeń neuronowych do wykonywania złożonych funkcji.

Tak więc komórki są zaprogramowane, aby stale tworzyć coraz więcej połączeń. W ten sposób rozwija się złożona sieć komunikacji nerwowej. Utworzenie nowych połączeń w mózgu prowadzi do rozwoju inteligencji, myślenia. Rozwija się również inteligencja mięśniowa. Mózg jest nieodwracalnie poprawiony podczas uczenia się wszystkich nowych i nowych funkcji motorycznych.

Rozwój inteligencji emocjonalnej, fizycznej i psychicznej, występuje w układzie nerwowym w podobny sposób. Ale jeśli nacisk jest na coś, inne funkcje nie rozwijają się tak szybko.

Mózg

Mózg dorosły waży około 1,3-1,5 kg. Naukowcy odkryli, że aż do 22 roku życia, jego ciężar stopniowo wzrasta, a po 75 latach zaczyna się zmniejszać.

W mózgu przeciętnej jednostki istnieje ponad 100 bilionów połączeń elektrycznych i jest to kilka razy większe niż wszystkie połączenia we wszystkich urządzeniach elektrycznych na świecie.

Naukowcy spędzają dziesiątki lat i dziesiątki milionów dolarów studiując i próbując poprawić funkcje mózgu.

Podziały mózgu, ich funkcjonalne cechy charakterystyczne

Niemniej jednak, nowoczesna wiedza o mózgu może być uznana za wystarczającą. Zwłaszcza biorąc pod uwagę, że nauka o funkcjach niektórych części mózgu umożliwiła rozwój neurologii, neurochirurgii.

Mózg podzielony jest na takie strefy:

1. Móżdżek. Czoło przednie jest zazwyczaj przypisywane do "wyższych" funkcji umysłowych. Obejmuje ona:

• Płyta czołowa, odpowiedzialna za koordynację funkcji innych obszarów;
• Płytki czasowe odpowiedzialne za słuch i mowę;
• Płytki brzuszne regulują kontrolę ruchu i percepcje zmysłowe.
• Płytki skroniowe w odpowiedzi na funkcje wzrokowe.

2. Środkowy mózg obejmuje:

• Thalamus, gdzie przetwarzanie prawie wszystkich informacji wprowadzanych do przedniego mózgu.
• Podwzgórze kontroluje informacje pochodzące z narządów centralnego i obwodowego układu nerwowego oraz autonomicznej NA.

3. Tępienie tylne obejmuje:

• Oblong mózgu, który odpowiada za regulowanie biorytmu i uwagi.
• Trzon mózgu powoduje powstanie szlaków nerwowych, przez które mózg łączy się z strukturami rdzenia kręgowego, jest to rodzaj kanału komunikacyjnego między centralnym a obwodowym układem nerwowym.
• Móżdżek lub mały mózg sprawia, że dziesiąta część mózgu. Powyżej znajdują się dwie duże półkuli. Z pracy móżdżku zależy od koordynacji ruchów człowieka, zdolności zachowania równowagi w przestrzeni kosmicznej.

Rdzeń kręgowy

Średnia długość dorosłego rdzenia kręgowego wynosi około 44 cm.

Pochodzi z pnia mózgu i przechodzi przez duże przedramienie potyliczne w czaszce. Kończy się na poziomie drugiego kręgu lędźwiowego. Końcówka rdzenia nazywa się stożkiem medulla. Kończy się w skupieniu nerwów lędźwiowych i sakralnych.

Od rdzenia kręgowego, 31 par nerwów rdzeniowych. Pomagają połączyć działy układu nerwowego: centralne i peryferyjne. Poprzez te procesy, części ciała i organy wewnętrzne odbierają sygnały z NS.

W rdzeniu kręgowym następuje również podstawowe przetwarzanie informacji odruchowych, co przyspiesza proces reagowania na bodźce w niebezpiecznych sytuacjach.

Alkohol lub płyn mózgowy, wspólny dla rdzenia kręgowego i mózgu, tworzą się w węzłach naczyniowych luki mózgu z osocza krwi.

Zwykle jego krążenie musi być ciągłe. Alkohol tworzy stały wewnętrzny nacisk czaszki, pełni funkcje tłumiące i ochronne. Analiza składu CSF jest jednym z najprostszych sposobów diagnozowania poważnych chorób NS.

Co powoduje uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego o różnym pochodzeniu

Zmiany w układzie nerwowym, w zależności od okresu, dzielą się na:

1. Przedwczesny – uszkodzenie mózgu podczas rozwoju macicy.
2. Perinatal – gdy zmiany zachodzą podczas porodu i w pierwszych godzinach po urodzeniu.
3. Postnatal – po urazie rdzenia kręgowego lub mózgu występuje po urodzeniu.

W zależności od charakteru, zmiany ośrodkowego układu nerwowego dzielą się na:

1. Traumatyczny (najbardziej oczywisty). Należy wziąć pod uwagę fakt, że układ nerwowy ma kluczowe znaczenie dla organizmów żywych iz punktu widzenia ewolucji, dlatego rdzeń kręgowy i mózg są niezawodnie chronione przez wiele błon, płynów mózgowych i tkanki kostnej. Jednak w niektórych przypadkach ochrona ta nie wystarczy. Niektóre urazy mogą doprowadzić do uszkodzenia centralnego i obwodowego układu nerwowego. Traumatyczne zmiany w rdzeniu kręgowym prowadzą do nieodwracalnych konsekwencji. Najczęściej są to porażenie, a ponadto zwyrodnienie (wraz z stopniowym umieraniem neuronów). Im wyższe jest uszkodzenie, tym większa jest niedowład (zmniejszenie siły mięśni). Najczęstszymi urazami są otwarte i zamknięte concussions mózgu.
2. Organiczne uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego często występuje podczas porodu i prowadzi do dziecięcego porażenia mózgowego. Powstają z powodu niedoboru tlenu (hipoksja). Jest wynikiem długotrwałego splątania pępowiny lub porodu. W zależności od okresu niedotlenienia, porażenie mózgowe może mieć różne stopnie nasilenia: od łagodnego do ciężkiego, czemu towarzyszy złożona atrofia centralnego i obwodowego układu nerwowego. Uszkodzenia CNS po udarze są również definiowane jako organiczne.
3. Genetyczne uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego występują z powodu mutacji w łańcuchu genowym. Są uważane za dziedziczne. Najczęstsze są zespół Downa, zespół Tourette'a, autyzm (zaburzenie genetyczno-metaboliczne), które pojawiają się natychmiast po urodzeniu lub w pierwszym roku życia. Choroby Kensington, Parkinson, Alzheimer's są uważane za zwyrodnieniowe i manifestują się w średnim lub starym wieku.
4. Encefalopatia – najczęściej występuje w następstwie uszkodzenia patogenów tkanki mózgowej (encefalopatia herpesyczna, meningokok, wirus cytomegalii).

Struktura obwodowego układu nerwowego

PNS tworzy komórki nerwowe zlokalizowane poza mózgiem i rdzeniem kręgowym. Składa się z węzłów nerwowych (czaszki, kręgosłupa i wegetatywnego). Również w PNS jest 31 par nerwów i zakończeń nerwowych.

W sensie funkcjonalnym PNS składa się z neuronów somatycznych, które emitują impulsy ruchowe i kontaktują się z receptorami narządów zmysłów, a roślinnymi, które są odpowiedzialne za aktywność narządów wewnętrznych. Struktury neuronów obwodowych zawierają włókna motoryczne, sensoryczne i wegetatywne.

Procesy zapalne

Choroby centralnego i obwodowego układu nerwowego mają zupełnie odmienny charakter. Jeśli uszkodzenie CNS najczęściej ma złożone, globalne konsekwencje, choroby PNS często manifestują się jako procesy zapalne w strefach węzłów nerwowych. W praktyce medycznej takie zapalenia nazywają się nerwobóle.

Nerwobóle – jest to bolesne zapalenie w obszarze gromadzenia węzłów nerwowych, których podrażnienie powoduje ostry odruch bólu. Nerwobóle obejmują zapalenie nerwu poliennego, zapalenie korzeni, zapalenie nerwu trójdzielnego lub lędźwiowego, zapalenie pleców, itp.

Rola centralnego i obwodowego układu nerwowego w ewolucji ludzkiego ciała

System nerwowy jest jedynym systemem ludzkiego ciała, które można poprawić. Złożona struktura centralnego i obwodowego układu nerwowego człowieka jest spowodowana genetycznie i ewolucyjnie. Mózg ma niepowtarzalną właściwość – neuroplastyczność. Ta zdolność komórek CNS do podjęcia funkcji sąsiadujących martwych komórek, budowa nowych połączeń nerwowych. To wyjaśnia zjawisko medyczne, gdy dzieci z organicznym uszkodzeniem mózgu rozwijają się, uczą się chodzenia, mowy itp. Oraz ludzi po udarze, w końcu odzyskują zdolność do normalnego poruszania się. Jest to poprzedzone konstrukcją milionów nowych połączeń między centralną i obwodową częścią układu nerwowego.

Wraz z postępem różnych technik rehabilitacji pacjentów po urazie mózgu rozwija się także metody rozwoju ludzkiego. Są one oparte na logicznym założeniu, że jeśli zarówno centralny, jak i obwodowy układ nerwowy może wyleczyć się z urazów, zdrowe komórki nerwowe mogą rozwinąć swój potencjał prawie do nieskończoności.