E. Nosov „Czerwone wino zwycięstwa”: streszczenia i analizy

Historie Evgeniya Nosova nie jest pełne scen batalistycznych i szczere przerażających epizodów rutyny wojskowej. Ale są sugestywne ludzkiego losu i wpływa na ich otwartość.

Nosov Evgeny śpiewa każdy wyczyn. W szczególności, jeżeli osoba nie otrzymała nagrody, nie zabić tłumy wrogów i jeden na jeden z zbiornika nie wyjdzie.

Odwiedź wojnę i przejść przez wszystkie kręgi piekła to – samo w sobie jest wyczynem. Ale wolę, aby wygrać – nie tylko uczucie, że przebłyski w duszy żołnierza. Postacie – zwykli ludzie z całego Związku Radzieckiego. Są one ściśle związane z małej ojczyzny i charakteru ich ojczystej ziemi. Mają rodziny, a tym samym chronić kraj – ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa i spokoju, przede wszystkim siebie i swoją rodzinę. I zrozumienie tych samych przepisów innych żołnierzy sił trzymać się ostatni.

Historie Evgeniya Nosova

Pisarz wojenny zna z pierwszej ręki. Kto, jeśli nie naocznym świadkiem, zna wszystkie tajne myśli, doświadczenia zwykłych żołnierzy. Jewgienij Iwanowicz Nosov udział w gorącej walce, ponieważ wszystko, co mógł powiedzieć z pierwszej osoby.

Będąc się od zwykłych ludzi – Ojciec pisarza był utalentowanym kowalem – Jewgienij był wychowywany w atmosferze miłości do ojczyzny. Często charakter aktów w swoich pracach jako mirroring stan umysłu postaci. Jak jej rolą jest złe przeczucia. Był to pierwszy alarm ostrzegawczy, przyszłe zmiany. Również natura jest w stanie wesprzeć siły. Wiosną ptaki śpiew przypomina nam, że życie toczy się dalej, a wojna i smutki nie trwają wiecznie.

„Czerwone wino zwycięstwa” – historia, która jest daleko od koleje bitwy. Opowiada o życiu kotła poza wojskiem, ale nie oderwane od niego. Wojna jest już za nami, ale niektórzy z jego pracowników tak mocno zakorzenione w świadomości osoby, które się ich pozbyć zbyt trudne. Chociaż człowiek stara się przekonać samego siebie, że „żywe żywy myśleć powinien.”

Jewgienij Iwanowicz Nosov w historii pokazuje koniec wojny jako święto z podwójną naturę. Gorycz utraty współistnieje szczęśliwie długo oczekiwaną ofensywę na świecie. I bardzo oczekiwanie dobrej nowiny rysuje się równolegle z obrazem nowego wiosną, kwitnących naturę. To ona po raz pierwszy opisana o zwycięstwie.

Akcja opowiadania „Czerwone wino zwycięstwa”

Berlin spadła i sowieccy żołnierze wkroczyli do miasta, wojna się skończyła. Po kapitulacji Niemiec Nosov Evgeny napisał swoją niezniszczalną pracy. Własne doświadczenia duchowe autora jeszcze nie ustąpiły, więc historia okazała się tak ostre i wzruszające. Oczywiście, mówimy o opowiadaniu „Czerwone wino zwycięstwa.” Podsumowanie prac mogą być wysyłane w kilku słowach: rannych żołnierzy w szpitalu w oczekiwaniu na koniec wojny. Ale jeśli zagłębić się w historię, narracja może zająć więcej miejsca niż narracji autora. Fakt, że kilka stron zbierane wielowymiarowe postaci, różnorodnych wydarzeń. Z esejów powierzchniowych życie każdego rannego panorama ukazuje stan wszystkich mieszkańców kraju.

Historia zaczyna się od tego, że kilku żołnierzy wejść do szpitala Serpukhov, niedaleko Moskwy. Przyniósł rannych w nim przez około tydzień. Przyjazd przypomniał zimno. Żołnierz prowadzone w bieliźnie, przykryty kocem i przyniósł na noszach w jasnej sali, gdzie pracownicy czekają na zastosowanie czystego bandaż. To biało – priorytet na początku pracy.

Pierwsze wrażenia z łóżkiem netto są niezbywalne. Każdy wojownik nie mógł sobie wyobrazić, że to wszystko jest prawdziwe. Wkrótce jednak biel i miękkość zmęczony. Radość był nękany przez swędzące rany i złośliwą ciężki zapach, który był w pokoju dla dwunastu osób.

Za frontem i radio informuje, że na polu bitwy, najprawdopodobniej nikt nie wróci, bo ofensywa nabrała rozpędu. Niektóre akcje rozczarowanie zmieszane z szybkim zwycięstwem radości – tyle, aby przejść i nie przyjść. Berlin będą podejmowane bez nich.

Ale wozy z rannymi nie zatrzymują wychodzi z lasu, zbierać ze wszystkich stron. Pospiesznie bandażach, jęcząc, żołnierze umierają puchnąć szpital komory. Operacje malarskie brudny namiot niezgodne z białymi zasłonami i fartuchy. Ale to jest trudne do zrozumienia linię, która oddziela dwa światy.

Równolegle, opowiada o podróży do szpitala i jak zmienia się w powietrzu w zależności od terenu. Im bliżej do ojczyzny, tym łatwiej jest oddychać.

Główni bohaterowie – 12. To żołnierze, pielęgniarka i lekarz szef szpitala. Żołnierze przypomnieć ich domowego ogniska, i zaczynają się kłócić, która strona jest lepiej. Ale każdy rozumie, że spory są bezużyteczne, a chcą tylko dla zabawy.

Dwa z domu, a Saenko Bugayov – tylko spacery, snajper Mihai stracił obie ręce. Koposhkinu najtrudniejszy – jest nieruchome i prawie nigdy nie mówi.

Radio nie wyłącza się w pomieszczeniu, nawet w nocy. Wraz z wiadomością o oddziale sitowie śpiew ptaków, świeże powietrze i zapach przebudzenie. Im bardziej sprężyna jest większa rośnie niecierpliwy żołnierzy serca.

Wreszcie przesłanie kompletnej klęsce Niemiec został wykonany. Dyrektor medyczny zbliża się do szpitala, aby powiedzieć kucharz uroczysty obiad dla żołnierzy. Dozorca w stanie nawet trochę wina.

Natychmiast po wiadomością o zwycięstwie Kopeshkin umiera, i bez picia dla niej.

Nosov historia „Czerwone wino zwycięstwa”, którego podsumowanie oddaje istotę wydarzeń od lutego do maja 1945 roku, kiedy to pozostawia wiele pytań, co było niebezpieczne, aby podnieść w tym czasie.

Początki historii

„Czerwone wino zwycięstwa” jest napisane w pościg i jest oparty na prawdziwych wydarzeniach. Rzeczywiście, młody pisarz został poważnie ranny i przewieziony do szpitala wojskowego w Serpukhov. W tym samym budynku, w którym się znajduje, zanim to była szkoła przed rozpoczęciem wojny.

Wszystkie postacie, które pojawiają się w tej historii, zbyt realne.

Zostało rannych w lutym 1945 roku, Jewgienij Iwanowicz Nosov był w szpitalu polowym. Niehigieniczne warunki, ciągle się zmienia przepływ rannych morzu krwi, bólu, śmierci, pozostawił niezatarty ślad w pamięci pisarza.

Wszystkie historie Evgeniya Nosova jakoś oparty na prawdziwej historii, ale jest w tym nic się nie zmieniło i dodał.

Doświadczenia pisarza z uwagi na fakt, że jest szczegółowy i przekazuje nastrój bohaterów. Nakreślić fabuła jest prosta, ale aby dostać się do głębi można jedynie posiadając talent i przeżywa te same uczucia jak Jewgienij Nosov. Działa o wojnie przeszła także przez pryzmat rzeczywistości. Jak sam mówi: „Chciałem przedstawić walkę z drugiej strony, aby pogłębić problem, podniesienie nowych tematów.”

To dlatego, że historie Evgeniya Nosova należy odnotować jako innowacja w rosyjskiej literaturze epoki.

Bohaterowie tej historii

Dlaczego bohaterowie prace fascynują nas? Jewgienij Nosov „Czerwone wino zwycięstwa”, pisał, „z życia”. Wszystkie postacie są prawdziwe, a także ich uczucia.

Podkreślenie głównych bohaterów:

• narrator – prawdziwy uczestnik i naoczny świadek;

• Sasha Selivanov;

• Boroduhov;

• Kopeshkin;

• Bugaev i Saenko;

• Mihai;

• pielęgniarka.

Narrator nie jest określany przez nazwę. O nim wiemy tylko, że był to prosty żołnierz, który został ranny, a z resztą teraz leży w szpitalu. On jest młody i gorący. nie może przyzwyczaić się do myśli, że jego ciało rozdrobnionego metalu. Kiedyś myślałem, że to zdarza się tylko innym.

Sasha Selivanov – "Volgar", zdrowy, wysoki, ciemne. Ma jedne z krwi tatarskiej, o czym świadczy lekko skośnych oczach. Natomiast z tyłu, on niestety odbija się na jego towarzyszami broni, i żałuje, że nie może być z nimi na czele. Ta tęsknota była związana z jakimś zazdrości. Młody i gorący, próbowałem walczyć, aby wykonać wyczyny, ale nie mógł, bo noga była w gipsie, a on ledwo poruszony.

Boroduhov zwykłych ludzi. Już w wieku jednak, że ma potężną figurę. Nacisk kładzie się na „o” w przemówieniu każde słowo Boroduhova ciężkie i groźne. To była jego czwarta rannych w szpitalu, bo czuł się jak w domu. Męstwo i odwagę, aby dać mu odpocząć. Wszystkie operacje znosił ze stoickim spokojem i nawet nie jęknął.

Kopeshkin – najtrudniejszy pacjent na oddziale. On nie porusza. Jego ciało jest całkowicie ubrany w biały tynk powłoki. Żołnierz ledwo mówić z powodu aktywnego udziału w dyskusji nie przyjmą. Co więcej, nikt nie wiedział nawet jego imię, i pomyśleć o tym dopiero po jego śmierci. Wtedy, i okazuje się, że nazywa się Ivan. Kopeshkin nie był wybitnym bohaterem. Służył jako taksówkarz. jego kod został poproszony o medale, zaprotestowałem. Co tam może być medal na kogoś, kto nawet zabijają Krauts nie musiał. Miejsce zamieszkania kolegów uczyć się od napisu na liście. Co Penza, żaden z mieszkańców Izby nie wie. Jak on na pewno wie, gdzie to jest. Ale jakie miejsce malownicze, nie ma wątpliwości.

Saenko i Bugaev – wesoły i beztroski. Zadowolony z ich wolności i w pośpiechu, aby cieszyć się życiem. Ale to jest ich zachowanie się domyślić obawę, że wojna nie jest zakończony i powinni mieć czas, aby uzyskać wystarczająco przymusowej „obywatel”.

Michael – były snajper, barczysty i opalony. Podczas walk, straciła obie ręce i cierpi ogromnie w tym zakresie.

Pielęgniarka Tania – stanowi przykład wykonania kobiecość, pielęgnacji i współczucia. Ona nie preferuje kogoś. Może to nie tylko ze względu na tolerancję i taktem, ale także ze względu na stałym obciążeniu. Jednak to wszystko jest przyjazny i najbardziej dobre. Surowość, jeśli stara się być obiektywny, aby słuchać bardziej z szacunku.

obrazowość

W uzupełnieniu do ludzkich charakterów w historii jest również abstrakcyjne. Wśród nich są następujące:

• biały;

• zwycięstwo;

• natura;

• mała ojczyzna.

Jasne i czyste komory, bandaże, tynki, szlafroki, śnieg i nawet nieba jasne. Z jednej strony w kolorze białym – to symbol spokoju i pewności siebie, co gwarantuje szybkie zwycięstwo. Z drugiej strony – ten odcień kapitulacji. Każda postać opowieści zrozumieć, co dzieje się przymusowe odosobnienie przed ostatecznym szarpnięciem.

Zatem, biały ma dwoistą naturę, daje nową nadzieję i jednocześnie przygnębiające.

Wygranej, jak kolor, zbyt, nie stanowią jednoznaczny sposób. uwalnianiu w cieniu radości żałoby, który zapłacił za to.

Zdecydowanie, obraz natury bić w jego historii Nosov. „Czerwone wino zwycięstwa” ma charakter jako posłaniec zmian prognostyk. Jest to o wiele szybciej uczy wydarzeń i zmienia swoje sygnały do innych. Natura i życie toczy się własnym rytmem.

Przywiązanie do natury autora wpływ na tworzenie wizerunku małej Ojczyzny. Nosov napisał „Czerwone wino zwycięstwa”, analizę biografii których – bezpośredniego dowodu, pod wrażeniem, z wielu miejsc, które widziałem i które sam opowiedział kolegom żołnierzy. Ojczyzna – zbiorowy obraz, wskazując na przywiązanie do świata i rzeczywistości.

symbolika

Nasycić wiele znaków Jewgienij Nosov „czerwone wino zwycięstwa” Mimo niewielkiej ilości pracy. Głównym z nich jest wino. Z jednej strony, jest to świąteczny napój, który jest serwowane na cześć zwycięstwa. Z drugiej strony, przypomina krew. Ten rodzaj opłaty za zwycięstwo i jest przestroga dla przyszłych pokoleń.

Inna postać – Finch, który śpiewa na szczycie drzewa, a tym samym sprawia, że ludzie myślą o spokojnym życiu ze wszystkimi jego radościami.

Rozpuścić liści topoli za oknem – to także symbol początku satysfakcjonującego życia. On wydaje się być sugerując ożywienie. Co ożywienie, każdy decyduje za siebie reinkarnację sił duchowych, wszyscy ludzie odrodzenia lub przebudzenia ze snu bolesnej, którego nazwa – wojna.

środki artystyczne

Na początku tej historii „Czerwone wino zwycięstwa” Otrzymując gradację produkowane przygnębiający wpływ na czytelnika. Częste powtarzanie słowa „białe”, „brudne”, „szare” i podobne farby przed nami kolorowy obraz wojskowego życia codziennego.

Dostępność wulgarnych słów, przeniesienie żywej mowy sprawia, że historia nie jest oderwana od życia, ale raczej, najbardziej zbliżone do tego, co dowodzi, że analizy. „Czerwone wino zwycięstwa” jest pełna żywych przymiotników i porównań, jeśli chodzi o opisywanie wnętrza i charakteru.

Spersonalizowane zdjęć dodać dynamiki w tej historii, tak, że prawie każdy przedmiot żyje własnym życiem.

Bogate porównania pozwalają czytelnikowi cieszyć się atmosferą tego wydarzenia i sprawiają, że większość czasu czuć sytuację.

Dzień Zwycięstwa jako oddzielny obraz

Duża liczba personifikacje w pracy odtwarza zwycięstwo jako oddzielny obraz skonkretyzowana. Biegnie przez całą historię. Wszystkie myśli bohaterów, tak, są skoncentrowane wokół tego magicznego, surrealistyczne pozornych słów. Czasowniki przyczynić się do „ożywienia” zwycięstwo, które powinny przyjść, przyjść.

Nikt nie wie, jak ona wygląda, ale każdy czuje jego bliskość, wyraźnie świadomy, że zapowiada długo oczekiwany spokój i ciszę, ale dlatego, że jest – powitanie.

Victory – bilet do przeszłości, które były najlepsze wspomnienia, aw przyszłości, gdzie każdy czeka na nieuchronną szczęścia.

Taki obraz triumfu był nowy w literaturze rosyjskiej ery powojennej. Przed tym zwycięstwie jest zawsze opisane jako trofeum.

„Czerwone wino zwycięstwa” daje nam szansę przecenić dotychczasowe poglądy, przemyślenia istotę ostatnich wydarzeń wstrząsających.

Obraz wojny w historii

Obraz wojny – jest okazją do przeprowadzenia dokładniejszej analizy. „Czerwone wino zwycięstwa” daje nam zupełnie nową wizję tego zjawiska. Nosov poprzednicy starali się przedstawiać wojnę jako osobny obraz. To był zły i ciotka i macocha, ktoś – i „nasza matka”. Jest przedstawiana najczęściej związane z walką lub całego narodu lub sił wroga – jako sposób przejąć ziemie innych.

Nosov Evgeny, którego książki przedstawił zupełnie nowe zrozumienie wielu rzeczy, w tym wojny, odmówił statusu pojedynczego obrazu żywego organizmu tego horroru. Zamiast tego robi bezpańskich, niesamowite szkic, który nabywa specyficzne cechy, ale jeśli spojrzeć na nią przez pryzmat pojedynczego ludzkiego życia.

Podobieństwa z zagranicznych pisarzy

Starając się wniknąć w dusze poszczególnych żołnierzy nie są niczym nowym w świecie literatury. Napisz na ten temat w każdym kraju zawsze było ryzykowne, ponieważ w tym świecie wojna jest przedstawiony jako wielki smutek dla zwykłych żołnierzy po obu stronach.

Przepojona głębokim robót psychologiczne Eriha Marii Remarque. Zaczął pisać po świecie w ten sposób.

Podobne odczucia są spełnione iw powieściach Ernest Hemingway.

Główną różnicą pomiędzy dziełami Evgeniya Nosova, w tym opowiadaniu „Czerwone wino zwycięstwa” to obraz panoramiczny w dużo mniejszych form gatunkowych.

Dla literatury rosyjskiej ten aspekt wojny do pisarza i cały pozostały zamknięte. Zrobił ogromny i nieoceniony wkład w patriotycznym wychowaniu młodzieży.