Sól. Wodorowęglan amonu

Co to jest sól?

Klasa związków chemicznych zawierających kation metalu lub kation amonu połączony z anionem w postaci reszty kwasu jest razem określana jako sole. Są one podzielone na zwykły (lub średni), kwasowy, zasadowy, podwójny, hydrat (krystaliczne hydraty), kompleks.

Normalne (lub średnie) sole charakteryzują się całkowitym zastąpieniem kationów wodoru w cząsteczce kwasowej kationem metalu lub amonu, na przykład siarczanem sodowym Na2SO4 lub węglan wapnia CaCO3.

Jeśli kationy wodoru są częściowo podstawione w cząsteczce kwasu, wówczas takie sole nazywają się kwasem, na przykład wodorowęglanem amonu NH4HCO3 lub wodorowęglanem sodu NaHCO3.

Jeśli całkowita i częściowa substytucja grupy hydroksylowej w pozostałości kwasu występuje w cząsteczce podstawowej, to powstałe sole nazywane są zasadowymi, na przykład dihydroksylanowęglanem (CuOH) 2CO3.

W formule soli podwójnych istnieją dwa różne kationy, na przykład aluminium i potas w alumionowo -alkalicznym ałunie KAl (SO4) 2 • 12 H2O.

Wzór soli mieszanych zawiera dwa różne aniony, na przykład wapno chlorowe CaCl (OCl).

Skład cząsteczek soli hydratu zawiera wodę krystalizacyjną, na przykład siarczan miedzi (niebieski) CuSO4 • 5 H2O.

Cząsteczki złożonych soli składają się z złożonego anionu kationowego lub złożonego, na przykład chlorku tetraammintsynu (II) [(Zn (NH3) 4)] Cl2.

Jak powstają sole soli?

Są dwa słowa w nazwach soli. Pierwszym jest nazwa anionu, który znajduje się w mianowniku. Drugie słowo (w przypadku genitive) pochodzi od nazwy kationu. Na przykład: siarczan sodu Na2S04, siarczan żelaza FeSO4, siarczan żelaza (III) Fe2 (SO4) 3, węglan wapnia CaCO3, chlorek miedzi CuCI2. W imię soli kwasowych, przed nazwą anionu, wprowadza się przedrostek "hydro-" lub przedrostek "bi-", jeśli w cząsteczce pozostanie jeden niepodstawiony atom wodoru. Jeśli istnieją dwa takie kationy wodorowe, przed nazwą anionu jest przedrostek "dihydro-". Przykłady: wodorowęglan (lub wodorowęglan) sodu NaHCO3 (sól ta nazywana jest również sodą pieczącą), diwodorofosforan sodu NaH2PO4.

Wodorowęglan amonu. Formuła

Wzór kwasowej soli kwasu węglowego NH4HCO3, w którym kation jest amonem, obejmuje również anion HCO3, utworzony przez częściowe zastąpienie kationów wodoru w cząsteczce tego kwasu z dodatnio naładowanym jonem amonowym. Oznacza to, że cząsteczka tej kwaśnej soli składa się z jednego kationu amonowego NH4 + związanego z jednym anionem o nazwie HCO3-. Wzór brutto dla systemu Hill jest zapisany jako: CH5NO3. Masa cząsteczkowa substancji wynosi 79,06 a. E. M.

Właściwości

Wodorowęglan amonu jest związkiem nieorganicznym, w wyglądzie są bezbarwnymi kryształami o rtęciowej siatce. Gęstość wynosi 1,586 g / cm3 (w temperaturze 20 ° C). Prężność pary wzrasta: od 59 mm. Gt; Art. (W temperaturze 25,4 ° C) do 278 mm. Gt; Art. (W temperaturze 45 ° C).

Dwuwęglan amonu nie rozpuszcza się w alkoholu etylowym i acetonie. Rozpuszcza się łatwo w wodzie: wraz ze wzrostem temperatury rozpuszczalność soli kwasu wzrasta z 11,9 g / 100 g (w 0 ° C) do 36,6 g / 100 g (w temperaturze 40 ° C).

Dwuwęglan amonu rozkłada się wraz z uwalnianiem CO2 już w 20 ° C. W temperaturze 36-70 ° C sól rozkłada się w wodnych roztworach. W rezultacie uwalnia się amoniak, tworzą się woda i dwutlenek węgla: NH4HCO3 → NH3 ↑ + CO2 ↑ + H2O.

Ze względu na hydrolizę wodny roztwór wykazuje niewielką alkaliczną reakcję. Gdy dodaje się stężony roztwór amoniaku , tworzy się normalna sól: NH4HCO3 + NH3 → (NH4) 2CO3.

Pod wpływem kwasów i zasad alkalicznych sól kwasowa ulega zniszczeniu zgodnie z równaniami reakcji: NH4HCO3 + HC1 → NH4Cl + CO2 ↑ + H20 lub NH4HCO3 + 2 NaOH → Na2CO3 + NH3 • H20 + H20.

Wodorowęglan amonu. Odbiór

Podobnie jak wszystkie wodorowęglany, kwasową sól amoniową można otrzymać przez przedłużone przenoszenie dwutlenku węgla przez roztwór średniej soli amoniowej: (NH4) 2CO3 + CO2 + H2O → 2 NH4HCO3.

Gdy środkowa sól lekko się rozgrzewa (30 ° C), następuje jego rozkład termiczny do soli kwasowej i amoniaku: (NH4) 2CO3 → 2 NH4HCO3 + NH3.

Jeśli woda rozpuszcza dwutlenek węgla i amoniak, możliwe jest również otrzymanie kwaśnej soli amoniowej: NH3 + CO2 + H2O → NH4HCO3.

Zastosowanie

Wodorowęglan amonu jest powszechnie stosowany w przemyśle spożywczym: odgrywa rolę chemicznego proszku do wypieku do produkcji wyrobów cukierniczych i mącznych. Wiadomo, że wodorowęglan sodu NaHCO3 stosuje się także do wytwarzania ciasta bezołowiowego. Jednak jego zastosowanie jest mniej skuteczne, ponieważ zaciskanie lub namaczanie do czasu wypieku prowadzi do szybszego usuwania dwutlenku węgla powstającego w wyniku reakcji z kwasem, a ciasto w tym przypadku nie będzie soczyste i lekkie.

Wodorowęglan amonu stosuje się do opatrunku skór i podczas barwienia tkanin: podczas usuwania luźnego barwnika (lub strippingu) stosuje się mieszaninę soli amoniowych, w tym wodorowęglanu amonu.

Substancja jest stosowana w rolnictwie jako środek konserwujący paszę (procesy rozkładu spowalniają, zwiększając tym samym bezpieczeństwo) oraz nawozów na ziemniaki, rośliny pastewne i warzywne. Jego właściwości są wykorzystywane do spowolnienia lub zatrzymania procesów nitryfikacji gleb.

Wodorowęglan amonu stosuje się w górnictwie uranu, przemyśle metalurgicznym, a także w medycynie (w produkcji witamin). W syntezie organicznej służy jako surowiec do produkcji odczynników chemicznych, na przykład soli amoniowych.