Oleg Deripaska. Biografia. Życie osobiste

Oleg Deripaska znany jest jako magnata aluminiowa i jeden z najbogatszych ludzi nie tylko w Rosji, ale także na świecie. O tym, kim on jest, jakiego życia żyje i jak osiągnął to, co ma, porozmawiamy w tym artykule.

Wczesna kariera

Oleg Deripaska, którego nazwisko zawsze pojawia się wśród najbogatszych mieszkańców ojczyzny, aw 2008 roku nawet na czele tej listy, urodził się w 1968 roku 2 stycznia w mieście Dzerzhinsk, który znajduje się w regionie Gorky. W 1985 roku wstąpił do Wydziału Fizyki Uniwersytetu Moskiewskiego. Przestaje studia na służbie wojskowej, ale po tym ukończył szkołę średnią, prowadząc równocześnie działalność gospodarczą. Firma, w której rozpoczął karierę, nazywał się Wojskową Firmą Inwestycyjno-Handlową. Oleg Deripaska pełnił w nim funkcję dyrektora finansowego. Niektóre źródła twierdzą, że to właśnie to miejsce pomogło mu nawiązać połączenia, które umożliwiły osiągnięcie znacznego sukcesu w przyszłości. W ten czy inny sposób, ale w 1992 roku został dyrektorem generalnym Rosaluminproduct, aw tym samym roku zarejestrował kolejne dwa przedsiębiorstwa aluminiowe – w Krasnojarsku i Samarze. Oleg ukończył studia na Uniwersytecie Deripaska dopiero w 1993 roku.

Drugie Edukacja

Po ukończeniu studiów Oleg Deripaska poparł proces aktywnej prywatyzacji zakładu aluminiowego Sayan. W listopadzie 1994 r. Objął stanowisko dyrektora generalnego SAZ. Potem złożył dokumenty do Moskiewskiego Instytutu Gospodarki Narodowej, znanego obecnie jako Akademia Gospodarki Narodowej. Drugą edukacją, którą otrzymał, zgodnie z dostępnymi informacjami, był były premier Oleg Soskovets. Oleg Deripaska otrzymał dyplom w 1996 roku.

AKB Sayany

Rok wcześniej, czyli w 1995 r., SAZ kupił akcje banku "Sayany" – wówczas największe tego rodzaju w Khakassii. To pozwoliło Olegowi Władimirowiczowi wejść do zarządu jego dyrektorów. Rok później, tuż po ukończeniu studiów, Deripaska podjął działania, aby bank ogłosił upadłość.

Polityka

1995-1996, oprócz opisywanych wydarzeń, odnotowano zwiększone zainteresowanie polityką, która zaczęła się obawiać Deripaska. Oleg Władimirowicz zapewnił pomoc finansową partii liberalno-demokratycznej podczas wyborów do Dumy w 1995 r. W Khakassii popierał Aleksieja Lebeda, przyczyniając się do jego wyboru na stanowisko szefa republiki. Ten ostatni po swoim zwycięstwie znalazł się na liście urzędników państwowych niektórych osób z SAZ.

Odgrywający konkurenci

Aluminiowa fabryka Sayan rozwijała się z powodzeniem, podobnie jak osobista kariera Olega Władimirowicza. Na przykład przed końcem 1997 r. Pozbył się pozostałych wiodących akcjonariuszy fabryki, wyrzucając je za pomocą dodatkowej emisji akcji. Jednocześnie przeniósł znaczną część akcji do własności państwowej. Ten krok, który go uratował od konkurentów w dzieleniu ciasta, był ryzykownym przedsięwzięciem, jako że niezadowoleni partnerzy nie mogli pogodzić się z takim przełomem. Aby się zabezpieczyć, Oleg Deripaska zaczął jeździć samochodem pancernym z ochroną.

Rozbudowa przedsiębiorstw

1998 był dla Olega Władimirowicza ważnym zakupem – kupił Firmę Metalurgiczną Samara. Restrukturyzacja i redukcja liczby miejsc pracy pomogła postawić firmę na nogi. Został on formalnie ogłoszony w stanie bankructwa, po czym nowy Zakład Samorządu Hutniczego Samara rozpoczął pracę na bazie Sameko . Rozwój przedsięwzięcia postępował pozytywnie, liczba produkcji rosła stale. Nieco później, gubernator Samary, Konstantyn Titow, z którym Deripaska miał przyjazne stosunki, pomógł mu zdobyć Aviakor. Gdy ta firma była jednym z liderów w dziedzinie lotnictwa, ale w momencie zakupu była na skraju ruiny.

Imperium aluminium

W 1999 roku Oleg Władimirowicz zajęł miejsce prezesa przedsiębiorstwa "Aluminiowy syberyjski". Rok później rozpoczął aktywną współpracę z Romanem Abramowiczem. Dwóch przedsiębiorców połączyło część swoich aktywów w spółce holdingowej, w wyniku której zarejestrowano "Russian Aluminium", w którym Deripaska zajęła stanowisko dyrektora generalnego. Cały rok 2001 Oleg był zaangażowany w fakt, że aktywnie kupił akcje aluminium w całym kraju. Podjąwszy w ten sposób ponad dziewięć zakładów pod kontrolą, zdecydował się na restrukturyzację firmy w celu obejścia ograniczeń antytrustowych. W końcu na ich podstawie utworzono sześć niezależnych firm.

Zakończenie współpracy z Abramowiczem

Firma "Siberian aluminium", której kieruje Deripaska, została w 2001 roku przemianowana na "Element Podstawowy". Rok później kupił od Abramowicza swój udział w Ruspromavto, a do 2004 r. – połowę udziałów w Rusalu. W ten sposób "Sibal" stał się właścicielem Gazu, a stosunki partnerskie między Deripką a Romanem Abramowiczem dobiegły końca.

Rozwój branży motoryzacyjnej

Od tej chwili przedsiębiorcza Deripaska zaczęła konsolidować różne przedsięwzięcia działające w przemyśle motoryzacyjnym wokół Gorky Automobile Plant. W sumie było około dwudziestu firm, połączonych w otwartą spółkę akcyjną "Russian Machines". W przemyśle samochodowym Deripaska szybko osiągnęła międzynarodowy poziom i prawie kupiła ogromny udział w Magna International, największym na świecie kanadyjskim produkucie części samochodowych. Aktywa zostały w końcu kupione przez Amerykanów, ale Rusmasz stwierdził, że nadal nie zamierza porzucić swoich zamiarów. Ponadto firma Deripaska nabyła licencje na produkcję samochodów zagranicznych i całkowicie wykupiła brytyjski zakład samochodowy LDV Holdings.

Wróć do polityki

W maju 2005 r. Oleg Deripaska ogłosił, że zamierza ubiegać się o Dumę Państwową. Prasa nawet napisała, że zamierza zajmować siedzenie gubernatora. Jednak plotki okazały się fałszywe i nic nie zostało zrobione pod tym względem przez Olega Władimirowicza.

Połączenie "Rusalu"

W 2006 r. Deripaska dokonał znaczącego kroku na drodze do rozszerzenia swojej działalności, kiedy zgodził się na rozmowę z Viktorem Vekselbergiem, szefem firmy aluminiowej z Syberii i Ural, o połączeniu. W rezultacie Rusal połączył swoje aktywa z tym przedsięwzięciem, dodatkowo transakcja dotyczyła szwajcarskiej firmy Glencore. Dwie trzecie łącznej firmy trafiło do Deripaska, a roczne obroty firmy wyniosły 12 mld USD.

Próbować wejść w działalność naftową

Od 2007 roku Deripaska dokonała nieudanych prób przejęcia spółki naftowej RussNeft. Przypadek polegał na tym, że w celu uchylania się od opodatkowania wszczęto postępowanie karne przeciwko szefowi tej firmy, w wyniku której chciał pozbyć się przedsiębiorstwa i zakończyć działalność. Porozumienie w sprawie sprzedaży zostało osiągnięte i umowa została ukończona. Jednak udziały RussNeft zostały aresztowane, a Federalna Służba Antymonopolowa nie zezwala na to, aby transakcja miała miejsce. W rezultacie Deripaska powrócił do 2010 r. Kontrolę nad przedsiębiorstwem w rękach byłego właściciela.

Stan Deripaska

O stanie Oleg Władimirowicz istnieją legendy. W 2008 roku został uznany za najbogatszego człowieka w Rosji i dziewiątej na świecie. Wtedy magazyn Forbes oszacował jego nieruchomość na 28 miliardów dolarów. Oleg Deripaska, którego biografia obfituje w poważne zakręty i szybką dynamikę, stracił znaczną część swoich funduszy podczas światowego kryzysu. Dlatego późniejsze szacunki jego stanu różniły się istotnie. Prasa była znacznie skromniejsza niż przedtem, z 3,5 miliardów dolarów do 16,8 miliarda dolarów.

Przestępczość

Podobnie jak każdy biznesmen z lat 90-tych, Deripaska ma reputację jako przedsiębiorcę, ściśle związany z strukturami przestępczymi. Jednak nie został oskarżony o jakieś oskarżenia w Rosji. Jednak nie tak dawno temu miało miejsce incydent w Hiszpanii, gdzie lokalne władze oskarżyły go o wspieranie rosyjskiej mafii i pranie pieniędzy za 4 miliony euro. Sprawa została później przeniesiona do rosyjskiego prokuratury, gdzie została bezpiecznie zablokowana.

Miłosierdzie

Deripaska jest właścicielem jednego z największych fundacji charytatywnych w Rosji, "Freestyle", który zawiera własne fundusze. Do tej pory fundusz przeprowadził ponad 500 programów, podczas których wydano ponad 10 mld rubli.

Życie osobiste

Oleg Deripaska i jego kobiety nie są najciekawszą częścią jego biografii, ponieważ nie ma nic specjalnego. W rzeczywistości jest tylko jedna pani, która jest blisko Olega. Nazywa się Polina – jest to legalna żona Olega Deripaska. Nie ma wiarygodnych informacji na temat innych ulubionych biznesmenów. Małżeństwo z Pawłem odbyło się w 2001 roku. I ona sama jest córką byłego szefa rządu Valentin Yumashev, z którym Oleg Vladimirovich Deripaska stał się związany przez to zjednoczenie. Prawdziwe imię jego żony jest zatem Yumashev. Spotkali się w recepcji z Romanem Abramowiczem podczas partnerstwa między dwoma przedsiębiorcami. Teściowie Olega poślubili córkę Borysa Jelcyna. Dlatego rodzina Olega i rodzina byłego prezydenta są krewnymi Olega. Deripaska w tym samym czasie pogrążyła się w skandalu nad rozwodzeniem z Pauliny w związku z jej powieścią z Alexanderem Mamutem. Jednak para zaprzeczyła wszystkim tym plotkom. Teraz dzieci Olega dorastają: Deripaska Peter, urodzony w 2001 roku, jest synem. I córka Marii, która urodziła się dwa lata później. Czasami w przestrzeni mediów pojawiają się pytania o to, czym jest prawdziwe imię, czyli Deripaska Oleg Vladimirovich. Jego prawdziwym imieniem jest Deripaska. Występuje ze starego rosyjskiego słowa "derebenitsya", co oznacza "scratching", "bicie". Ponadto na tzw. Terytorium Ukrainy na cierniach nazywano tak zwane ostro. Później słowo to służył jako pseudonim agitatorów zbiorowego rolnictwa, które dały im dobrze zrobic chłopi-kulaki.