Anatomy: kości ramiennej. Struktura kości ramiennej

Do pełnienia funkcji wsparcia, ruchu i ochrony w naszym organizmie posiada system, który obejmuje kości, mięśni, ścięgien i więzadeł. Wszystkie jego części rosną i rozwijają się w ścisłej współpracy. Ich struktura i właściwości badano nauki anatomii. Kość łokciowa jest częścią wolnej kończyny górnej, a wraz z kośćmi przedramienia i obręczy kończyny górnej – obojczyka i łopatki – zapewnia wyrafinowane ruchy mechaniczne ludzką ręką. W niniejszej pracy przedstawiono przykład kości ramiennej, badamy szczegółowo zasady działania układu mięśniowo-szkieletowego i dowiedzieć się, w jaki sposób jest to związane ze strukturą funkcji wykonywanych.

Funkcje kości rurkowych

Trójkąta lub kształt cylindryczny, jest charakterystyczny dla elementów szkieletu – długie kości które mają wyróżniające elementy, takie jak (krawędzie nasady kości) i jej trzonu (korpusu). Trzy warstwy, – okostnej i samej kości endoost – są częścią trzonu kości ramiennej. darmowe kończyna górna anatomia jest obecnie dość dobrze zbadane. Wiadomo, że chrząstki nasadowe zawierać gąbczastej kości, podczas gdy centralny dział reprezentowane płytki. Tworzą zwartą materiał. Tego typu mają długie kości rurkowych: ramieniu, nałokietniki. Anatomii ramieniową, która znajduje się poniżej fotografii wynika, że jego kształt najlepiej pasuje do tworzenia związków ruchomego pasa z kości kończyn górnych i przedramię.

Jak są kości długich

W czasie rozwoju zarodka ramiennej z całego szkieletu są utworzone z warstwy środkowej zarodkowej – mezodermy. Na początku piątego tygodnia ciąży, płód ma segmenty mezenchymalnych zwane zakładki. Rosną długości i przybrać formę rurowych kości ramienia, które kostnienia trwa po urodzeniu. W górnej części kości ramiennej jest pokryte okostną. Ta cienka powłoka składa się z tkanki łącznej i mający rozgałęzioną sieć naczyń krwionośnych i zakończeniach nerwowych, które sprawiają, że rzeczywiste masy kostnej i zapewniając jego moc i unerwienia. Znajduje się on na całej długości rurowej kości i tworzy się pierwszą warstwę trzonu. Ustalonej nauki anatomii, kości ramiennej, pokryte okostną zawiera włókna elastycznego białka – kolagenu, a także specjalne komórki zwane osteoblasty i osteoklasty. Są one zgrupowane wokół centralnego kanał haversa. Wraz z wiekiem, jest on wypełniony żółtym szpiku kostnego.

Samoregeneracji, naprawy i wzrostu grubości rurowych kości w ludzkim szkielecie przeprowadza okostną. Specyficzna anatomia kości ramiennej w środkowej części trzonu. Ma wyboistej powierzchni, do której podłączony jest mięsień naramienny powierzchni. Wraz z pasem kończyn górnych i ramion i przedramienia kości Zapewnia podnoszenie i chowanie łokcia i ramienia w górę iz powrotem przed nim.

Znaczenie nasady kości długich

Koniec rurowych kości ramienia zwany nasady zawierać czerwonego szpiku kostnego i składa się z substancji gąbczastej. Jego komórki wytwarzają komórki krwi – krwinek czerwonych i płytek krwi. Nasad pokryte okostnej mają płytek kostnych i przewody zwane beleczki. Są one usytuowane pod pewnym kątem do siebie i stanowią wewnętrzny rdzeń w postaci wnęk Systems i wypełnione tkanek krwiotwórczych. Jak zdefiniować anatomię, strukturę kości ramiennej w stawach nią z łopatą i kości przedramienia dość złożony. Powierzchni stawowej kości ramiennej posiada proksymalny i dystalny koniec. głowa kości ma wypukłą powierzchnię pokrytą szklistej chrząstki i wprowadzania do jamy łopatki. Specjalna chrząstki formowanie łopatki depresja – stawowej warga – służy jako amortyzator, złagodzenie uderzenia i kontuzje podczas przemieszczania barków. Kapsułka stawu barkowego, z jednym końcem przymocowany do przegrody, a drugi – do głowy kości ramiennej, opadając na szyi. Stabilizuje połączenia obręczy barkowej i kończyny górnej za darmo.

Cechy barku i łokcia stawów

Jak ustalono w anatomii człowieka, kości ramiennej jest częścią nie tylko sferycznej stawu barkowego, ale inny – kompleks łokieć. Należy zauważyć, że wspólne ramię jest najbardziej mobilny w organizmie człowieka. Jest to zrozumiałe, bo ręka jest głównym instrumentem operacji pracy, a jego mobilność jest związana z dostosowaniem do chodzenia w pozycji wyprostowanej i zwolnij, aby uczestniczyć w ruchu.

Wspólny kolanko składa się z trzech oddzielnych związków związanych wspólną torebki stawowej. Dystalnej kości ramiennej łączy się z kością łokciową, tworząc ginglymoid staw. Jednocześnie kłykcia kości ramiennej głowicy wchodzi w otwór w bliższym końcu kości promieniowej, tworząc mięsień ramienno-promieniowy połączenia ruchomego.

Dodatkowa konstrukcja barku

Normalna anatomia kości ramiennej zawiera duże i małe guzki – narośli, która odchodzi od grzbietów. Służą one jako załącznik mięśni naramiennych. Istnieje również rowek służą jako gniazda na ścięgna. Na granicy z korpusem trzonu kości poniżej apophysis, to szyjka chirurgiczna. To jest najbardziej narażony na traumatycznych urazach barku – zwichnięć i złamań. kości w środku korpusu jest nierówne części, do którego jest przyłączony mięsień naramienny, a za nim – bruzda kształcie spirali, która jest zanurzona nerw promieniowy. Na granicy nasady trzonu kości i części tkwi szybko dzielące się komórki, które powodują wzrost kości ramiennej długości.

Dysfunkcje ramiennej

Najczęstszym uraz jest złamanie barku przypadku upuszczenia lub silnego uderzenia mechaniczne. Przyczyna leży w tym, że przegub nie ma tych stabilizujące więzadeł i tylko mięśnie gorset pasów górnych kończyn i spoiwo pomocniczego, mającą postać wiązki włókienek kolagenowych. uszkodzenia tkanek miękkich są dość powszechne, stawu barkowego, takich jak ścięgna oraz torebki. W pierwszym przypadku jego uszkodzenia ścięgna nadgrzebieniowego, infraspinatus małe okrągłe mięśnie. Inną chorobą następuje w wyniku zapalenia stawu barkowego w kapsułce.

Patologia tunel towarzyszy ból w ramieniu i barku, ograniczając ruchomość stawu barkowego podczas podnoszenia rąk w górę za ich instytucji wyznaczonej w ręku. Wszystkie te objawy znacznie zmniejszyć wydajność i aktywność fizyczną.

W niniejszym dokumencie, badaliśmy anatomię kości ramiennej i znalazł swoje połączenie z pełnionych funkcji.