Europejski System Walutowy

Od momentu powstania, Europejski System Walutowy (ESW) przyciąga wiele uwagi jako struktura koordynująca stosunków politycznych.

Sfrustrowani perspektywy globalnego systemu monetarnego z jego zmiennym oprocentowaniu założycieli EBU określone w celu przywrócenia systemu stałych kursów walutowych, ale regulowanych w większości krajów Unii Europejskiej. Taki system pozwoliłby chronić ogromne wewnętrzne europejskie przepływów handlowych z ostrych zmian w konkurencyjności. To także ograniczyłoby rozbieżność krajowej inflacji, co pozwala na ustawienie mniej lotny inflacji i prowadzi do „strefy stabilności walutowej”.

Jednocześnie Europejski System Walutowy został oceniony jako bardzo ambitnym projektem, jak wraca do europejskiej gospodarki walutowej w niektórych krajach, zwłaszcza we Francji i Włoszech, pozostał z dala od wcześniejszych prób zjednoczenia.

System następnie ewoluowały, stając poza ich pierwotnym przeznaczeniem: kierunkowy mechanizm kontroli waluty Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (EWG) stał się sztywniejszy spójność definicji polityki pieniężnej, mobilność kapitału jest wyższa niż to było we wczesnych latach UGW.

Wszystko na świecie jest ze sobą połączone, zwłaszcza w dziedzinie stosunków monetarnych na poziomie globalnym. Dlatego konieczne jest, aby powiedzieć kilka słów na temat światowego systemu monetarnego jako całości, w ostatnim stadium rozwoju:

· Paryż system monetarny (1816-1914 rok), w zależności od standardu złota.

· Złoty standard złota (1914-1941), który przewidywał wymianę pieniędzy papierowych na sztabki złota o wadze nie mniejszej niż 12,5 kg.

Wraz ze złotem w czasie płatności międzynarodowych uległy akceptowane dolarów i funtach.

· W 1922 roku odbyła się konferencja w Genui, która zgromadziła przedstawicieli 34 krajów, w celu omówienia aspektów monetaryzmu po pierwszej wojnie światowej strategii odzyskiwania w Europie Środkowej i Wschodniej oraz w umowie między europejskimi gospodarkami kapitalistycznymi i nowego reżimu sowieckiego.

Następnie Genueńczyków system monetarny został sformułowany (1922-1944), który był podstawą standardu wymiany złota.

· Ponieważ próby drugiej wojnie światowej zostały wykonane w celu utrzymania stabilności wśród głównych walut w systemie kwotowym zwane porozumienie z Bretton Woods, który załamał się w roku 1970.

Mimo to europejscy przywódcy starali się zasadą stabilnych stóp, porzucając politykę kursu płynnego, popularne w Stanach Zjednoczonych.

Większość krajów zgodzili się w 1972 roku w celu wspierania stosunków walutowych. I system monetarny, nazwany „węża w tunelu” było zapobiec wahaniom więcej niż 2,25 proc.

Była to pierwsza próba współpracy w dziedzinie stosunków monetarnych i, w rzeczywistości, to wiąże wszystkie waluty EEC ze sobą. Choć reżim bardziej lub mniej przetrwał do 1979 roku, tak naprawdę zaczęła się rozpadać w 1973 roku, w związku z wolnej oscylacji dolara.

Europejski System Walutowy powstał w 1979 roku w celu stabilizacji stopy wspólnot gospodarczych wchodzących w skład Unii Europejskiej. Potem była europejska jednostka walutowa (ECU), w oparciu o koszyk walut narodowych. ECU była poprzednik euro.

We wczesnych stadiach ruchu nie był całkowicie udany, było wiele trudności technicznych. Okresowe korekty zwiększyły wartość silnych walutach i obniżył słabsza.

Jednak po 1986 roku zmiany w zakresie krajowych stóp procentowych są wykorzystywane do utrzymania waluty w wąskim zakresie (od wzajemnego kursu centralnego). Kraje uczestniczące w procesie, musiał być zgodne z ustalonym jednostki, który jest decydujący wkład w walkę z inflacją.

W celu ustalenia prawidłowego mechanizmu kursowego (ERM) dla wszystkich Państw-Stron do 1990 Zjednoczonego Królestwa nie przyłączyć. Zmuszona była poddać się ponownie w 1992 roku, ponieważ nie pozostają w granicach ERM.

W ramach projektu, jednak w dalszym ciągu rozwijać się zgodnie z Traktatem z Maastricht, potwierdziła znaczenie zbiorowej struktury.

W 1999 roku, kiedy nie było euro, Europejski System waluta przestała istnieć, pomimo faktu, że mechanizm kursowy nadal działa.